Sınav

☆☆☆☆☆☆☆☆☆

Beynim, zihnim tamamen durmuştu. Korayın annesinin öldüğünü biliyordum ama babasının asker olduğunu bilmiyordum.

Vay anasını sayın seyirciler..1

Polisler hızlıca adamları tutuklarken polis memurlarından birinin Korayın babasına selam verdiğini Korayın babasının ise başını salladığını gördüm.

"Elif!" Arkamdan gelen Korayın sesi ile ona döndüm. Bana doğru hızla geliyordu.

"Koray!" Dedim ve bende ona doğru ilerlemeye başladım. İkimizde birbirimize yaklaşınca ikimizde birbirimize sarıldık.

Beni sımsıkı sararken belli ki endendişelenmişti

"Beni çok korkuttun.." dedi fısıldayarak.

sen bide o korkuyu bana sor. Altıma edecektim.3

ben konuşamazken geri çekilerek suratıma baktı. Sonra dudağıma küçük bir öpücük bıraktı.

"Sen iyi misin? Seni yaraladılar mı?" Dedi Koray. O sırada yuttuğum dilimi sonunda çıkararak.

"İyiyim.. sadece. korktum." Dedim. Ben bunu diyince beni sakinleştirmek istercesine tekrar bana sarıldı ve kulağıma tekrar fıfısıldadı.

"Herşey yolunda..iyisin.." dedi. Sesi sakinleştirici geliyordu.

Biz hala birbirimize sarılırken bir ses daha duyduk.

"İnsan babasına da 'merhaba' der değil mi Koray bey?" Dedi. Bu Korayın babasıydı. İkimizde sarılmayı bırakıp ona döndük. O sırada adam kollarını açtı. Sanki Korayın sarılmasını istiyor gibiydi.

Koray bana baktı. Sonra babasına dönüp ona doğru ilerleyerek ona sarıldı. Babasına gülümseyerek Koraya sarılırken ortada harika bir görüntü vardı

O sırada Korayın babası Korayın sırtına vurdu. "insan babasını bir kere de olsun arar değil mi şerefsiz eşek! Bulmuşsun tabii kızı. Unut hemen babanı" dedi. Bu nedense gülümsememe neden oldu.

"sen arasaydın beni o zaman" dedi Koray.

Babası yalandan 'sen görürsün' gibi ses çıkardıktan sonra Koray ile sarılmayı bırakıp bana döndü.

"Merhaba güzel hanfendi. Benim adım Akif Aras Ateş..Koray Yiğit Ateşin babasıyım. Aynı zamanda yüzbaşıyım." dedi ve elini uzattı. Nazikçe elini sıkarken gülümsedim.2

"Merhaba..bende Elif..Elif Akel. Memnun oldum. " Dedim Akif amcanın elini sıkarken.

"Korayın sevgilisinin anlaşılan" dedi. Bunu demesi ile biraz utandım.

Beni az önce optugune göre dedesiyim..

"Evet.." dedim. Sonra Akif amca bana yaklaştı mavi gözleri ile gözlerime bakarken

"Gözlerin çok güzelmiş..birininkine çok benzettim.." dedi.

"Babamda askerdi..benim gözlerimi en çok onunkine benzetirler." Dedim.

"Asker miydi? Adı neydi?" Dedi.

"Aziz Baran Akel..rütbesini hatırlamıyorum. Ama 15 Temmuz Darbesinde şehit oldu." dedim. Akif amcanın bunu duyunca şaşırarak bana baktı..sonra ise beni kendisine çekti ve bana sarıldı. Ben ne olduğunu anlamazken Akif amca duygulanmış gibiydi.

"Başın sağolsun kızım.." dedi.

"Vatan sağolsun" dedim.

"Senin baban..benim askeriyede en iyi anlaştığım askerlerdendi. Çok sıcak kanlıydı bir o kadarda cesurdu..Onu kardeşim gibi görürdüm. Bana hep küçük bir kızı olduğunu söylerdi. Hep merak ederdim onun o minik kızını..demekki o senmişsin.." dedi Akif amca hala bana sarılırken. Bu cümleleri yüzümde bir tebessüm oluşmasına neden olurken sarılmayı bırakıp gözlerime tekrar baktı..

"Gözlerin onunkine çok benziyor" dedi..

"Bu arada..teşekkür ederim..Beni kurtardığınız için" dedim.

