A.O.Ö

Helüü, biz geldik. Aşağıda buluşalım.

AİLE OLMANIN ÖTESİNDE

Lalalar - Mecnun'dan Beter Haldeyim

🏠

Bazı bağlar kanla kurulur, bazıları ise zamanla ama en güçlü olanı, yaşanan onca şeyin ardından hala omuz omuza durabilenlerin arasındadır. Güvercin Timi, yalnızca bir birlik değil; savaşın, kayıpların ve yeniden doğuşun içinden geçmiş bir aileydi artık.

Eyşan'ın kuzeni Osman, her zaman yanında olan, kan bağı kadar kalp bağı da kurduğu kişiydi. Zaman zaman çatışsalar da Osman her daim Eyşan'ın yanında durmuş, gerektiğinde ona kalkan olmuştu. Onları birbirine bağlayan şey, yalnızca geçmişleri değil, birbirlerine olan koşulsuz güvenleriydi. Cemile ile olan bağlılıkları gözlerinden bile belli oluyordu.

Caner değişmişti. Geçmişin izleriyle, yeni bir adam olmuş, acının içinden güçlenerek çıkmıştı ama en çok Caner'in değişiminin şahidi olan Lara'nın varlığı, ona hayatın hala devam ettiğini hatırlatıyordu. Yanında Lara ve ikizleri varken, artık sadece geçmişin gölgesinde yaşamıyordu.

Yonca ile mutluluğa kavuşan Kubilay; o, yıllarca sadece timi için yaşayan, kendisini hep görevine adayan bir adam olmuştu ama Yonca, ona başka bir hayatın da mümkün olduğunu gösterdi. Artık sadece silahına değil, sevdiği kadının ellerine de güveniyordu ve bu sefer savaş, mutluluk ve çocukları için veriliyordu.

Deniz, yetimhanede büyümüş ama yalnız kalmamıştı. Önce Eyşan ve timi, ardından Kubilay ve Osman ona bir aile olmuştu. Sonra Ayda girdi hayatına. Ayda'nın ruhundaki fırtınalar, Deniz'in sabrıyla dinginleşti. Kardeşinden sonra ilk kez biri için yüreği kıpır kıpır atan Alperen, Deniz ile geçmişin yaralarını sarmayı öğrenmişti, ona da abi oldu.

Mücahit... O, geçmişin karanlığından sıyrılıp gelen ama ailesine sonunda kavuşan adamdı. Eyşan sayesinde bulduğu kardeşlik, onun yeni kimliği olmuştu.

Caner ile Lara'nın hayatındaki yol arkadaşı Kartal. O, bir zamanlar yalnız bir adamdı. Şimdi ise Caner ve Lara'nın hayatındaki en sağlam omuzlardan biri olmuştu. Onlara yoldaşlık yapmış, her şeye rağmen birlikte yürümenin ne demek olduğunu göstermişti. Aile sıcaklığını kaybettiğini sanan bir adam için, geri dönüş yolu her zaman mümkündü.

Alev ve Barış: Göklerde süzülen bir F-16 pilotu ve onun yeryüzündeki bağı. Alev, gökleri evi bilirken, Barış onun dünyaya tutunduğu daldı. Birbirlerini tamamlayan bu ikili, savaşın ortasında bile birbirlerine nefes olmayı başarmıştı. Barış'ın yere sağlam basan varlığı, Alev'in kanatlarını daha güvenle açmasını sağlıyordu. Onlar için aşk, savaş meydanlarında bile varlığını koruyabilen bir mucizeydi.

Çilingir ve Ahmet; verdikleri kayıp her ne kadar ortak, acısı her ne kadar aynı olsa da hissettirdikleri farklıydı. Biri abisini, diğeri ise can dostunu toprağın altına gömmüştü. Şimdi ikisi birbirlerine sıkıca kenetlenmiş ve abi kardeş olmuşlardı. Yaralarını birlikte, aynı yerden saracaklardı.

Güvercin Timi, bir birlikten çok daha fazlasıydı. Kaybettikleri her şeye rağmen yeniden buldukları aileleriyle, geçmişin izlerini silerek geleceğe yürüyen insanlardı. Kimi kan bağıyla, kimi kaderin bir cilvesiyle, kimi ise birbirlerine verdikleri sözlerle aile olmuştu.

Ve ne olursa olsun, her biri bilir ki: Aile, yalnızca aynı çatı altında yaşamak değil, aynı savaşın içinde omuz omuza durabilmektir.

Biz; herkesin göremediği, yalnızca gerçek bağlarla hissedilen derin bir aidiyetiz.

Biz; kaybedilen geçmişin içinden, her defasında yeniden doğan bir kardeşliğiz.

Biz; savaşın ortasında bile sarsılmayan bir bağ, her zaman geri dönmeyi bekleyen bir yeminiz.

Biz; bu hikâyenin tamamlanması için bekleyen, birlikte yazılacak o son cümledeyiz.

GÜVERCİN TİMİ

28 ŞUBAT 2016 - ∞

🎵Mahşer yeri kursağım
Yüzyıllardır mühürlü
Kah yanıyor kah yakıyor sükut
Mecnun'dan beter haldeyim🎵

Sanırım ağlayacağım ama ağlamamalıyım. Çünkü bugün benim doğum günüm. Ay, ne diyeceğimi bilemedim bir an. Güvercin'i yazmaya ilk taslak olarak başladığımda, yazdığım ilk sözcük aidiyet olmuştu. Her birinin farklı hikayesi olmasına rağmen, hep bir arada olmalarını canı gönülden istemiştim. Evet, kayıp verdiler, çok üzüldüler ki 3. Kitapta da ne olacağını henüz bilmiyoruz, değil mi? Her neyse;

1 haftalık dinlenme sürecine giriyorum. Bu bir hafta sonunda 3. ve son tanıtımı sizlerle paylaşacağım. Yayınladıktan sonra bölümün ne zaman geleceği hakkında hiçbir fikrim yok. O 1 haftalık süreci de nasıl geçireceğim hakkında da bir fikrim yok. Büyük ihtimalle depresyon battaniyeme geri sarılırım.

Şakaydı :)

İşe başlama durumum var. Bir turizmci olarak yine barımdan size fotoğraflar atabilir ve bölümlerimi bir tık geciktirebilirim. O yüzden ne kadar bölüm stoku yaparsam benim için o kadar iyi olabileceğini düşünüyorum.

Huh.

Yorulmuşum, gerçekten şu an bunu fark ettim. Artık yavaştan gitsem iyi olur, şu an saat 03:33 ve siz yeni bölümü okurken büyük ihtimalle bunu da taslağa almış olurum :D siz bu yazının daha önce yazıldığını bilmiyordunuz değil mi? ASDHJAHS! Evet, bugün günlerden 15 Şubat 2025 ve ben 03:33'de bu yazıyı yazıyorum. Gelecekte de bu yazıyı düzenleyeceğim. Kendime verebileceğim en güzel doğum günü hediyem. Nasıl ama?

Bir hafta sonra görüşmek dileğiyle.

Sultan Çakır

25 ŞUBAT 2025

Yaşlandın be kızım.

Geç.

Diğer sayfaya geç.