21. Bölüm: Göz Yaşı

Güçlü olmak için verdiğiniz çabaladı, emekleri hatırlıyor musunuz? Ben unutmuyorum, unutamıyorum. Soyadımı ailemi bıraktım. Hep sordum, neden ruhumuz bir kefende? Anladım ki ilk ruh ölürmüş bedenden önce ve bedenin gezerken ruhun çoktan bir kefendeymiş ve bu RUHUN KEFENİ olmuş.

"Ne demek şimdi bu, nasıl olabilir bu?" Yere düşüp ağlamaya başladım.

"Yaren?" Ayaz bana korku dolu bakarken mektubu uzattım ona o okurken ben ağlamaya devam ediyordum.

"Asaf amca yaşıyor mu?" Diye sorduğunda şok içinde ona baktım.

"Asaf amca derken tanışıyor muydunuz?" Diye sordum.

"Sence Yaren biraz mantıklı düşün?" Dedi ve o an biraz bile olsa mantıklı düşündüm. Ah tabii ben kraliçeliği dedem sayesinde akmıştım dimi?

"Peki ama yaşama ihtimali nasıl var sence?" Diye sordum ve gözlerimin içine baktı.

"İlk vampirleri yaşatabilirsin ben öldükten sonra da hayata getirilebilirim ama bu durum çok tehlikeli, çünkü öbür dünya ile kapı açılır ve biz serbest kalırız ve bildiğim kadarı ile öbür dünya ile kapıyı şu an sadece sen açabilirsin. Bunu sakın deneyip babanı buraya getirme sonucu kötü olabilir Yaren!" Dediğinde gözlerine baktım.

"Neden?" Diye sordum. Ayaz yere çöküp ellerimi tuttu ve gözlerimin içine baktı.

“Yaren, vampir değilsin o yüzden diyorum. Eğer ki o kapıyı açarsan o kapıyı kapatmak bir insanı öldürür sen her ne olursa olsun bir insansın vampir yanın bile olsa bir yanın ölümlü o kapıyı kapatmaya gücün yetmez.” Dediği an gözlerimde ki korku büyüdü.

“Ölebilirim yani?” Diye sorduğumda gözlerini tutuşturduğumuz ellerimize çevirdi.

“Evet.” Dedi gözleri dolmuştu.

“Ağlama, lütfen Ayaz ağlama.” Dediğimde ağlıyordu gözlerinden yaşlar akıyordu.

“Özür dilerim.” Dediğinde sakinleşmeye başlamıştı.

"Sen ağalama Ayaz lütfen ağlama." Dedim ve ona sıkı sıkı sarıldım.

"Sen hep bana sarıl olur mu Yaren?" Gözlerine baktım.

"Hep sarılırım." Dedim ve dudaklarını dudaklarıma değdirdim. "Benim ağlamam gereken yerde sen ağlıyorsun haksızlık bu ama!" Ayaz gülümsedi.

"İyi işte ağladıpını görmek istemiyordum." Dedi gülerek yüzüne baktım.

"Hadi gitmemiz gerekecek 1 gün burada kalacağız sadece unutma." Dedim ve ikimizde yerden kalktık.

"Biraz daha bakalım, belki bir şeyler buluruz." Güldüm ve oda'nın her yerini inceledik. Biraz zaman geçtikten sonra yorulmuştuk ve ben yemek yapmıştım, Asu uyanmıştı.

"Gece yola çıkalım Yaren." Dedi Ayaz.

"Neden?" Diye sordum.

"Doğa seni kaç kere aradı?" Telefonumu elime aldığım gibi 50 cevapsız arama gördüm. Şaka değil gerçekten 50 kere beni aramıştı.

"Neden n'oldu?" Diye sordum.

"Mira'nin bir planı varmış." Dedi ve panikle Asu'ya baktı.

(Dün Gece Mira)

"Sana inanamıyorum!" Diye bağırdı Doruk.

