25. Bölüm: Ayaz

Kaçtığınız her ne olursa olsun o şey her zaman sizi bulur, korktuğunuz her ne varsa o korku bir gün her şekilde karşınıza çıkar. Yaptığınız hatalar ise her gün karışınızda durur, nefesinizi keser her gün acı çektirir size, oysa kolay gelirdi o hatayı yapmak ama acısını çekmekten kaçmak için her şeyi yapsanız ise kalbinizi kandıramazsınız.

(Yazar’dan)

Sesler susmuştu Yaren için, Mira’nın planı ise ruh ikizliğini bitirip Yaren’i öldürmekti. Başarabilmiş miydi ki, Yaren ölmüş müydü? Ayaz koşarak Yaren’in yanına geldiğinde onu kaybetmekten korkuyordu ama aklı hep Mira’daydı ona bir şey olmuş muydu diye düşünmeden edemiyordu. Duyguları o kadar karışık geliyordu ki o bile anlamıyordu.

“Doğa siz Yaren’le gidin.” Dedi Ayaz Doğa’ya.

“Sen nereye Ayaz?” Diye sordu Doğa.

“Mira’ya.” Dedi Ayaz ve arabasına gidip. Mira’nın evine gitti, onu karşısında iyi şekilde görünce sarıldı ona içine kokusunu çekerek.

“Ayaz?” Diye sordu Mira, bunu beklemiyordu ondan.

“İyisin şükürler olsun.” Dedi Ayaz ve Mira’nın dudaklarını öptü.

“Ayaz ne yapıyorsun?” Diye sordu ama her şey için artık geçti.

Doğa, Yaren’in başında onu beklerken aklında Ayaz vardı kötü bir şey yapmasından korkuyordu.

“Doğa al kuzum.” Diyerek Kuzey ona su uzattı. Doğa titreyen elleri ile suyu içti ve ağlamaya başladı.

“Onu bırakmamız hataydı Kuzey.” Dedi ağlayarak.

“Sizin değil benim hatamdı.” Dedi ve sevdiği kadına daha sıkı sarıldı Kuzey.

“Asu’ya ne diyeceğiz abi biz?” Tarık ise en sevdiği, dertleştiği, güldüğü arkadaşını kaybetmenin acısını çekiyordu.

“Asu bizi tatilde sanacak.” Dedi Doğa.

Yaren ise iç dünyasında savaştaydı, ne olmuştu ona, neredeydi, sesler niye yoktu? Belki de duymak istediği bir ses başka insanın sesiydi. Gece yavaş yavaş yerini güneşe teslim ediyordu, Asu telefonlarla meşgulken Ayaz gözlerini Mira’yla açtı. Mira ise mide bulantısı ile açıp koşmaya başladı.

“Mira!” Diyerek peşinden gitti Ayaz onun için korkuyordu ama içinden bir ses onun vampir olduğunu haykırıyordu.

“Sakin ol bir şeyim yok.” Dedi Mira sakin bir sesle.

“Emin misin hastaneye gidelim.” Dedi Ayaz ama Mira dinlemedi, dinlemek istemedi. Ayaz’ın nokta koyacağı bir olay olana kadar, Mira Ayaz’ın kollarında bayılmıştı. Ayaz’ın aklına ilk gelen şey Yaren olmuştu, ona bir şey mi oluyordu yoksa. Ayaz, Mira’yı kucağına alıp Yaren’in olduğu hastaneye götürdü. Mira’dan test almışlardı Mira ise 1 saat sonra gözlerini açtığı an içeri doktor girdi ve şaşkınca baktı.

“Hayatımda ilk defa görüyorum böyle şey ama, Mira hanım tebrikler hamilesiniz.” Ayaz’ın aklına dün gece olanlar gelmişti Mira’ya baktı ilk sonra o gözlerde Yaren’i gördü ihanetini gördü. Doktor dışarı çıkınca Mira Ayaz’a baktı.

“Biz dün gece bunu yaşadık Ayaz bu nasıl olabilir?” Diye sordu Mira şaşkın bir şekilde bakarak.

“İkimizde vampiriz ve içinde ki bebekte bir vampir olduğu için her şeyiyle hızlı.” Dedi Ayaz şok içinde yere bakmaya devam ederken. O sırada Ayaz’ın telefonu titredi. “Yaren ölmek üzereyken sen nasıl böyle sağlıklısın?” Diye sordu Ayaz şüpheyle.

“Ruh ikizliğini bitirdim ben Ayaz ama dedesi olmadığı için uzun sürecek bir şey değil.” Dedi Mira gözleri dolu bir şekilde. Ayaz telefonunu aldı Doğa’dan gelen mesajı okudu.

‘Ayaz gel, Yaren uyandı vampir olması onu bize geri verdi hadi gel Ayaz.’ Yazıyordu mesajda, Ayaz gitmek istedi ama gidemedi Yaren’in yüzüne bakmaya cesareti yoktu.

“Mira gidiyoruz!” Dedi Ayaz, Mira’nın kolundan tutup çekerek.

“Ayaz saçmalama nereye?” Diye sordu Mira.

“Yaren’i bizsiz bırakmaya.” Dedi Ayaz hislerine yenik düşerek. Mira ise çok içindeydi.

“Yaren ölmedi mi?” Diye sordu şokla.

“Ölmedi.” Dedi Ayaz mutlulukla.

(Yaren’den)

Canımın ne kadar yandığı umrumda değildi hemde hiç değildi sadece deli gibi bağırıyordum.

“Ayaz nerede Doğa, Ayaz nerede.” Göz yaşlarımı tutamamıştım ağlıyordum.

