Alıntı

Dudaklarını araladığında bir nefes alışı kadar yakınlığımızı da kapatmasına neden olmuştu. Nefesi tenime değerken dokunmuyordu belki bana ama vücudumuz temas ediyordu. Şimdi diyeceği şey ne az önceki olanları umursamıştı, ne de geçmişte yaşananları. Şaşkınlıkla ona baktım. “ Bakışların keskin, ama en tehlikesi ne biliyor musun? Onlara alışınca başka hiçbir şeyin etkileyici gelmemesi.”

Gözlerimi gözlerinden ayırmadım. Söylediği şeye cevap bekliyordu. Ama benim nutkum tutulmuştu. Onca şeye rağmen böyle bana bakması, sadece ağzından çıkan kelimelerin beni bu derece etkilemesi kendime yaptığım en büyük ihanetti. “Alışmak her şeyin sıradanlaşmasına sebep olur,” bir adım geri çekildiğimde müziğin sesinden başka hiçbir şey duymuyordum. Bir tek o ve ben. Ve arada ritmi değişen kalp seslerimiz. “ama eğer benim bakışlarım hâlen etkiliyorsa,” tek kaşımı havaya kaldırdım. “o da senin sorunun.”

Aiiiiiy aslında bunu bile atıp sizi cıltırtmak istiyordm amaaa kıyamadım. Son hakkında spoi mi bilemem burada kendi aranızda tartışın isterseniz.

Alıntıya yorum yapmayı unutmayııııııın