15. Bölüm: Geçmişin İzleri

Ruh bırakıp gittiğinde geride sadece beden kalırdı. İnsanın ölmesi için ruhunun bedeninden mi ayrılması gerekliyordu yoksa, yaşadıkları insanın ölüm sebebi olabiliyor muydu? İnsanlar yaşarken ölemiyorsa dilimizde neden yaşayan ölü diye bir cümle vardı? İnsanlar yaşarkende ölebilirdi, gözleri açıkkende ölebilirdi, insanın psikolojisi öldükten sonra hiç bir insan yaşayamazdım, yaşayan ölü olurdu.

Her şeyi geride bırakıp geri dönüyorduk, evimize ama bu sefer farklı bir şey vardı bende onlardan biri olarak dönüyordum, gerçeklerle dönüyordum. Asla vampir olmamam gerektiğini öğrendikten sonra ne yapacağımı nasıl bir yolda ilerleyeceğimi hiç bilmiyordum. Eğer vampir olursam Mira'nın kopyası gibi olmaktan korkuyordum, içimde ki insanı kaybetmekten korkuyordum. Evet taçımı takacaktım ama yarım insan olarak kalacaktı asal vampir dönüşümümü tamamlamayacaktım, asla bir vampir veya insan kanı içmemeliydim.

"Her şey artık böyle mi olacak?" Diye sordum korku dolu çıkan sesimle.

"Bilmiyorum, yapnak istemiyorsan her şeyi iptal etme şansın var Yaren." Düşündüm ama neyi düşünüyordum ki? Soyum bitcekti son vampir kanını taşıyan kişi bendim ve çıkışım yoktu.

"Soyumu ben kurtarıcam Ayaz o yüzden yapmak zorunadayım." Dedim ve yüzüme acır şekilde baktı.

Her şey nasıl hızlı geçmişti bilmiyordum ama şu an evimizde Ayaz’ın bana aldığı kırmızı elbiseyi giyordum. Ona utanmasaydın gelinlik alsaydın demiştim ama en göz alıcı kişi olmam gerektiğini biliyordum. Saçımı topuz yapıp makyajımı da yaptıktan sonra Doğa’nın yardımı ile elbisemi giymiştim. Doğa ise siyah giymişti kırmızı giyen sadece iki kişi vardı Ayaz ve ben. Orada Mira’da olacaktı ama aramızda ki fark birimiz taç takacak birimiz sadece izleyecekti.

“Mira rahat duracak dimi?” Diye sordu Doğa.

“Umarım.” Dedim ve Ayaz kapıya vurdu. Gülümsedim o an varlığı beni mutlu ediyordu.

“Gel.” Dedim ve bana baktı.

“Doğa yanında sönük kalmış.” Dedi ve Doğa somurtarak baktı. Ayaz, Doğa’ya sarıldı ve güldü. “Şaka kız.” Dedi ve dudaklarıma öpücük kondurdu Ayaz.

“Bana iltifat etmek için bir kızın kalbini kırmana gerek yok.” Dedim Ayaz’a sinirle bakarak.

“Siz kızları memnun etmek ne kadar da zor.” Dedi bana bakarak.

“Mira’yı memnun etmen nasılsa beni memnun etmende öyle hayatım.” Dedim ve elime aldığım parfümü sıkarak.

“Hazırsanız gidelim artık.” Dedi Ayaz ve evden üçümüz birlikte çıktık.

“Siz nasıl çiftsiniz ya.” Dedi Doğa gülerek. O sırada hepimiz arabaya biniyorduk. Bu aralar sık yapamadığım şeyi yapmıştım. Story atmak, evet o durmadan story atan kızlardan değildim ama bende atmayı seviyordum. Davet ise bana miras kalan o evdeydi yolumuz biraz uzundu ama mecbur çekecektik. “Yarasa olup gitseydik ya neden bu kadar çaba veriyoruz Ayaz?” Diye sorduğunda Doğa somurtarak yüzüne baktım.

“Bende yürüyerek gelirim zaten.” Dedim Doğa’ya iğneleyici bir şekilde konuşarak.

“Senin yarın vampir ya dönüşemez misin?” Diye sordu.

“Sadece yarısı vampir o güneşte durabiliyor yanmıyor yeşim taşı kullanmasına gerek bile yok, yarı insan yarı vampir olan herkes sadece genlerinde vampirlik vardır vampir değildir dönüşümü tamamlanmadan da vampir olamaz.” Dedi Ayaz.

“Mantıklıymış.” Dedi Doğa ve geri çekildi.

Uzun bir yolculuğun ardından sonunda varmıştık. Doğa ise dayanamayıp sizin videolarınızı fotoğraflarınızı çekim demişti ve telefonumu almıştı. Şimdi ne mi yapıyorduk Ayaz kapımı açıyordu ve ben elini tutup arabadan iniyordum, Doğa ise videomuzu çekmeye devam ediyordu. O an Ayaz beni şaşırtacak bir şey yaptı. Belimden tuttu kendine çekti ve dudaklarıma bir öpücük kondurdu. Doğa o ara gülerek araya girdi.

“Kestik.” Dedi gülerek.

“Görende dizi sahnesi çekiyor sanar.” Dedi Ayaz dudaklarıma doğru konuşurken. O sırada gülümsedim ve Doğa’nın fotoğraflarımızı çektiğini farkettik. Bir kaç poz verdik ve sonunda içeri girdik. Kapıda beni o kadar kişi karşılamıştı ki hayranlıkla bu eski vampir evine baktım. Yeni gibi olmuştu, etraf mumlarla süslenmiş ve mumlar koca salonu aydınlatıyordu. O an Ayaz ve Doğa’nın duyacağı şekilde konuştum.

