Güvenmek, sevmek ve hayatta kalmak arasında ince bir çizgi var. Bazen öyledir ki bu inci çizgide hiçbir şeyi tutturamazsın. O çizgide düşüp kaderine boyun eğersin; sanki boynuna dolanmış urgana karşı çıkamamak gibi, sanki boğulacağını bildiğin denizin dibinde kaderine boyun eğmen gibi. Bazen de insanoğlu canını o kadar çok sever ki, onu öldürecek urgana karşı çıkar. Karşı çıksan ne fayda? Urgan boynuna dolanınca sonuç hep aynı kalacaktır. Denizin diplerinde boğulurken çırpınmanın anlamı ne? Sonuç olarak orada boğulup denizin diplerine batıcaksın. Ama bazen çabalamanın da ötesinde bir şey vardır, razı gelmek. Zayıflık gibi görünür ama en iyisidir. Bazen kaybedeceğin savaşta pes edersin.