"Ona zarar gelecek ama bana gelmeyecek ikimizde normal olucaz ruh ikizi olmayacağız!" Diye bağırdım. Üstüme doğru geldi, ona teslim olan biri gibi baktım. Dudaklarını dudaklarıma değdirdi kucağına alıp beni odaya çıkardı.

"Günaydın." Dedi sert bir şekilde Doruk.

"Beni Yaren gibi hayal ettin dimi?" Diye sordum sert bir sesle.

"Ben Yareni seviyorum M,ra seni değil buna alışırsan sevinirim." Dedi ve odadan sertçe kapıyı çarpıp çıktı.

"Salak sanki ben dün geceyi istedim!" Söylenmem bittikten sonra içimde ağlama hissi oluştu, salak Yaren neye üzülmüştü acaba. Aşırı duygusal bir mal olduğunu o kadar belli ediyordu ki zayıflığını herkes kullanabilirdi ama mal olduğu için bunu bilmiyor anlamıyordu.

“Kahvaltı yapacam.” Dedim Doruk’a doğru.

“Kanla beslenen biri olarak hayat o kadar eğlenceli gelmiyor galiba.” Dedi cümlesini anlamam biraz zaman aldı.

“Tam bir aptalsın!” Dedim ve kanı içmeye başladım.

“Ayaz gibi avlanmayı unutacaksın!” Diyerek bağırdı.

“Ben avlanmayı senden iyi biliyorum köle!” Bana acır gibi baktı.

“Sana zarar vermemem için bir neden söyle.” Dedi arkamdan.

“Yaren’e de zarar vereceksin!” Dediğim an geri çekildi.

“Bu ruh ikizlik meselesi canımı çok sıkıyor artık!” Yüzüne baktım.

“Emin ol benimde canımı sıkıyor.” Gülerek yüzüne baktım ve bir tane kan torbası alıp ona fırlattım. Koltuğa oturdum bacağımı diğer bacağımın üzerine attım ve onu izledim.

“Yaren’i senin hayatına almamalıydım bu hatayı yapmamalıydım!” Diyerek bağırmaya başladı.

“Yaren, Asaf’ın yaşadığı zamanlar benim kucağımda uyuyan küçük bir bebekti.” Dedim ve gülerek yüzüne baktım.

“Planını söyle Mira!” Gülerek yüzüne baktım ve ayağa kalktım.

“Sen bana zarar veremezsin, ben sana verebilirim. Beni öldürmen sevdiğin kadını öldürmene sebep olur. Aslında Yaren’in her şeyi bilmesi gerekiyor, senin neden onun hayatına girdiğini bilmesi gerekiyor.” Dedim şeytani bakışlarımla. Bu bakışlarım böyle zavallıları tehdit ederken çok hoşuma gidiyor.

“Yaren hiç bir şey bilmeyecek ama emin ol bilse de Yaren beni anlar.” Gülerek yüzüne baktım.

“Yaren o kadar mutlu ki şu an yolda Ayaz ile Bursa’ya evine gidiyor, sürprizler onu bekliyor haberi yok.” Dedim bir daha gülerek.

“Sen ne yaptın! Hangi şeytanlığı yaptın yine çabuk söyle!” Gülüşüm arttı ve kahkahalar oldu.

“Mektup yazdım 2 tane.” Dedim ve kahkahalarım arttı.

(Yaren)

“Ayaz burada 2 tane mektup var.” Dedim ve mektubu elime aldım okumaya başladım.

‘Sevgili Yaren,

Senin Mira ve Ayaz ile tanışman hiç biri bir tesadüf değil benim eserim. Senin hayatına girmem de öyle ben istedim ben yaptım. Seni sevmedim diyemem ama senin hayatını yaşaması gereken kişi Mira ve sen ondan bir hayat çaldın onun da senden çalması gerekiyordu, özür dileyemem çünkü bunları sen hakettin.

Doruk.’