“Elektirik faturası ödememek için mumla süslemişler.” Dedim ve ikiside gülmeye başladı. Tam o sırada dedemin yardımcısı olan adam geldi.

“Kraliçem hoşgeldiniz, dans provası yapmak ister misiniz?” Dedi bana ve Ayaz’a bakarak.

“Bu gece kusursuz olmalı.” Dedi Ayaz ve ellerini belimde birleştirdi bende ellerini omuzlarında birleştirip dans etmeye başladık. Doğa ise video ve fotoğraf derdindeydi.

Prova bittikten sonra her şey tamamen hazır olmuştu. Ayaz elimi tuttu hiç bir şey anlayamamıştım çünkü beni merdivenlerden çıkarıyordu. Bir odaya girdi balkonuna çıktık ve belimden tuttu alını alnıma yasladı.

“Vampirlerin değil, sadece benim kraliçem ol istiyorum.” Dedi ve dudaklarıma uzun bir öpücük daha kondurdu. Alnımı alnına geri yapıştırdıktan sonra korku ile soru sordum.

“Ayaz biz neyiz, biz ne istiyoruz, biz ne olabiliriz?” Diye sordum ve Ayaz suratıma baktı.

“Yaren kafam çok karışık.” Dediği an balkonda ki demirlere oturdu ellerimi tuttu. “Ben seninle, biz olmayı çok istiyorum. Seni bu durumlara ben getirdim sanıyordum hep ama ben değil, geçmişin izleri seni bu durama getirdi. Kraliçe olman bile geçmişin bir izi Yaren.” Dedi ve yüzüme baktı o an anladım.

“Senin kafanı karıştıran şeyine ne olduğunu çok iyi biliyorum Ayaz.” Dedim ve yere baktım.

“Mira.” Dedi ve çok uzaklara baktı.

“Bu gece dans etmek istemezsen anlarım, Mira ile olmak istersen anlarım Ayaz.” Dedim ve o an arkamı dönüp gittim. Davetlilerin gelmeye başladığını gördüğümde yardımcı geldi ve bana baktı.

“Kraliçem lütfen odanıza geçiniz.” Dedi ve beni bir odaya götürdü. Oda o kadar güzeldi ki sanki yıllardır sırlara mahkum kalan bir ev değilde, yıllardır mutluluklarla dolu olan bir ev gibiydi.

“Ay ay, bu kadar vampir varken yarım insan yarım vampir olarak nasıl dayanacağım.” Artık yaşadığım onca şeyin psikolojisinden mi bilmiyorum ama annemi gördüm.

“Soyun senin elinde hadi kızım şimdi vakit geldi.” Dedi annem bana ve adımlarım odadan çıktı, merdivenlere doğru gittim gözüme ilk çarpan ise Ayaz oldu merdivenin başında beni bekliyordu. Sonra gözlerim Mira’ya kaydı o an anladım ki iki kişinin arasında sadece engeldim ve geri çekilmesi gereken bir engeldim.

“Karşınızda vampirlerin kraliçesi Yaren Su Yutar.” Dedi ve merdivenlerden inmeye başladım. Ellerim yürüyebilmek için elbisemi tutarken gözlerim Doğadaydı, anlamıştı sanki bende bir şeyler olduğunu. Merdivenlerden indim Ayaz elini uzattı ve elini tuttum beni tam karşımızda olan tahta götürdü. Eskiydi ama o kadar güzeldi ki bu kadar güzel şeyler gözlerimi kamaştırmaya başlamıştı. “Kraliçemizin taçını takmak üzere Ayaz Kandemir yani bildiğimiz adı ile Azeriel’i davet ediyoruz. Ne demekti şimdi bu? Ayaz tacı eline aldı başımı biraz eğdim ve soran gözler ile ona baktım hiç bir şey yoktu gözlerinde duygusuz gibiydi. Taçımı başıma koydu ve o an dudaklarını araladı.

“Kraliçe Elysia.” Dedi ve herkes o an bana baktı.

“Hoşgeldiniz kraliçemiz.” Dediler, tahtıma oturdum ve o an bir şey hissettim derin bir şey. Bir ses vardı kulağıma fısıldayan.

“Yaren, soyun senin elinde.” Dedemin sesi kulaklarımda çınladı uzunca bir zaman ve ardından Ayaz bana elini uzattı, elini tuttum ve dans etmeye başladık. İşte o an hayatımı değiştiren andı. Merdivenlerde Mira’yı gördük herkes bana ve Mira’ya baktı.

“Ruh ikizimin törenine hepiniz hoşgeldiniz.” Dediği an gözlerim doldu.

Ruhum bedenimde kalmaya alışık değildi. Sen ve ben neler yaşadık, ne acılar ama herkes dedi ki sen daha neler yaşadın. Yaşanmışlar acılar yaşta olsaydı herkesin kaderi geleceği bir olurdu.

- - - 

Selamlar,

İşte o beni heyecandan heyecana vuran o bölümler ve bu bölüme özel Yaren’in ve Ayaz’ın kıyafetlerini tasarlıyoruz şu an ben o aşamadayım siz bir kaç saniye içinde göreceksiniz. Bu bölüm duygusal olarak baya yoğun bir bölüm oldu ama güzel günler yaklaşıyor demek isterdim ama asıl güzel günler bu günler daha kötüleri gelecek emin olun.

Sizi Seviyorum

~Tubanur

Giysiler:

Yaren Su Yutar - Elysia

Ayaz Kandemir - Azeriel