Minik atıştırmalık

☆☆☆1 HAFTA SONRA..☆☆☆

Yaşadığımız kazadan tam tamına 1 hafta geçmişti. Açıkçası bir kaza geçirmediğim kalmıştı. Onuda yaşamıştım.

Hayat üstüne üstüne geliyor kardeş...

Tabii bu kazadan beri canım annem benimle kalıyordu. Benim kaza geçirdiğim ilk gün o kadar panik yapmıştı ki. Resmen benim yerime onu yatıracaklardı. Ana yüreği işte..

Pazar akşamıydı. Annemle ikimiz birlikte salonda oturmuş televizyondan​ 'Arkadaşım hoşgeldin' izliyorduk. Annem bu programı benden bile çok seviyor olabilirdi.1

Koltukta arkama yaslanmış. Sadece bacaklarımı kapatacak bir şekilde battaniyeyi örtmüşken bende programı izliyordum.

Annem bir yandan meyve keserek bir yandanda programı izlerken bir elma dilimini bana uzattı. Hızlıca elma dilimini alıp ağzıma attım.

"Senin yanında kim yaşıyor?" Diye sordu annem birden.

Anlamadım Yurdagül?1

Ne alakaydı şimdi? Yan komşum tabiiki de Koraydı. Koray ile son birkaç gündür konuşmuyorduk. Daha doğrusu bir türlü görüşemiyorduk.

Ben hala elma dilimini çiğnerken "neden sordun?"

"Sadece Merak ettim."

"Bir arkadaşım." Dedim.

üzgünüm anne. Sana 'yan komşum ilk öpüştüğüm adam' diyemezdim.

"Deseydik net evlatlıktan redderdi" dedi iç sesim. Haklısın iç ses.

"Oda kazada var mıydı?" Dedi. Vardı anne..hakta kızını o korudu..

Başımla onayladım. Annem ise portakalı soymaya başlarken tekrar konuştu

"Tek mi yaşıyor? Yoksa ailesi ile mi?" Dedi. Tövbe tövbe. Bu kadın niye şimdi beni sorguya almıştı?

"Tek yaşıyorda...Ne oldu ki?"

"Öylesine sordumda..neyse..Eğer tek yaşıyorsa onada meyve falan götürelim. Sonuçta oda kaza geçirmiş. Böyle durumlarda komşu komşuya yardım etmelidir." Dedi Annem.

Oyy senin o kalbini yesinler

Annemin bu sözleri ile hafifçe gülümsedim. Sonra "ben o zaman mutfaktan biraz meyve alıp götüreyim" dedim.

"bol bol koy" dediğinde onaylayarak mutfağa gittim. Bir leğen çıkarıp koyabilirim kadar meyve koydum özellikle Elma..

Koray severdi..2

Korayın elma sevdiğini Hastanedeki bize verdikleri yemeklerde hep ilk elmasını bitirmesi ile öğrenmiştim. Gerçekten seviyor olmalıydı.

Elimdeki meyve dolu leğen ile evden çıkıp Korayın yaşadığı daireye geldim. O sırada aklıma birşey takıldı. Koray neden tek yaşıyordu? Açıkçası bunu ona hiç sormamıştım.

Bence pek sırası da değildi..

Korayın kapısının önüne geldiğimde kapıyı çaldım. ben kapının açılmasını beklerken o kapıyı açtı. Gözlerini ovuşturuyordu ve saçları hafif dağılmıştı. Belli ki uyuyordu.

"Selam.." dedim hafif bir tebessümle.

"Günaydın.." Dedi.

​​" Anlaşılan uyuyordun"dedim. O ise hafif gulumsedi ve onayladı.

​"Evet. Biraz yorgundum..neyse..neden geldin? Bir sorun mu var?" Dedi.

"Hayır. Sadece Sana meyve getirdim. Annem pazardan almış" dedim ve meyve leğenini uzattım. O ise gülümsedi.

