ÖZEL BÖLÜM

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

(YILLAR SONRA)

Ocak ayı her zamanki gibi soğukluğu ile şov yapıyordu. Son birkaç gündür acayip derecede yağan kar buna en iyi örnekti. Etraf resmen beyazlıklara bürünmüştü. Karı severdim fakat her gün kat kat giyinmekten artık gına gelmişti.

En sonunda "Yeter artık, buramıza kadar geldi" diye bağırmama az kalmıştı.

Bu soğukta işten eve doğru gitmek ayrı bir işkenceydi. Arabamı en son yanlışlıkla bozmuştum. O yüzden bir yere gideceksem yürüyerek veya otobüsle gidiyordum.

Kar tanelerinin süzülerek yere düştüğü bu araba yolunda giydiğim kocaman kalın montun şapkasını kafama kadar kapatmış, Harry Potter'a seçilmiş kişi olduğunun haberini verecek olan Hagrid gibi yürüyordum.

Ula hayat! Ula hayat!

Etraf oldukça sessizdi. Kaldırımlara yapılmış minik kardan adamlar dışında kimse bu soğukta bana eşlik etmiyordu. Kocaman adımlarla ilerlemeye devam ederken yaklaşan araba sesiyle kaldırıma çıktım. Ezilmek istemiyordum.

Ayaklarıma bakarak ilerliyordum. O yüzden arabanın yanımda yavaşladığını farketmemiştim bile

"Çıtır! Alayım mı seni arabama?" Yarenin sesiyle kafamı o tarafa çevirdim. Sarı saçlarını yıllardır vazgeçemediği o model olan çift topuz yapmış, benim kadar kalın giyinmişti.

seni bana Allah gönderdi Nurullahım!

Cevap vermeden koşar adımlarla ön koltuğa ilerlemeye başladım. O işkenceye daha fazla katlanamazdım. Ön koltukta duran avukatlık cübbesini arka koltuğa atarken kemerimi takarak kapıyı kapattım.

Yaren avukat olmuştu. İşini gerçekten de iyi yapan bir avukat olmuştu hemde. Arada bir konuşan anayasa kitabı gibi davransa da Nurullahım ile o kadar gurur duyuyordum ki..

"Bakıyorumda bugün öyle fazla haber yok"

onayladım.Gazetecilik gençken sandığımdanda zor meslekti. Ne kadar mesleğim için canımı ortaya koyacak olsamda bazen bunalmadan edemiyordum. Sürekli yeni haberler çıkıyordu ve bazen tüm gün çalıştığım oluyordu.

"Kocan bey nerede?" Dedi Yaren alayla arabayı tekrar çalıştırırken. Kemerimi düzelttikten sonra ona döndüm.

"Operasyonda daha nerde olucak!" Dedim. "Karısı burada sürünürken bir kere bile aramadı şerefsiz!"

Korayla liseden mezun olduktan üç yıl sonra evlenmiştim. Bu evlilik sürecinde ve devamında hep birbirimizin yanında olmuştuk. Onun askere ilk gidişini bile hatırlıyordum. O gün ne ağlamıştım ama..az daha adama yapışıp 'beni de götür!' Diye haykıracaktım.

Yapmış bile olabilirim..

Şimdi ise bir aydır operasyondaydı ve beni bir kere bile aramamıştı! Tamam. Meşgul olduğunun ve dağ tepelerinde savaşarak vatan korumanın zor olduğunu biliyordum fakat endişeleniyordum. Tüm kızgınlığım o yüzdendi zaten.

"Oda dağ tepelerinde sürünüyor" dedi Yaren önündeki yola odaklanmış bir şekilde.

"Yine de bir kez arayıp, iyi olduğunun haberini verebilir! Öldü mü? kaldı mı? bilmiyorum bile!" Dedim çocukça mızmızlanarak.

"Asker eşi olmak kolay değil. Ama istiyorsan boşanabilirsin. Seni savunurum" dediğinde sırıttim. Yaren hep böyleydi. Korayla evleneceğimin haberini verdiğimden beri sürekli "olmaz" diye tutturmuştu. Bir ara beni üniversitede birlikte kaldığımız eve kilitlemeye bile çalışmıştı.

Tabii..evlendiğimde düğünümde en çokta o oynamıştı...

"Diğerleri seni aradı mı?" Dedim Yaren'e. Diğerleri derken lisedeyken sürekli birlikte olduğum, lise bittikten sonra göt ve don gibi ayrılmadığım o ekipten bahsediyordum.

"AA bak şimdi hatırladım" dedi Yaren "Evet Ufuk beni aradı. Hatta birşey söyledi"

"Ne söyledi?" Dedim merakla.

