Bazen geçmişin yankısı, evrenin en karanlık köşesinden duyulur.” Yıkılan bir yıldız köprüsü, unutulmuş bir lanet, esir tutulan hükümdarlar… Ve onları birbirine düşman eden galaksiler arasında sıkışmış bir kehanet. Estelya kim olduğunu bilmeden yaşadı. Ama artık gerçekler uyanıyor. Melez kanı, unuttuğu bir evrenin kapılarını aralayacak. Peki ya o evren, düşmanıyla kalbinin bağlandığı yerse? Bazı savaşlar kılıçla değil, kalple kazanılır. Ama bazı aşklar… evreni bile yok edebilir.

Numara sallayıp mafyaya yazmak mı? Özelliklede İtalyan mafyaya yazmak mı?