68.Bölüm (4.Sezon)

Tozluyaka’da baharın serinliği sokakları sararken, herkes mutlu görünüyordu. Evler gülüşlerle doluydu, çocuklar sokaklarda oynuyor, gençler yeni başlangıçların heyecanını yaşıyordu. Ama bu huzurun altında, geçmişin gölgesi usulca yaklaşıyordu.

Bir akşamüstü, Ali evin bahçesinde Cemre’ye sarılmıştı.

Ali: “Cemre, hayatım… Ne yapıyorsun burada, üşüyeceksin.”

Cemre: “Hiç fark etmedim, sadece düşündüm...”

Ali: “Ne düşündün?”

Cemre: “Her şeyin değiştiğini... Ama bazı sırlar hala bizimle.”

Ali’nin yüzü ciddileşti. O sırada uzaklardan bir araba sesi geldi. Kısa süre sonra kapı çaldı.

Ali kapıyı açtığında karşısında yıllardır görmediği, geçmişten tanıdığı biri duruyordu. O soğuk bakışlar, o tanıdık tehditkâr tavır...

Düşman: “Ali... Zamanı geldi. Sakladıkların ortaya çıkacak.”

Ali’nin kalbi sıkıştı. O an, yıllardır gizlediği gerçeğin tekrar su yüzüne çıkacağını biliyordu.

Tam o anda telefonu çaldı. Arayan, tanınmayan bir numaraydı.

Ses (telefonda): “Eğer Tozluyaka’yı ve sevdiklerini korumak istiyorsan, karanlıkla yüzleşmeye hazır ol.”

Aynı dakikalarda Ayaz ve Aycan, Aras ile birlikte bir haritanın başındaydı. Yıllardır sessiz olan eski düşmanlar birden harekete geçmişti.

Ayaz: “Bize bir mesaj vermeye çalışıyorlar. Bu bir tesadüf değil.”

Aycan: “Kiminle karşı karşıyayız, öğrenmemiz gerek.”

Aras: “Siz nereye giderseniz ben de geliyorum. Bu artık hepimizin meselesi.”

Tozluyaka’da geceler yeniden sessizliğini kaybediyor, karanlık köşelerde fısıltılar dolaşmaya başlıyordu.

Ali, Cemre’ye döndü.

Ali: “Bunun geri dönüşü yok artık.”

Cemre: “O zaman savaşmaya hazır olalım...”

Ve o gece Tozluyaka’da ilk defa bir ışık sönmedi. Çünkü herkes biliyordu ki, fırtına yaklaşıyordu.

68.BÖLÜM SONU