"Genelde elma dışında pek meyve sevmem ama teşekkür ederim.." dedi. Sonra ona uzattığım Leğeni aldı. Sonra tekrar konuştu "sen nasılsın? Bir yerin ağrıyor mu?" Dedi.

"İyiyim.. hiçbir yerimde acımıyor. Sen? Sırtın nasıl?" Dedim. Koray beni korurken Cam parçaları hep sırtına gelmişti ve onun sırtını yaralamıştı. Pek ciddi birşey değildi ama yinede bu yüzden suçlu hissetmiyor da değildim.

"Acımıyor..önemli de değil" dedi Koray. O sırada bir ses duyuldu.

"Merhaba.." bu Annemin sesiydi. Yanımıza gelmişti. Ben anneme 'senin burada ne işin var?' Tarzı bakarken Annem ise Koraya bakıyordu. Yüzünde bir tebessüm vardı.

"Sanırım sen Elifin sınıf arkadaşımışsın.." dedi Annem. Koray nazikçe gülümseyerek onayladı.

"Merhaba..evet. aynı sınıftayız. Ama sadece arkadaş olduğumuz tar-" derken Korayın lafını öksurerek bozdum.

Napıyorsun Gerizekalı?

"AA şey aynı zamanda komşuyuz ya o yüzden diyor" dedim anneme. Annem ise hafifçe gülümsedi. Koraya ters bir yan bakış atarken Koray gizlice kıkırdadı. O sırada annem tekrar konuştu.

"Eğer bir sıkıntın olursa bize gel tamam mı oğlum? Çekinme. Ben zaten 2 gün daha buradayım" dedi. Korayın gülümsemesi büyüdü.

"Teşekkürler.." dedi Koray.

"Ne demek Oğlum. Komşular böyle günler için varlar" dedi Annem.

Annem ve Koray iyi anlaşmış gibi duruyorlardı.3

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

Aradan saatler geçmişti. Geceydi. Yatağımda yatmış telefonumla oynuyordum. Genelde pek telefon ile ilgilenen biri değildim ama bu sefer canım oynamak istemişti.

O sırada Telefonum çaldı..Arayan Yarendi. Genelde Yaren beni hep arardı ama bu son günler pek aramıyordu. Telefonu açtım ve kulağıma götürdüm

"Alo." Dedim.

"Alo kanka!" Dedi Yaren yüksek sesle. Yaren birden böyle yüksek sesle konuşunca birden irkildim.

kulağımın içine ettin Yaren..

" Nurullahım biraz daha bağırsaydın. Kulağım daha kanamadı da" dedim biraz ters bir sesle.

"Ay pardon. Biraz heyecanlandım." Dedi Yaren. Ne olmuştu ki? Neden heyecanlanmıştı?

"Ne oldu ki?"

"Şey..Iki gün sonra Sen,ben, Lara ve Sinem birlikte kız partisi yapacağız!" Dedi Yaren gülerek ve neşeyle.

Yalan söylemeyeyim. Eğlenceli şeyleri seviyordum.

"Gerçekten mi? Ne zaman planladınız?"

"Dün. Hemde baya eğlenceli olucak. Sende kesin geliyorsun. Yoksa yemin ederim o evine gelir seni zorla getiririm"

Vallah yapardı..

" Tabii ki de bende varım. Böyle şeyleri sevdiğimi zaten biliyorsun..Peki.. kimin evindeyiz?" Dedim.

"Benim evimdeyiz ve çok eğlenceli olucak" dedi Yaren.

"o zaman yarın evini işgal ediyoruz.."

Biz böyle konuşurken aradan 1 saat geçmişti. Yaren ile telefonda hep uzun konuşurdum. Hakta bir keresinde ikimizde kapatmayı unutup tam tamına 8 saat konuşmuştuk.2

evet. 8 saat..

Uzun konuşmamın ardından sonunda Telefonumu kapatmıştım. Telefonumu yerine koyarken gözlerim kapandı..uykum gelmişti..

