3. Bölüm: Türkiye'ye Dönüyorum

Gece saat dörde kadar korku filmi izlemiştik. Tabi ben korkmamıştım, ben kim korkmak kim dimi?

" Geç oldu ben artık gidim sende keyfine bak yarın iş var." Dedi Murat.

" İşin yoksa kala bilirsin sabah aynı yere gidicez sonuçta gelmemezlik yapamazsın ben varken bunuda hatırlatim!" Dedim ya hayır susun!

İç ses: Hani kıskanmıyordun

Ben: Çenen düştü yine bakıyorumda.

İç ses: Ben senin gibi değilim kusura bakma.

Ben: İç ses senin başka işin yok mu, bare azıcık uyu.

İç ses: Var ama senle uğraşmak daha güzel Sevda.

Ah hayatımda bu kadar sinir edici iç ses görmedim. Beni en sinir eden kişi olabilir kendisi. Bir an Murat'ı unuttuğum aklıma geldi.

" Yani rahatsız etmezsem olur." Dedi. Yüzümde zafer kazanmış gibi bir sırıtma vardı neden sırıtıyordum bilmiyordum.

"Ben istediğime göre rahatsız etmezsin." Dedim zafer içinde.

"O zaman sende kalıyorum bugün" Dedi Murat. Ardından telefonumdan ses çıktı kimin mesaj attığını adım gibi biliyordum. Yanılmamıştım Kübra mesaj atmıştı cevap bile vermeden telefonu kapattım hemen ardından telefonum çaldı.

"Maviş sende kalıyor dimi Murat?" Ah bu nerden biliyor şimdi?

"Evet kuzu n'oldu?" Dedim sinirli bir ses ile. Şimdi kendi ukala bir sesle sordu bende ona sinirli bir sesle yanıt verdim ama olsun n'olucak?

"Maviş yarın sabah kahvaltıya sana gelebilirmiyim?" Ah ukala hemen Murat'ı gördü yürü tabi her görüğün erkeğe yürümezsen olmaz çünkü dimi Kübra hanım? "Maviş hadi n'olur ya? Bir kere." Ah hayır diyemeyecek haldeyim çok güzel yalvarıyor.

"Kuzu sana n'oldu?" Dedim aşık oldum derse beni kimse tutamaz burada gider saçını başını yolarım haksızmıyım?

"Maviş ben Murat'a aşık oldum." Tutmayın beni. Hemen telefonu kapatıp geri arayabilceni düşünüp telefonu tamamien kapattım ve hemen odama gittim ve Murat'ı unutmuştum hemen salona gittim yoktu. Ah yoksa bunlar bensiz görüşmeyemi gittiler?

"Murat?" Ses yok. Of şu an tek isteğim sabır ya Kübra buraya geldiyse bunlar evin altında gizli gizli buluştularsa.

İç ses: Eyvah gitti sevgilin.

Ben: Ah seni kötü iç ses bir kere milletin değil benim arkamda takılsan n'olucak?

İç ses: Sevda kusura bakma ama çok boşsun.

Ben: Bakıyorum da biri kendine laf atıyor.

İç ses: Neden öyle dedin şimdi.

Ben: İç ses sende benim bir gereksiz parçam değilmisin, bana laf atarken kendinede laf attın sağol. Neyse konumuza dönelim.

Sonunda iç sesim susmuştu tabi ona öyle bir şey dedim ki orada ağzınızın açık kaldığına adım gibi eminim. Neredeyse yarım saattir Murat'ı aradım ama yoktu.

"Sevda?" Dedi bana bakarak. Ah salak neredeydi bu zamana kadar.

"Nerdeydin sen?" Diye bağırdım, evet bağırdım ya kaybolsaydı.

"Mutfağın balkonundaydım iş ile ilgili bir mail gelmişti ona baktım bilgisiyarını da kullandım ama sorun olmaz değil mi?" Dedi gülümseyerek.

"Yarım saattir seni arıyordum meraktan çıldırdım yoktun..." Daha konuşamadım nefes nefeseydim.

"Özür dilerim bu kadar merak edeceğini bilseydim söylerdim." Dediğinde nefes alamıyordum.

"Sevda iyimisin?" Hayır hayır olmaz. Sizde merak ediyorsunuz dimi? Her insanın bir sırrı vardır benimde var. Annemin, babamın yani hiç kimsenin bilmediği bir sır Kübra'nın bil bilmediği bir sır! ASTIMIM var!

"Sevda neyin var?" Tabi anlayamaz hiç belli etmiyorum ki neyim olduğunu.

"Murat" Dedim zar zor konuşamayacak bir haldeydim.

"Efendim Sevda?" Dedi korku içinde.

"Beni." Devam edemiyordum ama etmek zorundaydım. "Hasta-" Diye bildim sadece.

"Seni hastaneye mi götirim?" Dedi beni anlamış bir şekilde.

"E-evet." Zar zor konuştuğumdan konuşmamı istemiyormuş gibi bir bakış attı.

