Kalbim sustu. Kalemim konuştu. Çünkü sen gittiğinde söyleyemediklerim, birer şiir oldu. Her aşk biraz eksik başlar, Ve her şiir biraz yarım kalır... Bu kitapta; aşkın, özlemin ve içime attığım her şeyin sesi var. Birini beklediysen, birini unutamadıysan, birinde kendini kaybettiysen… “Gözlerinde Unuttum Şiirlerimi” tam senin için yazıldı. Sayfalar ilerledikçe, bir zamanlar “biz” olanların “ben”e dönüşünü, Gözlerden kalbe sızan o tarifsiz hüznü okuyacaksın. Bir bakışta saklanan cümlelerin, söylenemeyen vedaların ve içimize gömdüğümüz duyguların şiirleşmiş hali bu. Her şiir, bir yaraya merhem değil belki ama “yalnız değilsin” diyen içten bir fısıltı olacak kulağında. Eğer birine seni anlatan bir dize göndermek istiyorsan, Bu kitapta onu bulacaksın. Belki de çoktan gözlerinde unuttuğun o şiiri, yeniden hatırlayacaksın... Bu kitap, yazılamayan mesajların, atılamayan adımların, unutulamayan gecelerin hikâyesi.

Önsöz Bu kitabı sana yazdım... Belki hiç okumayacaksın, belki de bir gün bir mısrada kendini bulacaksın. Ama bil ki her şiir, kalbimden dökülen bir gölgenin izini taşıyor. Aşk, çoğu zaman söylenemeyen kelimelerle büyür. Suskunlukların, göz göze gelmelerin, “keşke”lerin arasında var olur. Ben de sustum çoğu zaman. Ama içimdeki şiir hiç susmadı. Bu sayfalarda birine duyulan sevdanın, bir bakışla başlayan hayalin, bir ayrılıkla büyüyen sessizliğin izleri var. Bu, belki senin hikâyen… belki de hepimizin ortak yalnızlığı. Eğer bu satırlarda biraz kendini bulursan, bil ki yalnız değilsin. Aşk hepimizin kalbinde aynı yerden dokunur. Bu kitabı gölgesiyle kalbime dokunan herkese adıyorum… Ama en çok, hiç dokunamayıp da hep orada kalan “sen”e. — Sinyorita

Duygularimi, düşüncelerimi, hayallerimi anlatıyorum şiirlerimle