"Herzaman kızım..Bu benim görevim..ayrıca..bende senin baban sayılırım. Bana istersen "baba" bile diyebilirsin." Dedi samimiyetle.1

Adam hiç göründüğü kadar sert değildi. Hakta yumuşacıktı. Kanım ona ısınmıştı.

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

Yazarın Güncesinde...

Koray ve Yüzbaşı Akif, Akifin bir günlüğüne tuttuğu minik, şömineli evdelerdi. Akif sigarasını içerken Koray ise oturuyordu.

"Sen..Ne zaman geldin? Neden haber vermedin? Ve..bizi nasıl buldun?" Dedi Koray. Aklında bu sabahki olanlar hakkında bir sürü soru ve düşünce vardı..

"Bugün geldim..Ve yarın geri gideceğim..Aslında sizin orada olduğunuzu bile bilmiyordum. Amacım Kız arkadaşını..yanii Elifi yakalayan adamı yakalamaktı" dedi Akif sonra sigarasını içine çekti.

"O adamı yakalamak için mı? Askerlerin suçlu yakalayabildiğini bilmiyordum" dedi Koray.

"O adam Ülkede aranan Teröristlerden biriydi." Dedi Akif sonra sigarasını küllüge bastırdı.

"Yarın gerçekten gidiyor musun?" Dedi Koray.

"Görev beklemez evlat..Ben yokken..sende iyi vakit geçir. Hem ne güzel. Bir kız arkadaşın olmuş.." dedi Akif. Akif asla Koraya sevgili yaptığı için kızmadı. Elif Korayın ilk sevgilisiydi ve Oğlunun Elife bakarkenki gözlerini görmüştü. Ona kendisini hatırlıyordu..1

Ölen eşine eskiden oda öyle bakardı..şimdi ise sadece fotoğrafına öyle bakıyordu.

Akif için tek önemli olan oğlunun mutluluğuydu. Onun için herşeyi yapabilirdi.

"Elifte çok nazik bir kıza benziyor..Hem nazik, hemde sıcakkanlı. Tıpkı babası gibi" dedi Akif. Eski arkadaşı Azizi hatırlıyordu. Yüzbaşı olmadan önce Sürekli onunla çay kaçamakları yapar, görevlerde hep birlikte olurlardı.

Koray Elifin adını duyunca yüzünde oluşan tebessüme engel olmadı..Tek düşündüğü oydu..acaba şuan ne yapıyordu? Uyuyor muydu?..

Akif oğlunun gülümsemesini görünce gülümsedi "sen onu gerçekten seviyorsun değil mi?" Dedi.

"Evet..Aslında asla birine aşık olacağımı beklemiyordum. Ama O..Onu gerçekten seviyorum.." dedi Koray içtenlikle..

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

ELIFIN GUNCESINDE..

Aradan bir gün geçmişti. Dün olanlar tabii hala aklımdaydı. Resmen bir film sahneleri yaşamıştım.

iyi delirmedik ha..

"Biz zaten deliyiz" dedi iç sesim. Ne alaka be

Şuan hepimiz Tarih dersindeydik. Tabii Tarih hocasının "Bu bir savaş ilanıdır!" Diyip masaya vurması an meselesiydi. Konuyu O derecede hırslı anlatıyordu. Tarih hocası bize birşeyler anlatırken1

"Hocam sınavları okudunuz mu?" Diye sordu Ceren. Geçen hafta Tarih sınavı olmuştuk.

Tabii ben sınava değil sınav bana girmişti...

hepsini sallamıştım..

Tarih hocası durdu "ögrenmek istiyor musunuz?" Diye sordu. Herkes onaylayınca sınıftan Sınav kağıtlarını almak için çıktı.

"Oğlum ben kaç aldım acaba lan?" Dedi Ufuk.

"Ben 50 alayım bana yeter" dedi Ömer.

"50 yine iyi. Ben 10 falan bekliyom" dedi Umut

"Beyler birşey diyicem. Ben bilemediğim sorulara "Allah bilir" yazdım ama hoca puan verir mi lan?" Dedi Ege.2

"Knk Din sınavı olsa belki kabul ederdi ama.." dedi Ömer.

"Ne yanii etmez mi?"Dedi Ege.

"Sanmam" dedi Umut. O sırada Elindeki sınav kağıtları ile içeri Tarih hocası girdi.

Hepimiz susarak hocaya bakarken Hoca "öncelikle..sınav mı okudum..sayısal loto mu belli değildi. Bazılarınızın notları o kadar kötü." Dedi.

