Bir hemşire… Bir zaman yolculuğu… Ve kaderin onu sürüklediği bir oba. Elif, modern dünyanın beyaz önlüğünden koparıldığında kendini 13. yüzyılın savaş, salgın ve ihanetlerle dolu topraklarında bulur. O, şifacı elleriyle hayat kurtarırken; kalbi, aşkın ve yalnızlığın en ağır sınavına çekilecektir. Peki Elif, şifa vermenin bedelini ödeyebilecek mi? Yoksa kendi kalbini iyileştiremeyen bir şifacı mı olacak?

Umay, abisinin askeri yemin törenine gider 2 gün sonra abisinin şehit haberini alır ve kanını yerde bırakmayacağına söz verir. Artık o Sadece umay değil karanlık timi komutanı yüzbaşı Umay kılıçtır. !! Kitapta unsurlar olabilir bunun bilincinde okuyunuz!!

Tanıtım – KAN VE DEMİR Soğuk rüzgâr, Drayven’in devasa surlarının üzerinden eserken, taş döşeli avluda yankılanan kılıç sesleri, şehrin kalbindeki gerginliği artırıyordu. Savaş kaçınılmazdı. Gökyüzü gri bulutlarla kaplıydı, sanki yaklaşan fırtına sadece hava değil, aynı zamanda savaşın habercisiydi. Prens Kaelan, eğitim alanının ortasında, elindeki ağır kılıcı döndürerek saldırıya geçti. Karşısındaki muhafız, daha kılıcını savunmaya kaldırmadan yere yığılmıştı. Kaelan’ın nefesi bile bozulmamıştı. “Çok yavaşsın,” diye homurdandı, kılıcını kınına yerleştirerek. Seyreden askerler gözlerini kaçırdı. Drayven’in prensi zalim babası Kral Edric kadar acımasız olmasa da, savaş konusunda eşsizdi. O, Drayven’in en büyük savaşçısıydı. Babası gibi yenilmez olmalıydı. Tam o sırada, sarayın büyük demir kapıları açıldı ve içeri giren bir ulak, diz çökerek konuştu: “Majesteleri, Eldoria elçileri geldi.” Kaelan kaşlarını çattı. Eldoria… Düşman krallık. Drayven ve Eldoria yıllardır savaş halindeydi. İki krallık arasındaki topraklar kanla sulanmış, binlerce asker ölmüştü. Ama şimdi Eldoria’dan gelen elçiler, barış görüşmesi istiyordu. Kaelan, babasının taht salonuna doğru ilerlerken aklında tek bir soru vardı: Eldoria gerçekten barış mı istiyordu, yoksa bu bir tuzak mıydı? Ve o gün, düşman krallığın prensesi Lysandra ile karşılaşacağından habersizdi… ---

Seni arasam kaçıp giderdin Birce..." dedi ne yapacağımı adı gibi biliyordu. Omzundan itip, "Sen de Erhan Altun`un eline geçmem pahasına aramadın beni öyle mi? Hayatım da senin kadar bencil insan görmedim." "Onların peşinde adamlarım vardı Birce, sen benimsin kimse bunu değiştiremez." diye tısladı yüzüme. İşaret parmağımı kalbine bastırıp ittim tekrar, "Ben senin değilim, kimsenin malı değilim. Değiştir bu kafayı artık." Söylediklerim ile dişlerini sıktığında özenle kısaltılmış kirli sakallarının süslediği çene kemiği seyridi ama çabuk toparladı. "Baba imam efendiyi arayın gelsin, Birce hanım da artık kime kafa tuttuğunu anlamış olur bu sayede." Dedi tüm özgüveniyle. Bu kez benim kaşlarım çatıldı, annemle babamın sessiz kalışı onun duruşunu daha da dikleştirirken, "Ne imamı Hâkim? Ne saçmalıyorsun sen?" diye sordum tüm hırsımla. "Berdel olsun diye bekleyenleri nasıl boşa düşüreceğim sanıyorsun Birce, ancak evli olursan bu işten kurtulursun." dedi saklamadığı bir mutlulukla. "Sana demiştim hatırlıyor musun? Sen benim kaderimsin, hep bir Karademir olarak kalacaksın demiştim. İşte o gün geldi Birce ya benimle evlenirsin yada Berdel bedeli olursun ki ben buna asla müsade etmem." Karşımda burnunu kibirle havaya diken adama sayılı dakika katlanamazken nikahlısı olmak ölüm gibiydi. Amcamın sesini duydum peşi sıra, "Kızım sen babanın tek varisisin, Karademirlerin bunca emeğini seninle beraber Altunlara sunamayız. Sen Karademir olarak kalacaksın, bunu bize borçlusun." Derin bir nefesi ciğerlerime çektim, "Ben kimseye borçlu değilim amca, oğlunla da iki Dünya bir araya gelse evlenmeyeceğim. Bunu hepiniz aklınıza sokun deyip kapıya yürüdüğüm sırada sessizce olan biteni dinleyen Sancar abi ile göz göze geldik. "Beni bunun için mi getirdin? Yazıklar olsun."

