Babam odaya girince hızla ayağa kalktım. Benimle birlikte annem de ayağa kalkmıştı. Babam hızla yanıma geldi. “Dilber neden geldin kızım sen? Hemen istanbul’a geri dönüyorsun! Hemen!” Ben şaşkınca babama baktım. Böyle bir durumda gitmeme benden nasıl beklerdi? “Baba olur mu böyle bir zamanda?” “Hemen gidiyorsun Dilber! Şu dakika! Kimseye görünmeden evden gidiyorsun. Necip seni götürecek.” Ne oluyor ya? Babam niye böyle davranıyor? Resmen beni kovuyor. “Neçirvan ne oluyor? Dilber’i neden gönderiyorsun?” Babam sinirle sandalyeye tekme attı. “Yaktırmam! Kızımı asla yaktırmam! Kimseye kurban etmem.” Ben şaşkınca babama baktım. Ne kurban etmesinden bahsediyordu? “Neçirvan sen ne diyorsun? Yoksa… yoksa…” Babam anneme döndü. Öfkeliydi. “ağalar berdel konuşuyorlar Şayeste. Ben kızımı asla vermem. Madem Ferman bir hata işledi o zaman kız kardeşiyle ödesin. Benim kızım kimsenin canına bedel değil.” Şokla babama baktım. NE demek berdel? Ben de mi? “Kim… kimle berdel yapacaklar?” diye sordu annem. Babam sinirle güldü. “Ciwan ağayla berdel olacakmış. Tabii ağamız kabul ederse?” Ciwan adını duyunca benim kulaklar tilki gibi kalmıştı. Demek o yakışıklıyla berdel olunacaktı. O heybetli yakışıklı adonisli adamla… ay içime ateş düştü. Yine kudurdum ben. Gidip koltuğa oturup elimle kendimi yelleyip ateşimi düşürmeye çalıştım. Benim kocam mı olacak şimdi o? Civan, ciwanım… Ay kulağa çok hoş geliyor. “Ben kızımı kimseye kurban etmem!” Et beni baba! Beni kurban et! Beni o yakışıklı adonisli ağaya kurban et! “Neymiş Barzanilerin yetişkin kızları varmış!” Var tabi ya! Ben varım! Dilber, 22’sinde; tazeciğim. Kendime acilen jartiyer falan almam lazım. Acaba civanım hangi renklerden hoşlanıyor. Kırmızı beyaz, mor… Hepsinden alırım. “Neçirvan, Vakit kaybetmeyelim. Dilber’i hemen yollayalım.” NE? Ne yollaması? Hayatta gitmem! Civanıma gelin gideceğim daha! Sonra o erik gibi vücudunu kütürdeteceğim. Ay tansiyonum düşüyor! Fena oluyorum! “Kızım…kızım iyi misin? Ay neçirvan kızın suratı kıpkırmızı oldu. Korkudan ne hale geldi yavrum!” Annem o kırmızılık korkudan değil. Kurban olduğum! Ciwanımın ateşinden yanıyorum! “Dilber babacım sen hiç korkma! Ben seni asla o mehlikanlara gelin etmem! Korkma, sen babana güven!” Valla kendimi camdan atarım. Beni mehlikanlara gelin et baba! Beni ciwanıma gelin et! Babam koluma yapıştı. Beni kaldırdı. “Hemen götürüyorum seni buradan. Hemen!” Ne götürüyor mu? Ölürüm de gitmem. Hem… hem Ciwanımın karısı ben olmayacaksam kim olacak? Zelişmi? Öldürürüm o Zeliş’i gece uykusunda. Ciwan benim erkeğim! “Baba sakin olun! Biraz bekleyelim. Hem ne malum beni seçecekleri? Beni burada doğru düzgün bilmiyorlar ki.” Allahım ne olur beni seçsinler!

Ada büyük bir organizasyon firmasında cinsiyet partilerinin aranan yüzüdür. Onun görevi bebek kostümü giyip cici anne ve baba adaylarının kollarına koşarak bebeklerinin kız olacağını göstermekti. Her zaman yaptığı bu işi kaderin çelmesinin bozacağından habersizdi. Atlas ise çapkın ve aşkın kapısını kilitlere vurmuş, ablasının bebeğinin cinsiyetini öğrenmek için partiyi organize eden dayı adayıydı. Dev bir kız bebek eniştesi yerine onun kollarına koşunca farkında bile olmadan kalbini sakladığı kapı ardına kadar aralanır. Üzerine düşen koca bebeğe aşık olacağını nereden bilebilirdi ki? İlk görüşte aşka inanır mısın? Eğer cevabın hayırsa bu hikaye sana doğrusunu gösterecek. Atlas`ın bebeğini bırakmaya hiç niyeti yok. Bebek ise bunun oluru olmadığına inanıyor. Kaçanın kovalandığı bu hikayede kazanan belli. O da Aşk... "Senle ben iki cihan bir araya gelse bile bir araya gelemeyiz." "Senle ben bu yılın en iyi çifti olacağız bebeğim."