13.bölüm

İlahi Bakış

Azad beyi okuldan aradılar azad bey çocuklarinin o halini duyunca endişelendi ve hemen hastaneye gitti oğlularida arkasından geldi. Odayı öğrenip çocuklarin yanına gitti Arda'nın yüzü yara içindeydi Aden ise baygın bı sekilde yatıyordu bı öğretmen ve müdür çocuklarin başında bekliyordu azad bey "DERHAL BİRİ BANA BURDA OLANLARİ ANLATSİN" müdür "azad bey lütfen sakin olun" "nasıl sakin olayın müdür benim çocuklarımin bu hali ne" "sakin olun oturun size herşeyi anlatayım" azad bey oturdu ve müdürü dinlemeye başladi "bı kaç çocuk ardayi boş bı sınıfa sokup dövmeye başlamislar adende ardayi o halde görünce sinir krizi geçirdi ve çocuklar dövdü zar zor ayırdık adeni " abiler dahada çok sinirlendi kim çüret edebilirdi buna kara hemen konuştu "kim çüret edebilirdi buna he kim,burası okul değilmi sizin nasıl haberiniz olmaz". 3 saat geçmişti ardan bütün aile buradaydı Esra hanım ağliyordu . Arda uyanmışti ama Aden hayla uyanmamisti bı kaç dakika sonra Aden sayıklamaya başladı"baba yapma acıyı çok aciyo yapma ah baba" Aden sim sıkı yatağın yorganini tutuyordu bütun aile adenin bu dediklerine şaşkındı"baba ah ama sen benim babamsin ah baba nolur yapma yalvarırım yapma aciyo" bı anda kapı açıldı içeri iri yarı bı adam giriş ve hemen adenin yanına oturup "tamam güzelim sakin ol yok bişey sakin ol" azad bey"siz kimsiniz " "ben adenin kocuyum" "güzelim bak ben yanındayım sakin ol yok bişey" adenin sayıklamalari durmuştu yüzüne huzurlu bı ifade geldi Aden uyanana kadar çit bile çikmadi odayı sesizlik basti. Deniz bu görüntüye dayanamayıp dışarı çıktı karada kardeşinin arkasından gitti "abi benim kardeşim bı başkasına abi diyo bı başkasi onu sakinleştiriyo biz onun yanına yaklasamazken" "sabırlı ol olum biz napip edip küçük kardeşimuze kendimizi affettiricez" içten içe karada bu duruma üzülüyordu ama beli etmemeliyid"ya abi ya bizi affetmezse" "affeder ya olumsuz düşünme biz bı şekilde kendimizi affettircez" dedi ve kardeşine sarıldı. Odada hayla sesizlik vardı kimseden ses çıkmıyordu.

Aden Yıldırım

Gözlerimi açtığımda beyaz tavanla karsilastim yavaş yavaş yerimden dogrulurken mert abiyi gördüm hemen ona sarıldım kısık ve kuru çıkan sesimle "mert abi" dedim "efendim güzelim iyimisin sen he bişeyin yok demi güzelim" boğazim acidigi için kafami saldım mert abi anlamsı olcak ki bana hemen şu verdi suyu içtim bardağı ona verdim odaya baktığımda bütün aile burdaydi arda benim yanımdaki yataktaydi Esra hanım hemen koşarak bana sarıldı sim sıkı "kızım iyimisin canın aciyormu" "iyiyim Esra hanım hiç bı yerim acımıyor" dedim azad beyde gelip bana sarıldı "hep iyiyi ol kızım" dedi bı baba edasıyla sarıldı sacimi okşadı ben bu duruma afaladim hiç böyle hissetmemistim hayatım boyunca çok güzel bı histi güvebli hisetim ilk defa bı azad beyin kolarinin arasında cidden bu aile bana ne yapıyordu böyle. Yarım saatt sonra doktor geldi ve çıkabilecegimizi söylediler şuanda eve gidiyorduk mert abinin işi olduğu için gitmesi gerekiyormuş sonra beni görmeye gelcekmis. Eve geldiğimizde odama çıkıp dinlendim ardada benimle beraber yatı emir gelin bizi akşam yemeğine çağırdı "abicim ablacım hadi kalkın bakalım yemek zamanı" diyerek yatakta zıplamaya başladı "yaaaa emir git başımızdan uyuyoz" dedik ama bizi dinleyen yok ben ardayla bı bakistik ve ikimizde aynı şeyi düşünüyorduk bı anda emiri yatagi yatırıp gıdıklamaya başladık "sen demek bizi uyandırmaya çalışırsin hee" "yaaaa a-bla a-bi durun bı dbdbbdbdb" bı kaç dakika daha kıdikladiktan sonra üçümüzde kendimizi yatağı atık "hadi bakalım yemeğe" dedim ve üçümüz beraber aşağı indik arda ve emir beni aralarına almış kollarını omzuna koymuslardi bende ellerimi göğüsumde bağlamış bı şekilde aşağı indik yerlerimize oturduk azad bey "afiyet olsun " dedi ve herkes yemeğe başladı. Yemek yerken azad bey "kızım dedenler seni ziyarete gelecekmiş" "tamam azad bey gelsinler" dedim ve yemeğime odaklandım. Onlar çay içip çocukluklarindan sohbet ederken ben konuların başında kaliyordum arda bir banada bişeyler diyorlardı kısaca cevap verdim hepsine şuan bı aile sıcaklığı görüyordum asla hisedemeyeceğim o sıcak aile tablosunu izliyordum yabanciydim hiç bı zaman belki bu aileden olmuycam onların geçmişleri renkgareken benim geçmişim siyah beyaz geçmişin lekesi hiç bı zaman benim besimi birakmayacaktı. Odadan dışarı çıktım ve kendi odama gittim hemen kapıyı kapattıp kapınin dibine oturdum derin nefesler alıyordum hemen çekmeceyi açıp ilaçlarımı içtim giyinme odasına gidip pijamalarimi giydim saçimi ev topuzu yaptım bı kitap alıp balkonuna çıkıp okumaya başladım. Kaç saatir burda kitap okuyorum bilmiyorum gözlerim daha fazla dayanamadıgi için kendimi yatağıma atım,korkunç kabuslara ve karanlığa bıraktım kendimi.