☆☆☆☆☆☆☆☆☆

"Evet gençler. Konuşma Sınavı oluyoruz"

"Hocam daha yeni kazadan kurtulduk ama yaa"

"Abartmayın çocuklar. Kazadan bir hafta geçti. Hem hepiniz iyisiniz"

Türkçe hocası ve diğerlerinin arasında geçen bu diyaloğu dinlerken elimdeki kalem ile oynuyor. Sınavda nasıl saçmalayacağımı düşünüyordum. Gerçekten. Milli eğitime karışmak gibi olmasın ama.

Konuşma sınavları kapatılsın..

Bu arada söyledikleri 'kız gecesine' son bir gün kalmıştı..

Herkes aralarında birşeyler konuşurken Hoca eliyle alkışlar gibi vurup bağırdı.

"Evet. Konuşma sınavına başlıyoruz. Listenin ilk başına gelelim. Elif. Buraya gel"

Hay böyle şansın içine..

ne kadar istemeyerekte olsa ayağa kalktım. Herkes bana baktığı için tabii bir özgüven yüklenmişti bana. Sanki Grammy Ödülünü kazanmış gibi tahtaya çıkarken tahtanın önünde durdum.

"Evet. Bu arada hepinize farklı konular soracağım." Dedi Türkçe hocası. Sonra Bana dönerek "evet Elifçim..senin için 'yalnızlık' ne ifade ediyor" dedi.

Dondum. Bildiğiniz Dondum. Açıkçası ben daha çok 'En son okuduğun kitabın özetini söyle' gibi bir soru beklediğim için gerçekten donmuştum.

Hocam çalışmadığım yerden geldi yaa..

"Hiç çalışmadık ki" dedi iç sesim. Evet. Hiç çalışmamıştım.

Açıkçası sallama veya uydurma işlerinde hep berbattım. Asla beceremezdim. Ama bu sefer saksıyı çalıştırmam gerekiyordu.

"Hadi be kızım! Bulursun birşeyler!" Dedi iç sesim bana gaz vererek. İnşallah.

Ben Tahtanın önünde boş boş dururken en sonunda konuşmaya başladım.

"Aslında..yalnızlık bazılarımız için ne kadar kötü görünsede yalnızlık insanı en iyi yapandır oysa.. Güneşte tek olmasaydı oda değer görür müydü? Sevilir miydi?..yanii şunu anlatmaya çalışıyorum. Yalnızlık bazen kendimizi geliştirme ve kendimizi keşfetme konusunda bize yardım edebilir." Dedim.

Tamam. Biraz kısaydı..

ama yinede iyi ilerledim..

"Bu kadar mı?" Dedi Hoca. Onayladım. Sonra yerime geçtim. Kaç aldığımı bilmiyordum. Bilmekte pek istemiyordum..

"Tamam..sıradaki Ufuk. Gel bakalım." Dedi Hoca. Ufuk ayağa kalkıp Tahtanın önüne geçti.

"Evet Ufukçum. Sana sorum..'Vatan ve Ülken senin için ne ifade ediyor?'" Dedi. O sırada Ufuk birden ellerini bozkurt işareti yaptı.

"Hocam ben Türk doğdum. Türk yaşadım ve Türk öleceğim. Vatan kırmızı çizgimizdir. Gerekirse can verilir, gerekirse mal verilir" Dedi yuksek sesle. Ufuk bu okuldaki en Ülkücü insan olabilirdi. Bunun sebebi Babasının eskiden Komutan olup sonra şehit edilmesiydı..

Tıpkı benimki gibi..

Bende Tabii ki vatanıma düşkün biriydim ve şunu söylemek gerekirse hayatımda bir kere bile babam için ağlamadım. Ağlamazdım. Çünkü babam ölmemişti. O ne kadar yanımızda olmasada o bayraktaydı, o vatandaydı..3

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

(Bölüm sonuuuuu♥︎ umarım sevmişsinizdir. Uzun zamandır maalesefki bölüm atamıyordum ama artık eskisi gibi sık sık bölüm atmaya çalışacağım. O zamana kadaaarrr görüşürüzzzz kendinize iyi bakiiiiiiiinnnnnnn🫶💖)