77.Bölüm

Sabah Tozluyaka’nın üzerindeki gri bulutlara rağmen konağın içi kıpır kıpırdı. Derya hanım mutfakta çay koyarken bir yandan da Kenan’la tartışıyordu.

Derya:

“Çayı üç kere fokurdat dedim! Sen ise bir kere bile dinlememişsin!”

Kenan:

“Ben çaydan değil, senden korkuyorum Derya!”

Cemil dede, köşedeki koltuktan seslendi:

“Gençler savaşsın, yaşlılar keyif çeksin. Bana zeytin verin, yeter.”

---

Ayaz, uykulu gözlerle merdivenlerden indi. Üstünde annesinin sabahlığı vardı.

Cemre:

“Evladım, o benim sabahlığım!”

Ayaz:

“Gece uyurgezerken yanlış odaya girmişim. Aynaya bakınca kendime ‘Cemre Hanım günaydın’ dedim.”

Berk (gülmekten yere yığılarak):

“Sabahlık sana çok yakışmış yeğenim! Moda dergilerine çıkarsın!”

---

Ali elinde bir dosyayla yanlarından geçti ama kimse onu ciddiye almıyordu.

Ali:

“Bakın bu evraklar önemli!”

Kenan:

“Oğlum bırak evrakı, annen sana kahvaltı yap diye 15 defa seslendi!”

Ayaz:

“Baba sen dosyayla evlen, biz çayla mutlu oluruz!”

---

Öğleden sonra Berk, Ayaz’la bahçede bisiklet tamir etmeye çalıştı ama alet çantasından muz çıktı.

Ayaz:

“Amca bu tornavida değil, muz.”

Berk:

“Demek sabah kahvaltıyı yanlış yere koymuşum…”

---

Akşam yemeğinde herkes sofradaydı. Masada bir sürü tabak vardı ama Cemil dede ekmeği sürahiye banmaya çalışıyordu.

Derya:

“Baba o ekmek suya değil, çorbaya banılır!”

Cemil:

“Ben tadına bakıyorum, belki yeni bir lezzet icat ederim.”

---

Cemre:

“Bu evde ciddi bir insan kalmadı. Herkes komedyen olmuş.”

Kenan:

“İlk şakamız da seninle evlenmekti, hâlâ devam ediyor!”

Herkes kahkahayla güldü. Tozluyaka’nın içinde gülüşler yankılandı. Geçmişin gölgeleri bir süreliğine unutulmuştu. Konağın içinde sadece sevgi ve bolca şamata vardı.

77. BÖLÜM SONU