22. Bölüm: Arayış

Bir rüzgâr vardı beni durmadan bir yerlere savuran, bir gün o kadar sert vurdu ki ayakta kalamadım düştüm yerle bir oldum ama kalkmayı bilen her insan düşmeye razıdır. Ben ilk savruldum sonra düzeldim sonra ise sert bir şekilde vurdu rüzgâr düştüm dizlerim kanadı acısını hissettim ama kalkmayı öğrendim.

“Sen nasıl kraliçe oldun?” Diye sordu Kuzey. Doğa ve Ayaz özel bir şey konuşmak için gitmişlerdi Kuzey ve ben kalmıştık ve sohbet ediyorduk.

"Bende bilmiyorum ki her şey öyle garip bir şekilde gerçekleşti ki ben bile anlayamadım ne olduğunu." Dedim ve Kuzey gülmeye başladı.

"Ay özür dilerim gülmemem gerekiyordu ama seni kraliçe olarak hayal ettim bir an." Dedi ve gülmeye başladım.

"Ben Doğayı söylemesi için çok zorladım ama hiç bir şey söylemedi bana korku büyük ihtimal ona bakacağım açıdan." Dedi Kuzey.

"Aslında en başta bende çok korkmuştum, bir vampirle aynı evde yaşıyordum ama bilmiyordum ki benim de yarım vampir." Dedim ve Kuzey bana baktı.

"Anlatsana yani nasıl alıştın, nasıl inandın?" Diye sordu Kuzey o an eskilere gittim şaşırmaya vaktim bile olmadığını anladım.

"Aslında benim şaşırmaya bile vaktim pek olmadı. Ruh ikizim tarafından kaçırıldım aynı zamanda eski sevgilimle bir oldular yani ben her şeye toptan şaşırdım. Her şey tamam dedikten sonra Ayaz beni tuttu geçmişini öğreneceksin dedi ve kraliçe oldum, şaşırmaya vaktim bile yoktu hayat beni oradan alıp başka bir yere fırlattı ne yaşayacağımı, ne hissedeceğimi bile bilmiyorum. Güçlü gözükmeye çalışıyorum ama güçlü olamıyorum galiba." Dedim ve Kuzey bana acır gibi baktı.

"Sarılmak ister misin?" Diye sordu Kuzey.

"Olur." Dedim ve Kuzeye sarıldım. Sorunlarımı anlatabileceğim bir vampir değilde insan arkadaşım olduğunu anladım.

"Vampirler seni yorduğunda gel her zaman bir insan arkadaşın var." Dedi Kuzey ve daha sıkı sarıldı.

"Ooo gençler best olmuşsunuz ya siz." Dedi Doğa.

"İki insan sohbet ediyorlar bölmeyelim gel biz gidelim" Ayaz'a ters ters baktım.

"Saçmalama istersen sadece gerçek insanlarla sohbet etmeyi o kadar çok özledim ki sadece..." Devamını getiremedim çünkü yaşadığım her durum artık benim canımı yakıyordu.

"Tamam, tamam şaka yaptım. Yarın sizi eve götürürüm sorunları çözersin yoksa bunlar bitmeyecek ve ciddi ciddi bağınızın olmadığı salak bir vampire verecekler taç'ı." Dedi Ayaz.

"İyi olur yoksa beni tamamen gömecekler." Dedim acı içinde.

"Yaren senle şu durumları konuşalım bir gün hemde bir gün yardımcın olmak isterim kraliçem." Dedi Kuzey.

"Yarın gel bir günlük yardımcım olarak işe başla. Bide haberin olsun yarın çok zor bir gün olacak." Dedim derin bir nefes vererek.

"Hadi gençlik saat geç oldu bizde yatalım artık. Tarık ve Asu uyudu büyük ihtimal sesleri çıkmıyor." Dedi Ayaz.

"Yaren yer değiştirelim sevgilimi almak istiyorum." Dedi Doğa.

