Karadeniz’in hırçın dalgaları, on dokuz yaşındaki Marin için bir sığınak değildi artık, acımasız bir hapishaneydi.Karnında sır gibi sakladığı bir mucize, sırtında ise güvendiği adamın ihanetinin sapladığı hançeri vardı. ‘Elâlem ne der’ utancıyla suçlandığı, babasının çaresiz gözyaşları ve annesinin öfkesiyle dolu bir evde kapana kısılmıştı. Marin’in tek kurtuluşu, o sonu belli olmayan İstanbul uçağıydı. Belki de Karadeniz’in bu hırçın denizinden daha karanlık bir belirsizlikdi bu.Marin, Karadeniz’in inadından kaçarken; yüzlerce kilometre ötede, Mardin’in kadim topraklarında, Alaz da kendi kanlı kaderinden ve aşiretinin ateşinden kaçıyordu.Biri ATEŞ, diğeri SU.Biri GÜNEY, diğeri KUZEY.İstanbul, bu iki yaralı ruhu bir araya getirdiğinde, Marin’in hırçın dalgaları Alaz’ın ateşini söndürebilecek miydi?Yoksa Alaz’ın ateşi, Karadeniz’in inadını ilk defa küle mi çevirecekti?“Kader, bu ülkenin iki ucundan alıp bir araya getirmişti bizi.Ben Karadeniz’in hırçın, dalgası dinmeyen deniziydim;o ise ,Mardin’in taş duvarlarıydı.Benim dalgalarım onun duvarlarında kırılacaktı;onun duvarlarıysa, bu fırtınalı denizime inat, dimdik duracaktı.‘Döneceğim Karadeniz. Beni boğduğun denizinde tekrardan dirileceğim. Ha bu da sana Laz kizi sözü olsun!’

Tahir ve asiye oğluna kavuşcak mı?

“Burada ne arıyorsun?” Dediğime karşılık gülümsedi. “Kaderimi.” Söylediğiyle birlikte vücuduma elektrik çarpmış gibi oldum. Bir ürperti geldi içime. Yavaş bir hâlde benden uzaklaştığında sislerin arasında ormanda kaybolmuştu. Ormanda karşılaştığım birinin hayatımı değiştirebileceğini nereden tahmin edebilirdim ki?

Kaskın altından ona seslendim. "Bağırabilir miyim?" "Bağırabilirsin." Sesi güler gibi geliyordu. Biraz bekledi ve konuşmaya devam etti. "Neden bağırmıyorsun?" "Kendimi hazır hissetmeyi bekliyorum." Önce gülüşünü ardından sesini duydum. "Bağırmak için mi?" Evet demek yerine bağırmayı seçtim. Çığlığıma eşlik eden şey gazın yükselen sesiydi.

Yıllar süren kan davası artık son bulmak üzeredir. Aileler, yıllardır süren düşmanlığa son vermek için Su’yu Ateş ile evlendirme kararı alır. Su, bu evliliğe zorla ikna edilir, çünkü ailesi tarafından küçüklüğünden beri hor görülmüş ve susturulmuştur. Ateş ise bu evliliği yalnızca barış için kabul eder… ama karşısına çıkan bu sessiz kızın gözlerindeki fırtına onu derinden sarsar. Birbirlerinden nefret ederek başlayan evlilik, zamanla geçmişin küllerinde alevlenen bir aşka dönüşecektir. Fakat aşkları sadece ikisini değil, tüm Karadeniz’in kaderini değiştirecek bir sırla sınanacaktır…

Burası Karadeniz dedi. Dağlar Yüce, Deniz Derin.

Karadeniz`in tüm ormanı işitmiş ti çığlıklarımı. Bu Çığlık duyduğum ses içindi. Silah sesi... Ama bu sefer vurulan ben değildim, vuran bendim. O gün ilk defa başkasının hayatını değiştirmiştim.