“Yaren hayatım bak yazdım dedim sana gelir Ayaz seni bırakır mı kuzum?” Dedi Doğa ama sakin kalamıyordum onun da gitmesinden korkuyordum.

“Bana bırak.” Dedi Tarık ve Doğa odadan çıktı Tarık ise bana sıkı sıkı sarıldı. “Biliyorum şu an canın çok yanıyor, Ayaz her zaman gelir ama sağlığın gelemez Yaren yapma şu an yaptığı Ayaz’ı buraya getirmiyor o çok korktu, seni yalnız bıraktığı için pişmanlık yaşıyor o şu an buraya gelse seni böyle görse daha çok üzülecek canımın içi yapma böyle.” Tarık her ne olursa olsun benim için en iyi dostu. Bir erkekle bir kız arkadaş olabilir araya aşk girmiyordu, sevdiği adamın yokluğunda size iyi gelecek bir arkadaş oluyordu. Dışarıya baktım Doğa’nın elinde bir kâğıt vardı ve onu okuyordu, Tarık benden ayrılıp baktığım yeri görünce bana gülümsedi. “Ben sana öğrenir söyledim tamam mı?” Dedi ve dışarı çıktı.

(Doğa’dan)

Onu böyle görmek beni o kadar üzmüştü ki onu izlemeye başlamıştım sonunda sakinleştiğini gördüğümde Kuzey’e baktım.

“Ben Ayaz’a yazayım.” Dedim ve gözlerimin içine aşkla baktı.

“Yaz sonra eve git Yaren’e kıyafet al üstünü değiştir elbise ve ayakkabılarınla mahvoldun artık güzelim.” Dedi ve alnımı öptü.

“Tamam sevgilim.” Dedim ve çantamı aldım telefonumu ararken bir kâğıt geldi elime, Kuzey’le bakıştık.

“O ne?” Diye sordu ve şaşırarak baktım.

“Bilmiyorum.” Dedim ve açtım mektubu okumaya başladım.

“Doğa,

Yaren nasıl bilmiyorum, bilmek istiyorum ama olmuyor gelemiyorum. Doğa ben tamamen gidiyorum çok pişmanım olan her şeyden dolayı lütfen ona iyi bakın, dedesini aramayı bırakmasın. Ben Mira ileyim onu hayatınızdan uzak tutucam ve umarım Doruk’u da hayatınızdan uzak tutabilirsiniz.

Can Dostun Ayaz.”

Bu ne demekti şimdi, Ayaz neden Mira ileydi?

“N’oldu?” Diye sordu Kuzey o sırada Tarık odadan çıktı.

“Ayaz, Mira ile uzaklara gideceğini gelmeyeceğini yazmış.” Dedim ve gözlerimi Yaren’e çevirdim. Daha yeni sakinleşmişti.

“Doğa sen eve git hadi dediklerimi yap, kafanı dağıt hadi.” Dedi Kuzey, gözlerimi çevirdim ve çantamı alıp çıktım arabaya bindim eve doğru sürdüm. Nerede ne olmaya başlamıştı hayatımız, bir anda nereye gelmiştik. Eve geldiğimde üzerimi değiştirip Yaren’e kıyafetler aldım, Ayaz’ın evine gidecektik bir süre o yüzden kendime de bir kaş kıyafet almıştım ve Asu beni görmeden çıkıp hastaneye gittim.

“Doğa giyinmesine yardım et hastanede durmuyor artık.” Dedi Tarık ve odaya girdim.

“Tamam hadi kalk giyin çıkalım.” Dedim ve giyinmesine yardım ettim. Yürüyemiyordu eli durmadan kalbine gidiyordu. Tarık bunu görünce Yaren’i kucağına aldı Kuzey çıkış işlemlerini yapmıştı ve sonunda arabaya gelmiştik. Her şey o kadar hızlı oluyordu ki ben bile bu hıza yetişemiyordum artık. Arabaya bininde Kuzey meyve suyu kutusunda ki kanı bana verdi o kadar acıktığımı hissetmiştim ki o da bunu anlamıştı.

(Yaren’den)

Gözlerimi açtığımda Ayaz’ın odasındaydım ama Ayaz yoktu. Zar zor ayağa kalktım ve ışığı açıp lavaboya gittim, yaralandı duruyordu. Dolaba gidip pijamalar aldım Ayaz’ın pijamaları. Sonra yatağın yanında bir mektup gördüm, ilk pijamaları giydim sonra mektubu alıp okumaya başladım.

“Yaren’im

Özür dilerim senden böyle ayrılmak istemezdim ama sonumuz böyle olacakmış. Ben sen öyle olduktan sonra ağır bir şey yaptım, seni aldattım ve bunun acısını çekiyorum. Yaren, Mira hamile bizim bir bebeğimiz olacak özür dilerim böyle bir mektupla bitirmek istemezdim bizi ama olmadı diyemedim sana. Seni çok seviyorum küçük civcivim.

Vampirin,”

Hayatımı mektupla öğrendim, hayatım mektuplarla mahvoldu şimdi ise mektupla sevdiğim adamın baba oluşunu öğrendim. Yaşamak o kadar saçma geldi ki o an, ben bittim dedikçe daha sert ayağa kalkmayı öğrendim.

- - - 

Son 2 gün…

Final bölümünü sizinle paylaşmaya son 2 gün son 5 bölüm kaldı, emin olun şu an o kadar zorlanıyorum ki bu son bölümleri paylaşırken. Her son bir başlangıç içindir biliyorum ama bu son benim için güzel bir son olmadı, umarım sizin için güzel bir son olur.

Sizi Seviyorum

~Tubanur