11. Bölüm: Yalan Hayat

Gözlerimi huzurlu bir sabaha açmıştım ama etrafta ne Ayaz vardı ne de Asu.

Dün gece Ayaz’dan bir öpücük almıştım. Bunun için mutluydum… ama Mira’nın sesi zihnimden gitmiyordu.“Bu daha başlangıç Ayaz Kandemir.” Bu cümle mideme oturmuş bir taş gibiydi. O sırada kolyem soğudu. Garip bir şekilde ağırlaştı. Elimi boynuma götürdüm. Biri beni korumaya mı çalışıyor… yoksa biri bana yaklaşmak mı istiyor? Sesim olabildiğince çıktı.

“Ayaaaz!!” 2 saniye sürdü, Ayaz odama girdi ve endişeli gözlerle bana baktı. “Ayaz kolyem soğuyor ve ağırlaşıyor, Ayaz korkuyorum.” Ayaz bana dokunmak istedi ama yapamadı.

“İkimizin de gireceği bir tehlike yaklaşıyor Yaren. Hayatına girmemem gerekiyordu, bunları sana yaşatmam çok bencilce, hayatımda olmaman gerekiyordu özür dilerim hata yaptım.” Bu neydi şimdi? Benden vaz mı geçiyordu?

“Ne demek bu?” Diye soru verdim korku dolu sesimle.

“En kısa zamanda hayatında olmayacağım Yaren.” Dedi, işte tam o an kalbimde acı hissettim gözlerim doldu. O sırada odamda gördüğüm Mira ve Doruk oldu. Ayaz korku dolu bana baktı, önüne döndü onun gözlerine baktı onu izledi. Beni öpen adam eski sevgilisini izlemeye başladı.

“Gel buraya!” Diyerek bana dokundu Doruk, nasıl dur yoksa onun dokunmasını istemiş miydim? Ayaz bana baktı, Doruk’un dişlerini boynumda hissettim.

“Doruk sakın!” Dedi Ayaz ve Doruk’u itti tam o an Ayaz’ın beni öpüşü aklıma geldi kolyem ağırlaşmaya ve soğumaya devam etti, ben sinirlendikçe devam ediyordu.

“Hassiktir, bu güç bizi yok eder!” Doruk’un sözleri ile Ayaz’a baktım. Doruk ve Mira gitmişti, ben sakinleşmeye çalıştım kolyem normal ısısına ve ağırlığına dönüyordu.

“Bunun başlangıç olduğunu biliyoruz Yaren, ne değişir bilmiyorum ama biz birlikte kalamayız.” Ayaz’ın sözleri beni derinden etkiledi. Sustum, bazen sadece susmak en büyük çığlık oluyormuş, insan sustukça çığlık atıyormuş. İnsanlar gülerken de ağlayabiliyormuş, bazı gülüşler göz yaşı da olabiliyormuş.

“Nasıl istersen.” Dedim ve kalktım kıyafetlerimi valize koydum, Ayaz ise beni izliyordu sadece. Valizimi kapının önüne koydum Ayaz dolaba bakıyordu, ben ise odaya baktım çok kısa sürece çok anılar vardı. Asu’nun odasına gittim onun valizini hazırladım kolyeyi çıkarttım ve Asu’nun odasına koydum. Asu’nun bana baktığını görünce elimi uzattım.

“Gidiyoruz.” Diyebildim Asu bana sorar bakışlarla baktı. Benim gözlerim ise yerdeydi Ayaz, Asu’ya dersinde yardım etmişti sonra masal anlatıp uyutmuştu. Gözlerimden bir kaç damla yaş aktı, valizleri aldım aşağı indirdim ve bir taksiyi durdurdum. Valizleri koydum bagaja ve Asu’yu oturttum, kalbimde bir şey hissettim ve odama baktım, oradaydı beni izliyordu taksiye bindim. Nereye gidecektim ki, nereye gidebilirdim? Araba o evin önünde durdu acı dolu bir bakış attım.

“Abla.” Dedi gözleri dolmuştu.

“Hadi kapıyı çal.” Dedim ve valizleri aldım bagajdan. Asu eve girerken gözlerim teyzemin gözlerine baktı.

“Neyin var kızım?” Diye sordu, sesi çok acı verici geliyordu.

“Teyze.” Dedim gözlerim dolu bir şekilde.

“Aras, Asu’yu alsana.” Dedi teyzem, Aras bana acı içinde baktı. Kerem evde yoktu iş için il dışına çıkmıştı. İstesem böyle denk bir şey yaşayamazdım.

Gözlerimi acı dolu bir sabaha açmıştım, teyzem Asu’yu okula bırakırken bizde Aras ile okula gidiyorduk, korkuyordum ona burada görmeye ama alışmak zorundaydım. Aras beni sınıfıma kadar bıraktı tam gidecekti yüzüme baktı. Elini kolumu tuttu.

“Hayat seni nereye getirdiği değil, nereden götürdüğü önemli Yaren.” Sarıldı o an içimde güven hissi oluştu, yanağıma öpücük kondurup gitti. O an farkettim ki Ayaz beni izliyordu.

“Yaren.” Dedi hüzünle Doğa. Gülümsemek zorunda kaldım, zorunda kaldıklarımız hayatımızı yönetiyordu, susmak zorunda kaldık oysa konuşmamızı heyecanla bekleyen herkes susmak zorunda bırakmıştı bizi.

