75.Bölüm

Gece Tozluyaka’yı sessizlikle sarmıştı. Ancak bu sessizliğin ardında fırtınalar kopuyordu.

Cemre, babasının konağına sessizce girdi. Uzun zamandır görmediği o eski ev, şimdi yabancı gibiydi. Adımlarını merdivenlere doğru yöneltti. Çatı katına çıktığında, yıllardır dokunulmamış tozlu sandık karşısındaydı.

Elleri titreyerek kapağı kaldırmaya çalıştı. Tam sandık açılacakken arkasından sert bir ses duydu:

“Sakın o sandığı açma, kızım. O sandığı açmakla kendi felaketini başlatırsın.”

Cemre irkildi ve dönüp baktı. Karşısında, bembeyaz sakalı ve bastonuyla Muhammed Ağa dimdik duruyordu.

“B-baba...” diyebildi kekelemeyle.

Muhammed Ağa ağır ağır yaklaştı:

“Zamanı gelince her şeyi öğreneceksin, ama şimdi değil. Bu evde sakladıklarım sadece benim sırrım değil, tüm ailenin kaderi.”

Cemre gözlerinde yaşlarla sessizce geri çekildi.

---

Ali, evde masasında haritalara bakıyordu. Odaya Ayaz girdi, babasının kardeşi Berk ise pencerenin kenarında duruyordu.

Ali sertçe:

“Halit’in adamları hareketlendi. Ayaz, dikkatli olmalısın. Berk, sen de hazır ol.”

Ayaz başını salladı. “Amca, hazırız. Ne yaparsak beraber yapacağız.”

Berk omuzlarını dik tutarak ekledi: “Kardeşim ve yeğenim, ne olursa olsun yanınızdayım.”

---

Dışarıda Ayaz ve Berk, gece karanlığında sokakları izliyorlardı. Berk, amca sorumluluğunun ağırlığını hissediyordu ama hiçbir şey belli etmemeye çalışıyordu.

“Bu gece uzun olacak, Ayaz,” dedi. “Ama birlikteyiz.”

---

Karanlık bir odada gizemli adam, masasında eski bir fotoğrafa bakıyordu. Fotoğrafta genç bir Kenan ve yüzü yırtılmış bir çocuk vardı.

“Kenan, beni unuttuğunu sanıyorsun ama hesabımız bitmedi,” dedi adam ve yüzüne bir maske taktı.

---

Cemre, sandığın önünde dururken, babasının sözleri kulağında yankılanıyordu. Sandığın içinde ne olduğunu bilmek istiyordu ama babasının uyarısı ağır basıyordu.

75. BÖLÜM SONU