Arzu bir seçimdir. Ceza da öyle. Kenan kimdi? Geçmişi karanlık, yüzü sakin... Ölümün eşiğinden geri dönmüş bir adam. Kendini düzeltmek için girdiği restoranda her gün onu izliyordu: Özge. Evli bir kadın, ama sadakate alerjisi varmış gibi... Her hafta başka bir adamla geliyor, gülüyor, fısıldıyor, sonra gidiyordu. Kenan sadece izlemekle yetinecek miydi? Yaşamı zevk üzerine kurulu bir kadına, yaşamın gerçek anlamını göstermek mümkün müydü? Özge başta bunun bir oyun olduğunu sandı. Kamp. Yolculuk. Belki kaçamak bir kaç saat. Ama tır dorsesinin kapısı kapandığında, artık sorular değişti: Ona ne zaman ne olmuştu da “zevk” ile “hayat” arasında seçim yapması gerekiyordu? Peki ya sana sorulsa... Karanlığın içindeki ses sana dönüp şöyle dese: “Hayatta kalmak mı istiyorsun? O zaman hak et.” Tutkuların gölgesinde başlayan bir izleme, ardından bir saplantı, sonra bir mahkeme... ve nihayetinde içimizde saklı kalan en gerçek kimliklerle yüzleşme romanı. Sahi... sen hangisisin? İzleyen mi, hükmeden mi, yoksa kaçan mı?

Sonlar her zaman bir daha başlar...