" Eyvallah Hocam" dedi Ömer. Çoğu kişi güldü.

"Sessiz olun. O zaman ilk kağıt ile başlıyorum." Dedi Tarih hocası sonra elindeki kağıtları incelerken tekrar "başlıyorum..başlıyorum.." derken

"Hocam ağaç olduk ama" dedi Ufuk.

Abi adam haklı.

O sırada Tarih hocası çok şükür ki eline bir kağıt alarak "Umut!" Dedi.

"ilk ben!" Dedi Umut ve ayağa kalktı. "Hocam kaç aldım?" Dedi. Hoca ilk nota sonra Umuta baktı1

"Tahmin et kaç aldın?" dedi.

"Düşüneyim hocam.." dedi Umut. Sonra düşünmeye başladı.

"Hocam dokuz olabilir mi?" Dedi. Tarih hocası başını olumsuz anlamda salladı.

"Hayır. Üç almışsın" dedi.

"Ne!? Üç mü? Hocam ben o kadar doldurdum O kağıdı!" Dedi Umut itiraz ederek.

"Oğlum Aferin doldurmuşsunda..bilgilerin hepsi yanlış. Lan ben sana Malazgirt savaşını sormuşum. Sen cevap olarak Bedir savaşını yazmışsın" dedi Tarih hocası. Hoca bunu diyince sınıfın yarısı tekrar güldü.

Bedir savaşı mı?

"Gülmeyin lan" dedi Umut.

"Oğlum Bedir savaşı ne alaka lan?" Dedi Ömer.

"Ne bileyim karıştırmışım" dedi Umut.

"Sıradaki kağıt." Dedi Tarih hocası sonra diğer kağıdı aldı. Yazan isme bakarken "Ceren..Aferin kızım 97" dedi.

"Hocam..3 puan verseniz?" Dedi Ceren.

"Hocam banada 97 puan verseniz?" Dedi Umut.

"Kimseye puan falan vermiyorum. Neyse. Ege" dedi Tarih hocası. "Oğlum sen niye kağıdın yarısına 'Allah bilir' yazmışsın?" Dedi tekrar.

"Hocam bulamadım. O yüzden öyle yazdım" dedi Ege.

"Dersi dinlemezseniz tabii bulamazsınız.." diye Mırıldandı Tarih hocası önündeki kağıda dönerken sonra "48 aldın Ege" dedi.

Ege bu duruma belli ki sevinmişti. Kulağıma "daha kötüsünü bekliyordum" diye fısıldadı.

"Evet. Elif" dedi Tarih hocası. Ben heyecanla hocaya bakarken..hoca bir süre kağıdımı inceledi.

"net kırklarda falan aldık" dedi iç sesim..

"88..Aferin Elif." Dedi Tarih Hocası.1

Anlamadım Yurdagül?

Benim kulaklarım doğru mu duydu?

"Ne!?" Diye bağırdım birden.

"Ne oldu Elif?" Dedi Tarih hocası. Tamam. Aniden patlamıştım. Sakinleşerek

"Hocam bu not..gerçekten doğru mu?" Dedim.

"Yok şakacıktan Elo." Dedi Ufuk.

"Evet. Elif. 88 aldın" dedi Tarih hocası. Açıkçası Kendimden bu notu asla beklemiyordum. Aslı benim şimdi 'Bu bir savaş ilanıdır!' Diye bağırıp sınıfı terk etmem an meselesiydi. O kadar sevinmiştim.

"Aferin Lan bize. Bu kadar zekiymişiz" dedi İç sesim..Tabii iç ses. Sen bizi ne sandın?

Ben tekrar yerime otururken hoca "Ufuk. Aferin Lan sana. 100" dedi Tarih hocası. Ufuk bağırarak ayağa kalktı.

"Lan!! Yüz almışım! Yemin ediyorum kurban keseceğim! Hepinize çikolatalı helva dağıtıcam lan! O kadar mutluyum şuan!" Dedi Ufuk.1

"Hocam arkadaş fazla sevindi" dedi Ceren.

"Helva gerçekten dağıtacak mı?" Dedi Kaan.1

"Sessizlik!" Dedi Tarih hocası sanki mahkeme susturuyor gibi. Sonra "Evet. Koray. Sende 71 almışsın. Aferin. Bu notta iyi" dedi. O sırada gözlerim önümdeki Korayı buldu. Bir tepkisi yoktu..

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