Ay ışığında saklanan bir sır, yıldızlarla mühürlenmiş bir kader... Daphne herkesin bildiği adıydı. Ama ay yükseldiğinde, rüyalarında yankılanan bir kelime vardı: Stella. Ormanların kıyısında, geçmişinden habersiz bir kadın ve içinden yükselen, tanımlayamadığı bir çağrı. Karanlık pusularla dolu ormanın derinliklerinde, onu izleyen başka biri vardı. Arzhel, mühürlü kaderin taşıyıcısı. Bir yıldız soylunun uyanışı. Bir kurt adamın sezgisi. Ve kaçınılmaz bir karşılaşma... Bazı isimler fısıldanır. Bazı kehanetler kanla yazılır. Daphne’nin sırrı, yalnızca ayı tanıyanlar tarafından duyulabilir.

Çağrı mahalleye 5 kişilik bir aile olarak taşındı. Her klasik mahalle kurgusunda olduğu gibi mahallenin tanınmış bir yüzü vardı. Uyarı:Kadın erkek ilişkisi yok.

Ben Dilem Akyel. Hayatının iplerini eline almayı başaramamış o kızım. Hayatında onlarca hayal kırıklığı barındıran, onlarca gerçekleşmemiş hayali bulunan, anne babasının kuklası olmaktan bir adım öteye gidememiş o kız. Şimdilerde Dilem Soykamer olma yolunda büyük ve aceleci adımlar atmaktayım. Yine ve yine anne babamın emirlerine boyun eğmiş, istedikleri adamla evlenmeyi kabul etmiştim.

Bu yola çıktığımızda bizi duvarlarında koca harflerle ` GERİDE KALANLAR` yazan duvarlar arasına hapsettiler. Bu dört duvar arasın agirişimiz aslında kendi yolumuzda atacağımız ilk adımdı ve bu dört duvar da çoğumuz için son duraktı. Son durağı olanların bedenlerinde bir iz olarak kaldı `GERİDE KALANLAR`. Biz yolumuza devam edenler içinde ruhumuzda ki bir iz. Buraya geldiğimden beri bahsettiğim şey hep bedenimde oluşacak kabuk bağlayacak ve günün birinde yok olacak olan yaralar değildi, yara aldığı için gümden güne ezilen ruhumdu. Ve şimdi duvarda yazan koca `GERİDE KALANLAR` yazısı o heybetli varlığı ile ruhumuza burada bulunduğumuz her gün işlenmiş ve bir dövme gibi kalıcı olmuştu. Artık bizim bir parçamızdı adeta bizimle birleşmişti. Bundan sonra nefes aldığımız, yaşadığımızı hissettiğimiz ve gökyüzünde yıldızlarla kaplı o sonsuz boşlukta kaybolmak istediğimiz her an yanımızda ki varlığını sürdürecek ve ruhumuza kazınan harfleri canımızı acıtacaktı. Bundan sonra dönüş, vazgeçiş, kurtuluş yoktu. Bedenimiz burada olsa da ruhumuz orada estirdi . Biz `GERİDE KALANLAR` olmuştuk. " Geride kalanlar koca binada değil ruhumuzda yazılıydı." "Buradan ayrılışımız hikayemizin son anları değildi, hikayemizi şimdi kendi kalemimiz ile yazıyorduk. Yolun başında durmuş rüzgarın bizi oradan oraya savurmasına izin vermeden sağlam adımlarla yürüyorduk. Bu cehennemden GERİDE KALANLAR olarak yürüyorduk üçümüz... Yan yana... Ve hikayemiz asıl şimdi başlıyordu..."

"Çağrı,Çağla’ya yarın oyun oynamak için söz vermişti.ama imkansızdı çünkü çağla artık yoktu…” "Bu kitap benimle kayboldun isimli şarkıdan uyarlamadır"

"Çağrı,çağla’ya yarın oyun oynamak için söz vermişti.Ama artık imkansızdı çünkü çağla artık yoktu" Kitap BENİMLE KAYBOLDUN isimli şarkıdan uyarlamadır.

"Çağrı,Çağla’ya yarın oyun oynamaları için söz vermişti.ama artık imkandızdı çünkü çağla artık yoktu"