19. Bölüm: Huzur

Bazen bazı şeyler göz açıp kapatmak gibidir. Kolay ama kaçırılan saniyeler var hayatınızda ki bir saniye bile ne kadar değerli olduğunu gösteriyor o göz kapatmak.

Mutlu biter diye umduğumuz her gecenin sonu gibi bu gecenin sonu da dört duvarlar da geçti. Ayaz’ı beklerken geçti, polisler geçiyor ve içeride Ayaz’ın olduğunu bilmek acı veriyordu.

“Zor da olsa hallettim.” Diyerek yanıma geldi Doğa.

“Nasıl yaptın?” Diye sordu Kuzey.

“Meslek sırrı sevgilim.” Dedi ve sarıldı Kuzey’e.

“Çıkacak dimi?” Diye sordum.

“Adam şikayetini geri aldı, çıkar.” Dedi Doğa ve o ara Tarık araya girdi.

“Suçunu itiraf etti mi şerefsiz?” Diye sordu.

“Etti!” Dedi sert bir şekilde.

“Yaren Su Yutar.” Dedi polis ve devam etti. “Sizi içeri alabilir miyiz ifade için.” Dedi ve içeri girdim.

“Dinliyorum güzel kızım.” Dedi ve adama iğrenerek baktım.

“Arkadaşım Doğa ile konuşuyordum sonra lavaboya gitmek istedim ve bir anda laf atmaya başladı ve bana dokununca erkek arkadaşım dayanamadı geldi.” Dedim ürkek bir sesle.

“İfaden kayıtlara geçecek o yüzden soruyorum, şikayetçi misin?” Diye sorunca gözlerim o an hayali Ayaz’ın gözlerine değdi.

“Şikayetçiyim.” Dedim ve bana kalem ve kağıt uzattı.

“İmza atman yeter.” Dedi imza atıp odadan çıktığımda gördüğüm gözler gerçekten Ayaz’ın gözleri oldu.

“Nasılsın?” Diye sordu ilk sonra sinirle gözlerine baktım.

“İyi gibi miyim, sen ne yaptığını sanıyorsun Ayaz!?” Sustu sadece sustu.

“Yapmak istediğim bu değildi, o adamı öldürmekti!” Dedi sert sesiyle.

“Öldürseydin o haklı olacaktı ve benim haklılığımı elimden alacaktı!” Yüzünde bir sakinleşme hissettim o an.

“Gidelim herkes bize bakıyor.” Dedi Tarık ve karakoldan neredeyse koşarak çıktım. Arabama doğru ilerledim ve arabayı çalıştırdım. Bir an sağ kapı açıldı ve Ayaz oturdu.

“Ne?” Diye sordum.

“Doğa dedi bir şey konuşacakmış sonra eve geçerim.” Dedi mahçup bir sesle.

“Tamam o zaman.” Diyip telefonu elime aldım ve teyzemi aradım.

“Teyzem Asu uyudu mu?” Diye sordum.

“Uyudu kızım, istersen bu gece burada kalsın zaten tatilde.” Dedi teyzem.

“Biliyorum da teyzem gece uyanır beni göremezse büyük ihtimal ağlar.” Dedim teyzem nefes verdi.

“Tamam kızım gel al o zaman ne diyim.” Dedi teyzem ve ben Ayaz’a baktım.

“Geliyoruz.” Dedim ve telefonu kapattım. O an Doğa’da gelmişti.

“Araba da mı başlayalım yoksa evde mi?” Dedi Doğa.

“Dinliyorum.” Dedi Ayaz.

“Yaren vampir olabiliyor.” Dedi bir an.

“Nasıl yani?” Diye sordu Ayaz bana bakarak. Ben çoktan yola çıkmıştım.

“Ben buradayım.” Dedim ikisine de.

“Sinirlenince gözleri değişti bu mümkün mü?” Diye sordu Doğa.

“Yarısı vampir olabilir.” Dedi Ayaz korkarak.

Bende o sırada evin önünde durdum Ayaz kolumu tuttu.

“Ben alır gelirim.” Dedi ve almaya gitti.

“Neden dedin?” Diye sordum.

“Ayaz bizden daha tecrübeli Yaren.” Dedi bana bakarak.

“Olabilir ama bunu bilmesi gerekmiyordu.” Dedim acı içinde bakarak.

“Tamam Yaren sen devam et böyle.” Dedi sinirle.

Sinirime eve geldikten sonra hakim olmaya başlamıştım şimdi ise eve gelmiş pijamalarımızı giyip kahvelerimizle oturuyorduk, konuşmuyorduk.

“Tatile gidin.” Diyerek sessizliği bozdu Doğa.

“Ne?” Diye sordum.

“O kadar şey yaşadınız ki üst üste biraz tatil yapsanız iyi olur.” Diye devam etti.

“Aslında haklısın.” Dedi Ayaz.

“Ben Asu’ya çanta hazırlayayım sonra devam ederiz.” Dedim ve yukarı çıktım Asu’ya kendime ve Ayaz’a bir kaç günlük çanta hazırladım. Anne olmayı Asu’dan öğrendim, abla değil anne olmayı öğretmişti bana.

Hazırlığım bittikten sonra aşağı indim Ayaz ve Doğa sohbet ediyordu.

“Sakarya’ya gideriz bir kaç gün kafa dinleriz.” Dedi Ayaz. Benim onları dinlediğimi bilmiyorlardı.

“Yaren’in vampir olması?” Diye sordu.

“Hislerini duygularını kontrol etmeyi öğrenene kadar gelmek istemiyorum ama Yaren bunu kabul etmez.” Dedi ve elini alnına koydu.

“Ne yapıyoruz?” Diye sordum.

