Abisini bulamayan Liva, bir anda yalnışlıkla Atlas`a sarıldı. Atlas, şaşkınlıkla,ona sarılan kıza bakıyordu. Liva, başını kaldırıp, "Abi..." diye fısıldadı. Atlas, derin bir nefes aldı, ve konuştu "Söyle abisi"

Liva: “Ben hiç rüya görmedim. Gökyüzü bana hep sessiz kaldı. Ama sen… Sen geldiğinde, içimde unuttuğum bir şey uyandı. Sanki çok önceden tanıdığım bir hüznü, gözlerinde yeniden buldum.” Ereniel: "Rüyaları korumakla görevliydim. Ama kendi rüyamı koruyamadım. Kanatlarım kırıldığında, sadece gökyüzüm değil… Kalbim de sustu. Ta ki seni görene dek. Liva, sen rüyasız doğdun belki… Ama benim en eski düşümsün.” Rüyaların küle döndüğü bir dünyada, iki yalnız ruh bir araya gelir. Biri geçmişin yüküyle, diğeri bilinmeyen bir kaderle sınanırken; ay ışığı, unutulmuş bir bağın üzerini aydınlatır. Ay Altında Kırık Kanatlar Zamanı aşan bir bağın, kayıp rüyaların ve kaderle savaşan iki yüreğin hikâyesi.