"Tamam bekle."

Hastaneye gelirken Murat Eylül'ü aramıştı ama Eylül bir şey bilmediğinden sadece susmuştu çünkü astımım olduğunu aklının ucundan bile geçiremezdi çünki onun yanında hiç astım krizi geçirmedim. Hastaneye gelmiştik ve konturollerim yapılmıştı tabi astım ilacım vardı ama bittiği için hastaneden çıkar çıkmaz almam gerekiyordu.

"Her zaman astım krizlerinde nefessiz kalma olayları oluyor ilacı olsaydı hastaneye gelmenize gerek kalmazdı ama arkadaşınızın astım ilacı bitmiş o yüzden yandaki eczaneden alabilirsiniz." Evet en büyük sırrımı Murat öğrenmişti. Doktorun yanından ayrılıp yanıma gelmişti.

"Neden bana demedin?" Evet büyük bir kavganın ortasındayız sizle beraber.

"Kimse bilmiyordu zaten tek ben biliyordum bu benim sırrım dı ama maalesef sen öğrendin ve sır olarak kalmadı." Evet haklıydım hemde sonuna kadar haklıydım.

"Kimseye dememiş olabilirsin ama bana diye bilirdin Sevda." Size demedim mi büyük bir kavganın ortasındayız.

"Eylül bilmeyecek sadece sen ve ben başka birinden duyarsam seni bitiririm." Dedim tehdit edici bir ses ile.

"Tamam senin dediğin olsun bu sefer ama bir daha böyle krizler olursa seni asla ama asla affetmem." Napim ya benim suçum mu bu?

"Maviş iyimisin?" Dedi Kübra koşa koşa yanıma gelirken.

"İyiyim kuzu." Dedim.

"Murat neyi varmış?" Evet güzel bir yalan bulamazsa biterim onuda bitiririm.

"Bir an korkudan nefes alamamış yarım saattir beni aramış evden çıkmış ve yolda beni bulmak için koşmuş eve geldi beni buldu o kadar hızlı koşmuşki nefes alamamış bizde hastaneye geldik hava verdiler şimdi çıkıyoruz." Tamam benden daha iyi yalan söylüyor ama Kübra bu yalanı yicek mi? Sorun o.

"Ben ona kaç kere dedim hızlı koşma diye ama dinleyen yok." Ah yeter yalan söylemesinden nefret ediyorum şu kızın bana bir kere bile hızlı koşma demedi ben bu kıza bu yüzden sinir oluyorum nedeni bu.

"Sevda bu, kimseyi dinlememiş aslada dinlemez bekleme boşu boşuna o günleri rüyamızda dahi göremeyiz." Yok artık o kadarda değil ben onların sözüne herkesten daha çok dinliyorum ama onların umrunda mı? Hayır.

"Yeter ya başım ağrıyor eve gitmek istiyorum ama siz izin vermiyorsunuz." Evet siz buna kıskançlık diye bilirsiniz ama asla kıskançlık değil siz öyle zannediyorsunuz.

"Tamam ya gidelim sakin ol." Dedi kahve.

"O zaman hızlı ol kahve." Dedim sinirle.

"Maviş sakin evini bu kadar çok mu özledin." He çok özledim hemde çok özledim. O evden kurtulmak için yeniden astım krizi geçirmek isteyecek kadar o evden bıktım.

"Beni de eve bırakırsınız dimi korkudan taksi ile geldim araba kullanamazdım." Taksi ile geldiyse neden taksi ile gitmiyor ki? Şu an en yakın arkadaşıma sinir oldum hemde en yakın arkadaşıma Murat yüzünden sinir oldum. Eylülü evine bıraktıktan sonra benim eve gittik.

"Sevda kusura bakma ama bugünden sonra bende bu evde yaşıyorum yoksa bir daha astım krizi geçirip beni aramazsın. Ve ben şimdi ilacını almaya gidiyorum evde oturuyorsun." Dedi hayır diyemezdim çünkü bütün hayatımı değiştiren kişiye hayır diyemem.

"Tamam." Dedim. "Murat bu arada iş biter bitmez Türkiye'ye dönüyorum." Sadece sustu bütün sesler bile sustu

Bazen hayatımıza yeni biri girer ve bütün duvarlarımız yıkılır tek bir duvar kalır ve o duvar insanı sağlam tutmaya yetmez benim o tek kalan duvarım bile yıkıldı sonsuza kadar yıkıldı hemde.

---
Biliyorum böyle bir bölüm beklemediniz üçüncü bölümde bir sırrın ortaya çıkmasını hiç beklemediniz sizden saklanan o kadar şey var ki bu kitaptta siz bile tahmin edemezsiniz hatta ben bile tahmin edemiyorum İlk Masal özel bölüm yazdım ve o kadar özlemişim ki onları yazarken de okurken de ağladım Işığın büyümesi ve size süpriz olan Karanlık yani Yağmurun oğlu. Şimdi bölümle buluşun artık. Sizleri seviyorum.