Altı

Sonunda kesişti yollarımız, bahar çiçeğim. Lakin hiç de beklediğim gibi değildi. Sen gözlerindeki parıltılardan bir kaçını daha kaybetmiştin sanki. Neden? İyiyim deyişin fazlasıyla aleladeydi. Umduklarımız başımıza gelseydi keşke. Çok mu şey istedik?

Annen, Sibel. Durumu kötüleşti. Hayat ne garip. Annen gittikçe kendini kaybetti. Bir rehabilitasyon merkezine yatırıldı. Uzun süre orada kaldı. Hâlâ orada. Baban ayda yılda bir kez uğruyor, sizi ziyaret ediyor. Ona olan kırgın bakışlarını görüyorum. Babaannen size yetmeye çalışıyor, tökezliyor. O da yorgun.

Ve sen! Acılara teslim oluyor gibisin Sibel. Yapma. Dayan biraz daha. Sen güçlüsün, bahar çiçeğim. Bırakma kendini. Uzatıyorum ellerimi bak. Gel, yaslan bana.

Ağustos 1991