"Hep birlikte tatile gitmek istediğini söyledi. Kartepeye..Bir otel varmış. Yeni yapılmış. ilk ayı olduğu icin tüm odaları bedavaymış. Öyle diyor yanii. Ufukta bizim için tüm odaları erkenden tutmuş"

Tatil mi?

Uzun zamandır tatile gitmeyen biri olarak aslında bu güzel bir fikirdi. Fakat bir otelin bedava olma ihtimaline pekte olanak vermiyordum. Özellikle bu devirde..

"Bedava mı? Otel?" Dedim. Yaren onayaldı "bende ilk başta şaşırdım fakat Ufuk oraya Egeyle erkenden gitmiş, bakmış. Gerçekmiş yanii"

"Ve sonra üşenmeden tüm odaları bizim için mi tutmuş?" Dedim gülerek. Yaren de gülerken onayladı.

"Bence çok güzel bir fikir. Hem eğleniriz." Haklıydı. Güzel bir fikirdi fakat ben gelebilir miydim bilmiyorum.

Koray günlerdir yoktu sonuçta. Ne zaman geleceği belli bile değildi. O oradayken tatile tek gitmek istemiyordum.

"Bilmiyorum..Koray yok" dedim cama dönerek. Geçtiğimiz Karlı sokakları izlemeye başladım.

"Ne olacakmış canım? Bizimlesin" dedi Yaren sonra diğer eliyle elimi tutarak "Hadi gel Recebim! Sen gelmezsen vallahi bende gitmem"

Ona döndüğümde göz göze geldik. Bana yavru köpek bakışlarıyla bakarken dudaklarını büzüp "Lütfeeen" dedi yalvararak "Valla giderim o dağa kocanı sürükleyerek geri getiririm! Geleceksin"

Güldüm. Yapar mı yapardı. Herşeyi beklerdim. "Bakarız" dediğimde o da güldü "biliyordum! Bana karşı koyamazsın sen!"

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

Aradan saatler geçmişti. Çoktan lojmandaki evime gelmiştim. Koltukta oturuyor, akşam yemeğimi yedikten sonra koltukta yayılmış bir şekilde televizyon izliyordum.

Daha doğrusu izlemeye çalışıyordum.

Gecenin yarısı olduğu için hava karanlıktı. Kar ve soğuk hala dışarıda devam ediyordu. Kardan dolayı televizyon fazla çekmiyordu. O yüzden pek anlamıyordum izlediğim filmden. Tek anladığım şey ekrandaki çizgilerdi

En sonunda Sitem ederek kucağımda tuttuğum yastığı yere attım.

"Hay böyle Karında!" Dedim sinirle kendi kendime. Evde yalnız olmaktan delirmiştim artık!

Ayağa kalktım.Her sıkıldığımda yaptığım gibi Kafama göre evde turlayacaktım. Yapacak başka birşey yoktu çünkü. Önce evde sonra salonda kafama göre yavaş adımlarla ilerlemeye başladım.

Eve geldikten sonra Koray'ı tekrar aramıştım fakat yine açmamıştı! Kafayı yemek üzereydim.

Evde dolaşmaya devam ederken salonun penceresindeki perdeyi açtım. Bir süre kara ve karın sardığı etrafa baktım. Tabii yerde böyle birşey görmeyi beklemiyordum.

Kar kaplı sokakta biri karın üzerine kocaman bir kalp çizmişti. Çok sevimli ve güzel duruyordu. Bir süre o kimisine göre sıradan ama bana göre şaheser olan şeye baktım.

Kocam olmadığı için resmen romantizm kıtlığı çekiyordum. Mutlu gördüğüm her çift beni de mutlu ediyor, hoşuma gidiyordu. Bu da hoşuma gitmişti. Belli ki birilerini sevgilisine yapmıştı.

Kendi kendime tekrar "Ula hayat" derken iki tane kolun belimi sararak beni sertçe çekmesini hissettim. Sırtım sanki bir duvar kadar sert bir şeye yapıştı. Afalladım. Ne oluyor lan?

"Yukarıdan daha güzel duruyormuş" duyduğum o ses ile hızla Arkamı döndüm. Bu Koray'dı. Gelmişti.

Önümde maşallah bir duvar gibi duruyordu. Üzerindeki kar kaplı askeri formaya ve çıkarmadığı maskesine baktım.Hangi ara gelmişti?

"birileri hayattaymış ya" dedim. Sakin durmaya çalışıyordum. "O telefonlar neden açılmadı Koray?"

Sakin ol Elif..

"Güzelim-"

"Güzelim deme bana! Öldü diye hayrına lokma dağıtmama az kaldı be!" dedim onu azarlayarak.

Bana annesinden özür dileyen bir evlat gibi bakıyordu. Bir süre sessizlik oldu.

"Bırak sürünsün" dedi iç sesim.

