Baskıcı bir ailede büyüyen Aden, gerçekleri öğrendiğinde hayal kırıklığına uğrar. Gecenin bir vakti evden çıkar ve kafa dağıtmak için içmeye gider. Ama işler hiçte planladığı gibi gitmez gözlerini açtığında 1.000 kişiyle aynı labirenttedir.

“Kaybeden sadece elenmez… unutulur. Bu bir oyun değil, bir tuzak. Astra Nova`nın tek korkusu kaybetmekti. Draco hayatta kalmak için her şeyi göze aldı. Saklambaç başlıyor… ve bu kez sobeleyen hayatta kalacak. Kazandım… ama ne kaybettiğimi hâlâ bilmiyorum.”

Saklambaç oynamak kolaydır. Ama kalbini saklamak... İşte asıl zorluk burada başlıyor.

Saklambaç kitabının anı defteridir Karakterlerimiz; Bengü, Işıl, Nur, Sude, Su, Yiğit ve Kerem`in cocuklukları bu defterdedir. Hepsinin hikayesi ayrı ayrıdır.

Canavar ve Küçük kızın Masalı Kötü Son la bitmektedir.

Kan ve Gül kitabının yan kitabıdır. Beyhan semti... Karanlığın, suskunluğun ve kuralsızlığın hüküm sürdüğü bir yer. Her sokağında bir başka çetenin gölgesi, her köşe başında bir başka hikâye yazılır. Ve tam ortasında Dora. Soğuk. Sert. Çözülmez. Ama kimse onun içindeki sessiz çığlığı duyamaz. Kimse, mimoza gibi en ufak temasta kapanan kalbinin ne kadar kırılgan olduğunu bilmez. Ta ki Sungur gelene kadar. Çetelerin içinde yükselmiş, alaycı ve tehlikeli bir adam. Ama Dora’nın duvarlarına çarpınca içindeki başka bir adam uyanır. Çünkü Dora’ya sadece bakılmaz… ona dokunmak gerekir. Yavaşça. Sabırla. Kalpten. “Mimoza’ya Dokunmak”, karanlık bir dünyada filizlenen bir bağın, aşkın en derin katmanlarını ve insanın içindeki sessiz dönüşümü anlatan sarsıcı bir hikâye. Yıkılmaz görünen kalelerin bile bir fısıltıyla sarsıldığı, sertliğin altında narinliğin yaşadığı bir roman.

En az kapağı kadar karanlık bir hikaye :)