"Derin bir nefes alarak yüzüne baktım son kez. Kapalı gözlerinden öptüm. Kabloların bağlı olduğu göğsüne yaslandım. Yaralarla dolu olan kollarıyla sardı beni. Saçlarımdan öptü. Kulağına fısıldadım tekrar, beni hissetsin diye. Hissederdi. O beni hissederdi, tanırdı." ¤ Saatler geçiyordu, o kapılar iki yana açılmıyordu, gözyaşları durmuyor, hıçkırıklar kesilmiyordu. Genç kızı iki arkadaşı zor bela kaldırıp dışarı çıkardı ama ayakta duramıyordu ki o. Dermanı kalmamıştı. Yavaş ve derince bir nefes aldı, sanki anlamıştı. Yaslandığı duvarda kayarak yere düştü, bir çığlık kopardı. Canı yanıyordu, nasıl kopmayacaktı o çığlık? Canı gidiyordu. Annesi sustu, bahçedekiler sustu, ağlayanların gözyaşları dindi. Nefesler tutuldu. Çünkü son nefes verilmişti. Ameliyathaneden tiz bir makine sesi yükseldi. Sanki dünya sustu. Herkes durdu. Zaman durdu. Genç adamın kalbi durmuştu. Genç adam, son nefesini, sevdiği kadının çığlığı ile vermişti. ¤ Tüm hakları saklıdır

Sevdiceem: sama bi şwy söyliyim ni Kafayı Yemiş: Söyle Sevdiceem: sni sebiyom Kafayı Yemiş: Ne? Kafayı Yemiş: Kafan güzel o yüzden öyle diyorsun Kafayı Yemiş: Boran? (Görüldü: 02.18) (Kısaltmalar ve yanlış yazılan kelimeler bilinçli olarak yazılmıştır, teşekkürler.)

(Kitapta yetişkin içerik, argo, küfür ve bilerek yapılan yazım yanlışları bulunmaktadır.)