"Yaren beni bunla bırakma kanımı emmek istiyor!" Dedi Kuzey isyankar sesiyle.

"Alışırsın bende çokkez Ayaz!a kendi isteğim ile kan vermek zorunda kalmıştım." Dedim ve Kuzey bana korkarak baktı.

"Acıtıyor mu?" Diye sordu.

"Eğer Doğa'yı sinir etmezsen acıtmaz ama sinir edersen en acı verici şeyin olduğunu anlarsın." Dedim gülerek ve Ayazla el ele tutuşup yukarı çıktık.

"Ben hiç yanlışlıkla bile olsa canını yaktım mı?" Ayaz'ın sorusu ie gözlerim doldu.

"Hayır hiç canım acımadı." Dedim ve dolabımdan bir kaç kıyafet çıkardım, giymeye başladım. "Beni mi izliyorsun?" Diye sordum giyindikten sonra.

"İzledim biraz." Dedi ve kendisi de kalkıp pijamalarını giydi.

"Bu son gece galiba." Dedim suratımı düşürerek. Ayaz yatağa oturdu ve çenemden tutup başımı kaldırdı.

"Son gece?" Diye sordu.

"Yarın gece beraber uyuyamayacağız, biliyorsun dimi?" Diye sordum.

"Sana söz veriyorum Yaren, bu beraber uyuyacağımız son gece değil ve olmayacak." Dedi ve yanıma yatıp bana sıkı sıkı sarıldı. "Seni çok seviyorum." Dedi ve dudaklarımı öptü.

Sabah odaya giren güneş ile gözlerimi açtım Ayaz yanımda yoktu. Umarım düşündüğüm şeyi yapmıyordur! Ayağa kalktım kırmızı bir elbise giydim ve odadan koşar adım dışarı çıktım.

"Günaydın yavrum." Dedi Ayaz.

"Sen kahvaltı hazırlamadın dimi?" Diye sordum. Yanında Doğa vardı ve onla bakıştım bana berbat der gibi baktı.

"Yaptım güzelim." Dedi ve yanına ilerledim. Belimden tutup yanağıma öpücük kondurdu.

"Kuzey uyandı mı?" Diye sordum.

"Uyandı." Dedi Doğa ve ekleme yaptı. "Eva hoca ile Yiğit hoca evleniyormuş." Dedi.

"Ben şaşırmadım flört edip duruyorlardı." Dedim ve çalan telefonuma baktım, teyzem arıyordu.

"Yaren çabuk gel Kerem delirdi! İçmiş kapının önünde!" Dedi teyzem ve korkudan gözlerim açıldı.

"Tamam teyze sakın kapıyı açmayın ben Ayaz'la hemen geliyorum!" Dedim ve telefonu kapattım.

“Ayaz çabuk gidiyoruz!” Dedim ve ayakkabılarımı giymeye başladım.

“Yaren ben ve Kuzey dedeni aramaya başlayacağız işiniz bitince gelin.” Dedi Doğa cevap bile veremeden çıktım dışarı Ayaz peşimden gelip arabayı çalıştırdı.

“Noldu?” Diye sordu.

“Kerem, teyzemin peşini bırakmıyor!” Dedim ve Ayaz çoktan gaza basıp yola çıkmıştı.

“O şerefisizin ölümü benim elimden olacak!” Dedi sinirle. 10 dakikalık yolu 5 dakikada gelmiştik. Arabadan indim sarhoş bir şekilde kapıya vuruyordu. Koşarak yanına gittim ve suratına yumruğu geçirdim.

“Seni görmeyi o kadar özlemişim ki Yarenim.” Dediği an adımdan bile tiksindim. Ben vuramadan Ayaz gelmişti.

“Sen benim karıma hangi hakla Yarenim dersin adi şerefsiz!” Dedi ve yumruğu geçirdi. Korkuyordum ama elimden bir şey gelmiyordu. Ağzından kanlar akıyordu ama Ayaz’ın yüzü çoktan değişmişti ve kanını emmeye başladı. Bayılmak üzereydi o adam ne kadar şerefsiz olsa da ölümü böyle olmayacaktı.