“Aranızın böyle olması iyi değil Yaren,” gözleri doldu ve devam etti. “Ayaz çok pişman ve kuzenini öldürmek istiyor.” Endişeyle baktım.

“Neden?” Diye soru verdim

“Onun Yaren’e dokunan elini bir tarafına sokarım dedi.” Şokla baka kaldım.

“Kıskandı mı, ciddi misin?” Doğa gülerek baktı.

“Aranıza Mira giremez sizin unutma bunu.” Dedi gülerek. Dersin başlamasına daha çok vardı ben ise kulaklıklarımı taktım ve telefondan bir şarkı açtım bahçeye çıktım, oturdum hayatımı düşündüm son zamanlarım nasıl da böyle bir hayatım olmuştu neler yaşamıştım. O kadar düşüncelerimin arasında hissettiğim biri vardı arkamda hissediyordum varlığını ama bakmak bilmek istemiyordum.

“Geçmişini bilmek ister misin?” Bu soru kalbime dokundu, nasıl yani ne geçmişi?

“Ne?” Diye sordum.

“Yürü gidiyoruz.” Elimden tuttu arabaya gittik uzun uzun yol gittik ve sadece teyzeme yazmıştım. Yazdığım mesaj ise şuydu, ‘teyzeciğim benim bir kaç işim çıktı o yüzden bir süre olamayacağım gelince anlatırım her şeyi, Asu sana emanet.’ Evet teyzem baya bir mesaj atmıştı ama hiç birine bakamamıştım.

“Seni geçmişten birine benzetince hayatını araştırdım bir süre, dün gece her şey tamamen netleşti Yaren.” Gözlerimin içine baktı dolu gözleri ile. Yolu izlemeye devam ettim onunla konuşmadım, istedim ama konuşamadım.

“Geldik.” Dedi eski gibi ama bir o kadar yeni bir evin önünde ama burası bir vampir evi gibiydi. Eve ilerledik ikimizde, içeri girdik ve duvarlarda gördüğüm fotoğraflar beni şok etti. “Deden, aslında ilk vampirlerden biriymiş.” Dedi ve suratına şokla baktım. Ev o kadar güzeldi ki dedem kucağında ben yanında abim vardı. “Deden, bir vampirmiş oysa ki babaannen ise bir vampir avcısı. Aşkları böyle başlamış dedenin bir vampir olduğunu bilmeden ilerlemiş ta ki abin büyüyüp sen doğana kadar.” Eve değil Ayaz’ın suratına baktım, eli ile koltuğu gösterdi ve ikimizde oturduk. “Babaannen her şeyi anlayınca ilk dedeni sonra ise kendini öldürmüş, hayatını vampirleri öldürmeye adayan kadın eşinin vampir olduğunu öğreniyor düşünsene.” Ayaz gözlerime baktı. “Baban’ın hayatını ise anneannen değiştirdi buna inandırdı çünkü anneannen babanın babasına aşıkmış dayanamamış bu acıya sorumlusu hep baban bilmiş ve bir yalan uydurup söylemiş. Bilememiş kızının ölümüne sebep olacak, anneannen kayıplara karıştı abin ile. Yaren bir vampirlik taşıyorsunuz vampir soyundansınız üçünüz de insan olamazsınız birinizin bile vampir olması lazım.” Hayatımı yeniden düşündüm ve bu sefer bir yalan olduğunu öğrendim ‘yalan hayat’ olduğunu anlamıştım.

“Annem ve babamın ölümü anneannemin aşkı yüzünden mi ama dur nasıl yani nasıl annemle babam tanıştı?” Korku dolu gözlerle Ayaz’a baktım.

“Bu da anneannein oyunu bile bile yapmış babaannen ve dedeni ayırmak için.” İçeriden duyduğum tıkırtı sesi ile korkuyla etrafa baktım.

“Ayaz?” Onunda korktuğunu hissediyordum, bana bir şey olacak korkusunu hissediyordum.

“Kim var?” Diye sordu Ayaz.

“Ayaz!” Gördüğüm şey bir kandı ve yeniydi.

“S*ktir ya!” Diye küfür etti. “Yukarı çık Yaren!” Bu sefer ikiletmedim. Yukarı çıktım anneannem ve dedem yani babamın babası vardı o an anladım ki ikisi de birbirine aşıklarmış. Bir odaya girdim ve odada gümüşler doluydu, inanamıyordum.

“Ayaz seni bırakabilir ama geçmişin seni bırakamıyor gibi.” Dedi Mira.

“Ayaz gelirse seni buradan çıkartır!” Mira kötü karakterler olur ya onun gibi bir gülüş sergiledi.

“Ayaz kendine bile yardım edemeyecek.” Dedi gülerek.

“Ne demek bu?” Diye sordum.

“Ah be güzel ikizim hayat bizi aynı kişiye nasıl da aşık etti?” Hayatımın tonlarca şokunu yaşıyordum. Biz nasıl ikiz olabiliyorduk ki? Nasıl oluyordu bunlar neredeydim bilmiyordum ama bildiğim tek şey hayatım bir oyunmuş.

- - - 

Nabersiniz gençler? Hepiniz bu bölüm şok oldunuz dimi ben bile şok oldum bu bölüm biraz. Bunlar planlıydı aslında Yaren ve Mira’nın hayatını bir yerde birleştirmem gerekiyordu 12. Bölümde her şey daha netleşecek.

Sizi Seviyorum

~Tubanur