1. Bölüm
"Tamam zaten stresliyim beni germe Umut" diyerek Umut' un yanından uzaklaştım ve motorumun yanına gittim.Stresliydim çünkü ben iyi bir motorcuydum ama karşımdaki de iyi bir motorcuydu.Daha hiç onu görmedim ama onun hakkında bir tek ismini biliyorum.İsmi Ateş.Bir de onun çok iyi bir motorcu olduğunu.Motorumun yanına geldiğimde Ateş'in koyu kahve gözleriyle karşılaştım.Beni önce süzdü sonra yanıma gelip kulağıma doğru eğildi.
"Hiç şansın yok biliyorsun değil mi?" dedi.Bu lafın altında kalamazdım.Ne kadar onu tanımasamda o benim rakibimdi.Ben de ona
"Onu yarış bitince görüceğiz Ateş bey" dedim ve onun ne diyeceğini umursamadan arkama dönüp kaskımı taktım.Hızlıca motora binip Nehir ve Umut'un olduğu yere baktım ve koca bir hüsrana uğradım.Çünkü yoklardı kaşla göz arasında kaybolmuşlardı.Ben bunları düşünürken yarışı hatırladım.Tam o sırada Ateş hazır mı diye arkama baktığımda bir kız grubunun ona tişört imzalattığını gördüm.Kısa bir süre onu side eyeladım.Dayanamadım ve
"Başlayacak mıyız artık?"dedim Ateş'de
"Başlayacağız sen hiç merak etme hanıfendi" dedi.Aradan 5 dakika geçtikten sonra yerlerimizi almıştık.Ben stres topuna dönmüşken o çok rahattı.
Yarış başladı hızlı bir giriş yaptım. Aramızda biraz mesafe vardı. Motoruma güveniyordum. Canavar gibiydi motorum.
Aramızdaki mesafe gitgide azalıyordu. Bitiş noktasına en fazla 5 dakika kalmıştı. İlerde çok keskin bir viraj vardı. İşte en korktuğum yerde buydu. Burayı iyi dönmezsem b*ku yerdim. Vücudum ve motorum haşat olurdu.
Virajın olduğu noktaya geldiğimde çok keskin bir dönüş yaptım. Önce motor keskin çakıl taşları ile kaydı ve beni de o yöne sürükledi. Bir yandan motor ile kayıyordum diğer yanda üzerime giydiğim şey yırtılmış derim sıyrılıyordu.
En son kafamı vurdum ve tamamen yere serildim. Tek duyduğum kalabalığın sesi ve uzaktan gelen ambulans sireniydi...
Hello gençler yeni başladım kitaba umarım beğenirsiniz sizi seviyorum aşklarım 💗💗1
| Okur Yorumları | Yorum Ekle |
