“Bazı zarflar kaderin mühürlenmiş halidir.” Sayra Demiralp, bir zamanlar ışıltılı salonların, kristal avizelerin ve baba korumasının içindeydi. Şimdi, kitapçı raflarında bir hayat arıyor; geçmişiyle geleceği arasında sıkışıp kalan yirmi yaşında bir kız… Annesi kayıp, babası ölü, hayalleri yarım. Ama kaderin rengi bazen vişne çürüğüne bürünür. Bir yağmur gününde eline tutuşturulan bir zarf, onu İstanbul’un en karanlık köşelerine, Karataş Malikanesi’ne götürecek. Ve orada onu bekleyen adam; Giray Karataş… Soğuk, sessiz, tehlikeli. Babasının mirası kadar keskin ve kanla çizilmiş bir geçmişin varisi. Giray ve Sayra… İki farklı karanlığın çocukları. Biri intikamı öğrenmiş, diğeri onu anlamaya çalışan. Aralarındaki bağ nefretle başlar, ama aşkla nereye varacaklarını ikisi de bilmez. “Vişne Çürüğü”, aşkın en derin tonuna boyanmış bir intikam ve hayatta kalma hikâyesi. Kanla yazılmış sırlar, geçmişten taşan acılar ve ölümle flört eden bir tutkunun romanı.

21 yıl ailesiz büyüyen Lara… Ansızın çalan bir kapı, hayatını tamamen değiştirebilir mi? Karadağ Ailesi’nin yıllardır içini yakan evlat hasreti, sonunda sona mı erecek? 🌺 Bir hırs… İnsana nelere mâl olurdu? Küçük bir kızın hayatına mı… Yoksa 21 yıl boyunca ailesiz büyümesine mi? 🌺 “Ben… nasıl davranacağımı bilmiyorum…” Sesindeki titremeye engel olamıyordu. “Şşt… Kendini bana bırak, yeter…” Genizden gelen bu kısık sesle beraber, belimdeki baskısı biraz daha arttı. Başını bana doğru eğmeye başlamıştı. Yaklaştıkça küçülüyordum. Parmaklarıyla saçlarımı geriye atıp, başını boynumun boşluğuna yaklaştırdı. Gözlerimi sımsıkı kapatmış, olacakları bekliyordum. “Bu kokun… beni öldürüyor…” Burnunu boynumda gezdirdiğinde nefesim kesilmişti. Bana doğru iyice yaklaştı, nefes almakta zorlanınca destek almak için ceketinden tutundum. Başını hafifçe kaldırdı, bu kez rotası dudaklarım olmuştu. Ellerini yüzüme götürüp, başparmağıyla yanağımı okşamaya başladı. Dudaklarına dokunan dudaklarım… Savunmasızdım. Üzerimde hissettiğim o baskı, kalbimin derinliklerine inmişti. Kendini yavaşça geri çektiğinde gözlerimi açtım. Onun koyulaşmış bakışları, gözlerime saplanmıştı.

Soylu şirketlerinde işe başlayan Avukat Efsun Kılıç. İş adamı Asil Yiğit Soylu` nun aslında mafya olduğunu öğrenince sessiz kalacak mı? Kötü adam Asil Yiğit Bey... Karanlık ve kötü. Peki avukatımız çok mu doğru? Aydınlık ve temiz mi? Ya da gerçekten avukat mı?.. -MAFYA KURGUSU- Kitap kapağını tasarlayan Sevgili: bataklikyakamozu` na teşekkür ederim.

Alnında ki ölümcül damarlar belirginleşmiş, dili fırtına öncesi sessizliğe bürünmüştü. Korkulması gereken bu sessizlik ilk defa, tısladı. “Onu öldürmeyeceğim. Onu tutsak edeceğim.” İnsan, yaşarken de öldürülebilirdi. Ve kendi katillerini bir kurbana çevirmesinin en şiddetli yolu buradan geçiyordu. Katili, kurbana çevirmek. Tutsak ederek...