Bayram sabahıydı... Yeni ütülenmiş elbisemle, saçlarıma annemin özenle taktığı tokayla kapının önüne çıkmıştım ki, komşumuz Fadime Teyze elinde şeker tabağıyla çıkageldi. Gülümseyerek, "Seni torunuma alacağım, haberin olsun!" deyiverdi.O an sadece gülümsedim, belki biraz da utandım. Ama nereden bilebilirdim ki o laf, hayatımın tam ortasına düşen bir yıldırım olacak?Ben Kübra. Mahallenin sessiz, içine kapanık, kitaplara sığınan kızıydım. Oysa Berk... Fadime Teyze`nin şehir dışında okuyan, eli cebinde, dili sivri, ama gözlerinde bir şeyleri eksik bir çocuktu. İlk başta birbirimize sadece uzaktan baktık. Sonra baktıkça tanıdık, tanıdıkça değiştik.Bir anda nişan, düğün muhabbetleri havada uçuşurken, ben kendi içimde bir savaş verdim. Çünkü bu hikâyede sadece aşk yoktu... Aile baskısı, geçmişin izleri, iki farklı dünyanın çarpışması vardı.Ben neydim onun hayatında? Bir seçim mi, bir dayatma mı, yoksa gerçek bir şans mı?Bu kitap, bir lafla başlayan, ama her satırında cesaret, aşk, gözyaşı ve umut olan bir yolculuğun hikâyesi."Bir Bayram Sabahı" benim hikâyem.Belki senin de. kitap kendi şahsıma aittir kapak kendi sahasıma aitir

Demir abi: Rümeysacım abine söylermisin şu lanet telefona bir baksın. Siz: Söyleyemem. Çünkü abim evde yok. Demir: Anıl yine şaşırtmıyor desene. Siz: Ne yapacaksın ki sen abimi? Demir abi: Hasan abinin şu ev taşıma işi için konuşacaktım. Arabayı hazır etsin diye. Siz: He doğru da o iş yarın için değil miyri ki? Demir abi: Öyleydi de Hasan abi erken taşınma kararı aldı. Siz: Gökhanladır abim telefonu da ya sessizdedir yada şarjı bitmiştir. Siz: Gökhanı ararım ben iletir abime. Demir abi: Arama Gökhanı falan! Demir abi: Ben ararım. Siz: Sen bilirsin. Demir abi: Şuraya bak biz kaç yıldır abi deme diye dil dökelim milete adıyla seslen! Habinallah ya! /GÖNDERİLMEDİ/

Derin adı kadar derin

Galiba ben aşık oldum ama o beni kardeşi olarak görüyor. . PERİ Aşığım ama bana abi diyip duruyor. . AZİZ