O ise bana sarıldı. İri kollarını belime sımsıkı sararak tüm azarlama modülü bitirdi. yüzünü boynuma gömüp, defalarca öpücük bıraktığını hissettim. Boynuma bıraktığı öpücükler hasretin ilacı gibiydi. Saçlarımı okşarken nefesini ensemde hissediyordum.

"Birde beni düşün istersen" dedi "kokunuza hasret kalmak ne kadar zor haberiniz varmı hanfendi?"

Bende ona sarıldım. Kendimi onun içine sokmak istercesine yapıştım. Ona hak vermiyor değildim. Sonuçta hem çalışırken hem benimle konuşması zor olurdu.

"Çok mu özledin beni?" Dedi. Onayladım.

"Özledim herhalde" dedim.

Bir süre nefes seslerimiz dışında bir ses duyulmadı etrafta. Hareket bile etmedik. Hasret giderdik sadece. Sonunda geri çekildiğimde konuştum.

"İyi misin? Yaralı bir yerin var mı?" Dedim. Başını hayır anlamında salladı.

"İyiyim güzelim. Turp gibiyim hemde" dediğinde gülümsedim.

"Aferin, hep boyle iyi ol. Şimdi hadii git duşa!" Dedim. Sonuçta günlerdir dağda taşta geziyordu. Duş alması gerekiyordu. Güldü.

"Emredersiniz Komutanım"

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

Artık yatma zamanıydı. Koray duş almış, giyinmiş ve erkenden uyumuştu. O her görevden veya operasyondan geldiğinde erkenden uyuyordu. Yoruluyordu.

Ben ise yatakta, onun yanında oturmuş kitap okuyordum. Kitap okumayı özellikle bu sene çok sevmeye başlamıştım.

Koray bir koluyla beni sarmış, yüzünü boynuma gömmüş bir şekilde uyurken mırıldandı..

"Yavrum kapat şunu artık" dedi.

"Sen uyu Koray" diyerek kitaba döndüm.

Ben cümleleri tek tek okurken kapanmaya başlayan gözlerimle cümleler kaymaya, değişmeye başlamıştı. Kitabı tutan elim iyice gevşerken uyanık durmaya çalıştım.

Hızla kafamı sallayarak kendime gelmeye çalışsamda kısa süre sonra aynısı oluyordu. En sonunda kitabı yatağın yanındaki komidine bırakıp, yanımda uyuyan heybetli adama sarılırken çalan Korayın telefonundan gelen ses ile birden yerimden sıçradım.

Esteuzubillah..

Tüm uykum yok olmuşken yanımda uyuyan Korayda gözlerini açtı. Zaten kolay uyanan biriydi. Huysuz bir şekilde

"Kim lan o bu saatte?" Diyerek yatağın yanındaki komidinden telefonunu aldı. Açıp, kulağına götürdü.

"Ne var lan?" Koray bunu derken telefondan Ufuk'un sesi duyuldu.

"Koray! Yarın Eloyla gidin izin alın! Tüm eski kadro birlikte tatile gidiyoruz!" Dediğinde kafama birşey dank etti..

Şey...

Ben söylemeyi unutmuştum..

"Tatil mi? Ne tatili gece gece?" Dedi Koray. Araya girerek konuştum.

"Ay ben sana söylemeyi unuttum" dedim.

"Neyi Elif?"

"Ufuk bizim için bir otel ayarlamış..Kartepede" ben bunu derken telefondan Ufuk'un sesi duyuldu.

"Abi mükemmel bir yer ama! Görmeniz lazım!"

"Bunu bana şimdi mi söylüyorsunuz?" Dedi Koray. sesindeki hafif sinir belli oluyordu.

"Unuttum" dedim masumca.

"Geliyor musunuz?" Ufuk'un sesi tekrar yükseldiğinde Koray bana baktı. İsteyip, istememi soruyormuş gibiydi. Başımı sallayarak onayladım.

Benim onaylamamı gören Koray "Tamam, geliyoruz" dedi Ufuk'a..

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

BOLUM SONUUUUUU

AY BEN BUNLARI YAZMAYI COK ÖZLEMIŞIM YAA🥹

ÇOK TUHAF HISSEDIYORUM ŞUANN

BU ARADA BU BOLUM BU KADAR DEĞIL, DEVAMI DA VAR. DEVAMINI DA YAKINDA ATACAĞIMMM

BOLUMU NASIL BULDUNUZ PEKIII??

SIZCE BU EKIP TATILDE NELER YASAYACAKKK??

O ZAMAAAAANNN

GÖRÜŞÜRÜUUUUUZZ

BU ARADA SEN OYLE ISTERSEN'E DE BUGUN OZEL BOLUM ATMAYA CALISACAGIM EĞER ATAMAZSAM MAALESEF YARINA KALIYOR🫶🏻

LAFI COK UZATTIM

SEVILIYORSUNUUUUUUZZZZ❤️‍🔥