5|AİLE

Selamlarr. Yeni yılın ilk bölümünü kısada olsa atmak istedim. Biliyorsunuz ki sınav haftasındayız. Sınavlara çalısmaktan pek bölüm yazamıyorum.

Dediğim gibi bölüm kısa olabilir ama sınav haftasından çıktıktan sonra uzun bölümler atmaya çalışacağım.

Şaka gibi ama 2025 yılına girdik. Koskoca 2025. Umarım bu yıl hepimize çok mutlu olacağımız şeyler getirir. Önceki yıllardan farklı bu yıl umarım kötü şeyler yaşamayız. Yeni yılınız kutlu olsuun. Sizleri seviyorum 🥹🤍

🌟Bölüm tarihi: 01/01/2025

☄. *. ⋆

"Uzun zaman sonra ilk defa bu kadar özgür hissettim."

☄. *. ⋆

5. Bölüm - AİLE

Manzaranın büyüsüne kapılmış bir şekilde bir süre sessiz kaldık. Hafif bir rüzgar yüzümü okşarken, Aral’ın sesi sessizliği bozdu.

"Asi, bu kadar suskun olman beni endişelendiriyor. Beğenmedin mi yoksa burayı?" Şakayla karışık söylediği bu söz üzerine gülümsedim ve ona döndüm.

"Hayır, tam tersi. Burası…mükemmel. Gerçekten çok güzel bir yer. Teşekkür ederim, beni buraya getirdiğin için."

Aral bir an için gözlerini kaçırdı, sanki bu kadar içten bir teşekkür beklemiyormuş gibiydi. "Öyleyse bir anlaşmamız var, unutma. İstediğin zaman bana söyle seni buraya getireyim." dedi. Ardından motora yeniden odaklandı.

"Hazır mısın? Eve dönelim mi artık?" "Olur." dedim, manzaraya son bir kez bakıp. İndiğim motora tekrar yerleştim. Eve dönüş yolunda içimde hafif bir huzur ve mutluluk vardı. İlk defa abim dışında birileri bana bu şekilde davranıyordu.

Bahçeye vardığımızda Duru Hanım ve Ayhan Bey oturmuş çay içiyorlardı. Bizi gördüklerinde Duru Hanım gülümseyerek el salladı. "Nasıl geçti kızım?" Bende gülümsedim. "Çok güzeldi." dedim. "Aral beni çok güzel bir yere götürdü."

Ayhan Bey ile beraber birbirlerine bakarak gülümsediler, ama bu normal bir gülümseme değildi, bu çok sıcak ve huzurlu bir gülümsemeydi.

Onlarda çaylarını bitirdiğinde hep birlikte eve girdik. Salonda oturan diğerleri bizi karşıladı. Herkes farklı şeylerle uğraşıyordu.

"Hoş geldiniz!" diye seslendi Ayaz. "Eğlendiniz mi bakalım?" Bunu gülümseyerek bana bakarak sormuştu. "Evet!" dedim heyecanla. "Uzun zaman sonra ilk defa bu kadar özgür hissettim."

Heyecanlı sesimle beraber salondakilerin gözleri hemen bana dönmüştü. Yüzümdeki heyecanlı ifadeyi gördüklerinde gülüşmeye başladılar. O sırada Duru Hanım salona girerek, "Hadi bakalım çocuklar, yemek hazırmış. Hepiniz sofraya!" dedi.

Akşam yemeği masası her zamanki gibi ufak sohbetlerle geçmişti. Duru Hanım, herkesin tabağını kontrol ederken, Ayhan Bey de birkaç anısını anlatıyordu. Herkes gülüyor, sohbet ediyordu. Bu kadar büyük ve bağlı bir ailenin içinde olmak, beni bir yandan hüzünlendirirken diğer yandan derin bir huzur veriyordu. Hüzünlenme nedenim bu zamana kadar bu aile ortamından uzak kalmamdı ve abimle beraber onca yıl o acıları çekmemizdi.

☄. *. ⋆

Evett dediğim gibi bölüm baya kısa elimden şuanlık ne kadar geldiyse yazmak istedim.

Tekrardan yeni yılınızı kutluyorum. Umarım çok mutlu olursunuz 🤍

Yıldıza basmayı unutmayın lütfen ⭐️

@tinyminybook