“Sabah yola çıkıyoruz, Tarık ve Kuzey de geliyor son gece huzurlu geçsin.” Dedi Ayaz. O an yanına gittim kolunan altına girdim güvendiğim sığındığım o limana geldim beni kolları ile sardı. “Çok mu yoruldun?” Diye sordu.

“Çok yoruldum.” Dedim ve o an gözlerim kapandı.

Gözlerimi tekrar açtığımda çoktan sabah olmuştu yatağın sol tarafına döndüğümde Ayaz’ı gördüm tüm gece beraber mi uyumuştuk?

“Günaydın.” Dedi gözlerimin içine bakarak.

“Günaydın.” Dedim ve kalkıp sabahlığımı giydim. Mutfağa indim ve kahvaltı hazırlamaya başladım. Kahvaltı hazır olduktan sonra hep beraber son bir kahvaltı yaptıktan sonra Asu’yu alıp giydirmeye başladım.

“Abla nereye gidiyoruz?” Diye sordu heyecanla.

“Beraber olacağımız güzel ve huzurlu bir yere hayatım.” Dedim ve heyecanla zıpladı. “Ne giymek istersin?” Diye sordum.

“Şort ve tişört.” Dedi heyecanla. Onu giydirip saçlarını da şekillendirdikten sonra kendi odama gittim bende şort ve tişört giyip topuklu bir ayakkabı giydim. Tam o an Ayaz geldi ve güldü.

“Ayakkabı yakışmış ama rahat edemezsin ki böyle.” Dedi ve somurtarak ayakkabılarımı çıkarıp spor ayakkabı giydim. “Sevgilim, ben seni düşünüyorum o yüzden.” Dedi ve dudaklarıma yapışıp yatağa attı.

“Yavaş.” Dedim ve onu üstümden atıp odadan çıktım.

“Gıcıksın.” Dedi bana gülerek.

“Sende öylesin.” Dedim ve odadanın kapısını kapatıp aşağı indim.

“Yaroş gitme ya.” Dedi Tarık ağlamaklı sesle.

“Ölüme gitmiyoruz tatile gidiyoruz.” Dedim ve hepsine tek tek sarıldım. Asu o kadar heyecanlıydı ki koşarak arabaya gitti.

Hep birlikte vedalaştık ve yola çıktık marketten bir kaç şeyler almıştık ve sonunda tamamen yola çıktık.

“Şu an karım ve çocuğumla yola çıkmış gibi hissediyorum.” Dedi Ayaz gülerek.

“Ayaz abi sen ablamla kavga mı ettin?” Diye sordu.

“Aramızda küçük bir anlaşmazlık oldu sadece, biraz ayrı kaldık şimdi birbirimizi özlediğimizi farkettik ve yeniden barıştık.” Dedi Ayaz ve Asu mutluluktan gözleri ışıldaşmıştı.

Yolumuz sonunda bitmişti biz bir eve gelmiştik, Ayaz ve Asu oynamaya başlamıştı çoktan ve bende yemek hazırlayıp kıyafetleri yerleştiriyordum. Enerjileri daha bitmemişti bende bahçede onlara yemek hazırlamıştım. Yemekleri masaya koyup onları izledim sonra yemeklerin soğumasını istemedim.

“Ayaz, Asu hadi yemek soğuyacak gelin.” Dedim ikisi birlikte oynayarak gelince gülmeye başladım. Hep birlikte yemek yedikten sonra Asu’nun uykusu gelmişti. Ayaz, Asu’yu uyutmaya gitmişti bende tabakları toplayıp makineye atmıştım. Ayazla kendime bir kahve yapıp mısır patlattım üzerime sabahlık giydim televizyondan bir film açtım ve Ayaz’ı bekledim. Sonunda gelmişti ve biz mısırlarımızı yerken ve kahvelerimizi içerken film izliyorduk. Huzur doku bir hayata ilk adımı atıyor gibiydik. Filmimiz bitince ben ellerimi yıkadım ve geri Ayaz’ın yanına geldim o da bardakları götürüp ellerini yıkayıp gelmişti.

“Sen niye böyle giyindin?” Diye sordu.

“Giyinemez miyim?” Diye sordum ve bana baktı.

“Giyin sorun yokta dışarı çıkma.” Dedi ve gülümsedim.

“Merak etme çıkmam.” Dedim ve gülümsedim. “Ayaz.” Dedim ve ona baktım.

“Asu uyudu dimi?” Diye sordum. Hava kararmaya başlamıştı.

“Uyuttum o kadar uykusu vardı ki enerjisi asla bitmiyor.” Dedi gülerek.

“Bizim çocuğumuz olsa iyi bir aile olurduk galiba.” Dedim gülerek.

“Mükemmel bir aile olurduk.” Dedi o da gülerek.

“Bizim sonumuz nereye gidecek çok merak ediyorum.” Dedim ve bana baktı.

“Çok güzel olucaz Yaren, senden sadece inanmanı istiyorum.” Dedi ve ona baktım.

“Nerede kalmıştık en son?” Dedim ve ayağa kalktım onu da kaldırdım ayağa.

“Yaren.” Dedi tereddüt ederek.

“Sus Ayaz.” Dedim ve dudaklarına öpücük kondurdum. Beni kucağına alıp odaya götürdü. Sabahlığımı çıkardım ve o an ona teslim olmaya karar vermiştim.

Pişman olacağım şeylerden biri olacak mıydı bilmiyordum ama onun yanında zaten ruhum çıplaktı.

- - - 

Son mutlu bölümümüz desem nasıl olur? Bu bölümden sonra her şey başlıyor acı mutluluk duygularımız o kadar karışacak ki ben bile ne oluyor ya dicem neyse biraz sohbeti kısa kesiyorum ve hepinize iyi okumalar.

Sizleri seviyorum

~Tubanur