“Ayaz öldüreceksin!” Dedim ve kolundan tutup Ayaz’ı çektim.

“Hiç bir şey hatırlamıyorsun buraya gelmedin tamam mı şimdi defol git!” Dedim. Demin ilk defa telkin ettim birini ne oluyordu bilmiyordum ama Ayaz bana şokla baktı. “Teyze aç kapıyı!” Diye bağırdım.

“Sen nasıl yaptın?” Diye sordu Ayaz.

“Bilmiyorum sorgulama!” Dedim sert bir sesle.

“Yaren.” Diyerek kapıyı açıp sarıldı teyzem.

“Aras bilmiyor söyleme tamam mı bu durumu?” Dedi ve eve girdim. Ayaz ise eve giremiyordu evin sahibi değiştiği için.

“Teyze Ayaz’ı davet etsene ben desem bile davet edilmediği yere girmiyor.” Dedim ona göz kırparak.

“Ayaz oğlum gel hadi.” Dedi teyzem ve Ayaz içeri girdi.

“Teyze hazırlan benim eve gidiyoruz.” Dedim ve telefonumu çıkarız Aras’ı aradım.

“Hemen eve gel sizin eve bekliyorum.” Dedim ve cevap beklemeden telefonu kapattım.

“Yaren olmaz kızım.” Dedi teyzem.

“Olur teyze hadi benim evimi de bilmiyor gelemez de.” Dedim ve koltuğa oturdum.

“Peki kızım ama sana yük olmak istemeyiz.” Dedi teyzem ve yüzüne baktım.

“Yük olmazsın teyze zaten Asu’yu durmadan sana gelip bırakmam direkt evde bırakırım sen ilgilenirsin Tarık da durmadan çocuk bakıyor bizle eğlenemiyor.” Dedim ve başımla odasını işaret ettim.

“Tamam kuzum ne diyim.” Dedi ve odasına doğru gitti o sırada kapı çaldı Ayaz kapıyı açtı ve içeri Aras girdi.

“Git sende hazırlan bana gidiyoruz.” Dedim ve Aras bana sorar gibi baktı.

“Neden?” Diye sordu.

“Siz 2 kişisiniz ben evde Asu ile tekim bana lazımsınız hadi git hazırlan!” Dedim ve bana baktı.

“O zaman sen gel!” Dedi sert bir şekilde.

“Aras dediğimi yap!” Diye bağırdım ve yukarı odasına çıktı. O çıkarken telefonum çaldı.

“Efendim Doğa?” Diye sordum.

“Yaren dedeni bulmak üzereyiz!” Dediği an hayatım durdu.

Geçmişimi tamamen öğrenmem hiç bu kadar yakın hissettirmemişti. Yakındım geçmişe geleceğe her şeye o kadar yakındım ki ama tehlikeler beni bırakacak gibi değildi.

- - -

Merhabalar nasılsınız?

Sizin için ne kadar 8 bölüm olsa da benim RK’ya vedam için son 2 bölümüm kaldı. Bu satırlarda son kez bulunmak, bir süre bu kitabı yazmaktan uzak kalmak beni derinden etkileyecek diye düşünüyorum.

Kitapta o kadar kafa karıştırdım ki, aslında kitabı gerçek hayata uyarlamaya çalıştım. Çok mutlu olursunuz üzülmeyeceksiniz sanarsınız ama bir şey olur sizi derinden etkiler üzer yıkar ama durmadan ayağa kalkmaya çalışırsınız, işte Yaren’i de öyle yaptım abarttığım yerler oldu ama hayatta abartmıyor mu bazen?

Neyse fazla uzun tutmak istemiyorum bu bölümü paylaşmak için benim 30 dakikam var ve 27. Bölümü bitirmeme az kaldı.

Sizi Seviyorum

~Tubanur