Liva annesi ve babasını sevmediği küçük kız onu albay svlatlık alır ve kız asker olur hemde eniyisinden

Karabağ`da Aybala Ötüken`de Asena Bakışları Bozkurtça Aygız Bellolmaz huyu suyu Sürer deli doruyu Gezer Anadolu`yu Aygız -Komutanım her seferinde aynı türkü biz bıktık siz bıkmadınız. -komutanım belki ay yüzlüsünü bekliyordur.

ZERYA💙🖤 Anne ve babasından güçlü olmasını öğrenen Asla kimseye boyun eğmeyen dediğim dedik olan Sadece ziyaret amacıyla geldiği Mardin`e tutsak olacağını bilmeyen, bir yanlış yüzünden töreye kurban olan ama asla, kendi bildiği doğrudan şaşmayan Zerya`nın hikâyesine hoşgeldiniz. * * * Boran elleri ile belimi sarınca bende ellerimi omuzlarına koyarak müzik eşliğinde dans etmeye başlamıştık. Dans ederken onun bakışları benim yüzümden olsa da ben bakışlarımı ona çevirmeyerek o hariç her yere baktım. Şuan hiç o gözleri çekecek hâlde değildim. "Hoşgeldin evine Zerya Arslanoğlu,"dedi uzun sessizliğinin ardından Boran`ın sözleriyle kafamı salladım. "Umarım hoşbulurum Boran Arslanoğlu." "İlk defa seni dinleyip evine kuaför göndermemeliydim, çünkü bu güzelliğinin başka açıklaması olamaz."dedi yine bakışlarını anlamlandıramayarak. "Kuaför göndermesen bile ben yine güzelim Boran ağa boşuna bahane üretme."dedim Gülerek kafasını sağa sola sallayınca yüzüne şaşkınca bakakalmıştım. Ee bu adam gülebiliyormuş. Boran bakışlarını gözlerime çevirerek,"Galiba sende tek sevdiğim özelliğin bu hazır cevaplı oluşun,"dedi "Bu bir iltifatsa teşekkür ederim,"dedim dans etmeye devam ederek Umarım dediğim gibi gerçekten iltifattır da ilk günden onu boşamak zorunda kalmazdım. 💙🖤 Sevgili Okurlarım, Zerya`nın küçük bir ziyareti ile başlayan ama sonu hiç beklemediği bir şekilde ilerleyen hikayesine hoşgeldiniz. Bu uzun yolda kimi zaman ağlayacak kimi zaman kızacak ve kimi zaman ise gülmekten gözyaşı dökeceğinizin küçük bir spoisini vererek kaçıyorum.

Atlas🤍Leman 0551***:Yağmur yağıyo camını kapat üşüme güzelim

Kız bir mafyanın yanına ajan olarak gömderilir zamanla adam ondan hoşlanır ve kızda öyle ama hikayeleri mutlumu biter mitsuzmu bilinmez her şey olabilir yorumlarda belirtirsiniz biraz merak olsun istedim

Anonim bir şekilde sevdiği kıza yazan mafya