Diğer mektubu aldım ve okumaya başladım.

‘Yarenim,

Torunum ben yaşıyor olabilirim ama bu seni kurtarabileceğim anlamına gelmiyor hayat senin hayatın ben senin hayatına müdahale edemem, etmeyeceğim beni arama beni sorma Mira’ya teslim ol o hepinizden güçlü tacını ona ver.

Deden.’

Bunlar olamaz bunlar bir rüya olmalıydı. Mektupları aldım Asu’nun elini tuttum ve evden çıktık bunlar rüya olmalıydı.

“Yaren nereye?” Ayaz arkamızdan koşuyordu, Asu olduğu için vampirliğini kullanmaktan korkuyordu, bunu anlıyordum ama ben ona bile zarar verebilirdim artık. Asu’yu arabaya oturttum kapıyı kapattım ve tam şoför koltuğuna oturacaktım karşımda Ayaz’ı gördüm. “Geç yana.” Dedi, onu burada bırakamamış olmak İstanbul’da bırakamayacağım anlamına gelmiyordu.

Yol boyu uyumuştum ve sonunda İstanbul’a gelmiştik ben yorgun gözlerle eve girdim Asu arkamızdan geliyordu.

“Bir tatile gittiniz şu kızın gözlerine bak eğlendirememişsin Ayaz.” Dedi Tarık imalı gözlerle bakarak.

“Tarık!” Diye uyardım ve Asu’yu uzattım ona.

“Size iyi eğlenceler.” Dedim gülerek. “Doğa konuşmamız lazım!” Dedim ciddi bir sesle.

“Kuzey biliyor her şeyi.” Dedi uzun suratı ile.

“Şaşırmadım.” Dedi Ayaz ve arabayı kitledi.

“Doruk yüzünden buraya geldi önemli bir şey dedi ve Kuzey bunu duymuş telkin etmek istemedim.” Dedi ve Kuzey’e baktım.

“Ne hissettiğini anlıyorum ama o kadar temponun içinde hislerinin bir anlamı veya sebebi kalmayacak emin ol.” Dedim Kuzeyin omzuna dokunarak.

“Alışmak zorunda hissediyorum.” Dedi Kuzey. Yorgun bir gülümseme ile konuştum.

“Eve geçelim.” Dedim ve eve girdik Doğa ciddi bir ifade takındı oturduktan sonra.

“Sana iki tane mektup geldi mi o evden?” Diye sordu. Aklıma yan yana duran o iki mektup geldi ilk.

“Evet.” Dedim.

“Unut orada yazanları.” Dedi ve devam etti. “Bunlar Mira’nın planları deden senin onu bulmanı istiyor Yaren! Tehlike yaklaşıyor herkes insan olmanı suçluyor kraliçeliğin artık tehlikede ve Mira çoktan harekete geçti tacını almaya çalışıyor. Seni en zayıf yerinden vurmaya çalışıyor ve ruh ikizliğini bitirmeye çalışıyor. Mira sana zarar verecek Yaren!” Beynimde dolaşan son cümle beni hayata döndürmedi beni hayattan aldı. Beni bir çukura gömdü ve o çukurda tutsak kaldım.

- - - 

Selaaaam,

Hem yeni kitabım Unutulmuşların Gecesi hemde Ruhun Kefeni ikisini bir arada sürdürmek cidden zor iki fantastik kitap cidden beni zorluyor gibi ama zaten Ruhun Kefeninde sona yaklaşıyoruz son 9 bölümümüz kaldı…

Neyse üzülmeye gerek yok 3 kitap zaten yakında yeniden başlar diye umuyorum ki başlayacak emin olun.

Untulmuşların Gecesini okumak isterseniz bu hesabımda değil tubanurpeker2308 hesabında 1. Bölümü ile paylaştım yeni bölüm gelecektir yakında yani RK’ya bağlı…

Sizi Seviyorum

~Tubanur