Şans

Sonunda eve gelmiştik arabadan önce mert indi ardından benim kapımı açıp inmemde yardımcı oldu.

-Teşekkür ederim

-Teşekküre gerek yok güzelim

-Hav hav

-Ovvv Yakışıklı bey kızmadan onu da indirsem iyi olur

Mert'in dediği şeyle kıkırdamistim o da kapıyı açarken bir yandan bana bakıp bir yandan Dumana hadi in oğlum diyordu.

Duman da inince yavaş adımlarla içeri girdik.

- sen istersen bir duş al bende o sırada yiyecek birşeyler hazırlayayım güzelim olur mu .

- çok iyi olur .dedim ve arkamı döndüm hızlıca adama çıkıp giyecek birşeyler ayarladım ardından da duşa girdim . Kısa bir duş alıp giyinme odasına geçtim ve üstüme ayarladıklarımı giydim ardından odaya geçip saçımı kurutmaya başladım iyice kuruduğundan emin olup saçlarımı taramaya başladım .

Belki bu doğru olan

Yalan değil kahrım büyük

Ne gösterecek zaman

Belli olmaz, dünya küçük

Bir yandanda şarkı mırıldanıyordum

Umudun olmadan dayanması zordur

Saati dolmadan bir çaresi yoktur

Nakarat kısmı gelince hafif sesimi yükseltim

Ama geçecek, geçmez mi sanıyorsun bu keder?

Yine bitecek bitmez gibi gelen geceler belki üzecek seni

Ama geçecek

Ama geçecek, geçmez mi sanıyorsun bu keder?

Yine bitecek bitmez gibi gelen geceler belki üzecek seni

Ama geçecek

Umudun olmadan dayanması zordur

Saati dolmadan bir çaresi yoktur

Ama geçecek, geçmez mi sanıyorsun bu keder?

Yine bitecek bitmez gibi gelen geceler belki üzecek seni

Ama geçecek

Ama geçecek, geçmez mi sanıyorsun bu keder?

Yine bitecek bitmez gibi gelen geceler belki üzecek seni

Ama geçecek

Ama geçecek, geçmez mi sanıyorsun bu keder?

Yine bitecek bitmez gibi gelen geceler belki üzecek seni

Ama geçecek, ama geçecek, ama geçecek

Geçecek, ama geçecek, ama geçecek

Arkamdan bir an alkış sesi geldi.

Sesin muhteşem ötesi kimin kardeşi be işte hep benim genlerimi almışsın kız

Mert'in ilk cümlesiyle yüzümde utangaç bir gülümseme oluştu ta ki son dediğine kadar küçük gülamsemem bir ahda kahkaya dönüştü

-aynı anda oluştuk nasıl senin genlerini almış oluyorum acaba

-doğru haklısın

Deyip kahkaha atmaya başladı bende onunla birlikte gülüyordum.

-neyse bu kadar gülüşme yeterli hadi yemek vakti inelim aşağıya.

Tamam deyip ayağa kalktım ve aşağı indik . Sessizce mutfak masasına oturduk masada yok yoktu nerdeyse bu kadar şeyi ne ara hazırlamıştı

-bu kadar şeyi ne ara hazırladığımı mı düşünüyorsun demişti birden bende kafamı olumlu anlamda salladım

-annem sen hastaneden daha çıkmadan evdeki hizmetçilere hazirlamalarini söylemiş biraz önce de bir koruma getirdi hepsini bende ısıttım.

-hmm anladım teşekkür ederim

-Bu seferlik böyle oldu ama bir daha ki sefere sana kendi ellerimle hazırlayacağım merak etme ikizim. Deyip sırıtmaya başladı

-Allah Allah sen yemek yapabiliyor musun ki

-tabi ne sandım kızım gastronomi okuyan bir kardeşin varsa ister istemez sende yemek yapmayı öğreniyorsun. Diyip yemeğini yemeye devam etti Umuttan bahsediyordu. Birlikte büyüyüp güzel anılar biriktirmişlerdi belki bende olsam o anılara dahil olacaktım.

-herşey için o kadar geç değildir belki de

Bir anda küçüklüğüm gözlerimin önüne geldi ve bunları fısıldadı. Gözlerinin içine bakıp öyle mi dersin dedim .

-Oyle diyorum o iyi ona bir şans ver ve yeni anılar biriktir benim için yap.

-Merak etme küçüklüğüm bunu senin için yapacağım.

Küçüklüğüm son kez gülümseyip ortadan kayboldu. Küçüklüğüm için Mert'e yani ikizime bir şans verecektim umarım bundan pişman olmam.

Merhaba arkadaşlar uzun bir aradan sonra sizinleyim bu kitaba ilk başladığımda büyük bir heves ve korkuyla başlamıştım kafamda sadece bir senaryo vardı ve başka hiçbir şey yoktu bir cesaretle başlamıştım. O yüzden bir süre sonra bir anda yazma hevesim gitti ve uzunca bir süre yazmadım ama aklımın bir köşesinde hep burası vardı. Ve bir hikâyeyi yarım bırakmak kadar kötü birşey yok o yüzden tekrardan yazmaya başladım. Umarım önceki okuyucularım hala buradadır ve bana bu yolculuğumda destek olursunuz.