- DUYURU -

Merhabalar, evet, bu bir bölüm değil. Kitaplarla alakalı duyurular için Instagram'dan _jupiterdebirokur profilini takip etmenizi öneririm. Güvercin'e hala bölüm yazıyorum. Lakin buraya diğer kitabım olan Kraken Kapanı hakkında konuşmaya geldim. O kitabımla birlikte Güvercin'i devam ettirmek istiyorum. O yüzden Kraken Kapanı'na birkaç bölüm yazıp, ondan sonra Güvercin'e devam edeceğim. Diğer kitabımız SAT Komandalarından oluşan bir kitap. Orada da bize ihanet edenler ve geçmişimiz var. Eğer okumak istiyorsanız profilimden ulaşabilirsiniz. Sizler için kitaptan görsel ve kesitleri aşağıya bırakıyorum. Şunu demeden geçmek istemiyorum. Çok hot bir karakterlere sahibim, alev alev bir kitap okuyabilirsiniz, benden demesi.

Ben önde o arkada bir şekilde durduğumuzda sırtımı denize doğru çevirip kaşlarımı kaldırdım. Adımlarını bana doğru yöneltti.

“Sualtı Akrepleri zordur; bu tim yıllardır kendi kurallarıyla döner.”

Bana doğru attığı her adımda, bende geri geri yürüyordum. Sırtım yavaş yavaş, neredeyse istemeden, denize daha da yaklaşıyordu. Ahşap iskele hafifçe sallanıyordu; rüzgârın taşıdığı tuzlu hava burnuma dolarken kalbim hızla çarpmaya başladı.

“Ve ben, yeni gelen birinin bu kuralları altüst etmesine izin vermem. Bu çöplükte benim sazım çalar.”

Son adımımda dengeyi kaybettim. Ayağım tahtanın ucundan kayarken, nefesim boğazıma düğümlendi. Suya düşeceğimi sanmıştım ki Rauf’un elleri kollarıma yapıştı. Sert ama sarsılmadan tuttu beni. Bir çekişte gövdemi kendi merkezine aldı. Burnunun ucuna kadar sokuldu yüzü. Kalbim bir anlığına duracak gibi oldu.

“Burası Kraken’in alanı, Miraç.” dedi. Sesi, dipten gelen uğultu gibiydi. “İçeri adım attığın zamanı hatırlarsın ama ne zaman kapanın dişlerine takıldığını fark etmezsin. İşte o yüzden, burada yaşamak değil, hayatta kalmak esas kuraldır.”