29. Bölüm: Abim

Hayat gerçekten bazen çok ağır bir şekilde şaşırtıyordu. Hayatım neydi, ne olacaktı bilmiyordum ama gittiğim yol beni bir zindana hapis ediyordu.

“Metehan?” Dedem şok içinde baka kaldı.

“Abi?” Dediğimde gülerek bana baktı.

“Gördün mü gerçek vampir ve gerçek gölgeyi?” Diye sordu Doruk.

“Vampir mi?” Diye şaşırarak sordum.

“Kardeşim abin bir vampir olduğu için korkmuyorsun dimi?” Diye sordu abim.

“Benimde vampir yanım olduğunu biliyorsun dimi abi?” Diye sordum sinirle.

“Yaren, bırak bu sahtekarları gerçek tarafa geç!” Diye bağırdı abim.

“Benim bir krallığım var benim vampirlerim var, sen bir anda bizi terk edip beni bu hayatta tek başıma bırakıp gitmedin mi?” Diye sordum sinirle.

“Bırakmak zorundaydım, güçlerimi geliştirip seni tekrardan korumak zorundaydım ve aylardır Doruk yardım etti bana.” Dediği an Doruğun yüzüne baktım.

“Sen ne kadar adi bir vampirsin. Beni kaçırdın işkence çektirdin o zamanlar yanında bir de abim mi vardı?” Diye sordum sinirle.

“İnsansın benim sinirimi bozma Yaren!” Diye bağırdı.

“O inana olabilir ama biz vampiriz!” Diye atladı Doğa.

“Sorununuz var ise benimle çözün kızları bırakın gitsinler.” Dedi dedem önümüze geçip.

“Kardeşime zarar vereceğimi mi düşünüyorsun gerçekten dede?” Diye sordu abim.

“Metehan şu an gerçekten ne kadar ciddi, ne kadar sağlıklı düşünebiliyorsun? Kontrollerini kaybetmiş bir vampirsin sadece!” Diye abimin sinirinin artmasına sebep oldu dedem. “İşte sen busun sinirlenince gözü dönen birisin Yaren’e de bana da zarar verdiğin an sende öleceksin!” Dedi dedem ve abim durdu.

“Nasıl yani?” Diye sordu.

“Senin atan benim aynı zamanda kraliçem ise Yaren ve kardeşin soyu ilerletebilecek tek kişi taçın kabul ettiği tek kişi o yüzden hem kendini hemde tüm vampirlerin sonunu getirebilirsin.” Dedi dedem ve abimin yüzüne baktı.

“Abi!” Diye bağırdım.

“Yaren Su.” Dedi, bana ismimi tamamen söyleyen tek kişi oydu.

“Ben tüm geçmişimizi biliyorum abi, lütfen Doruk iyi biri değil onu bırak ve bize gel.” Dedim ve o an garip bir şey oldu. Abim bize bir adım attı.

“Bu hikayede yeterince kötü karakter varmış.” Dedi ve yanıma gelip bana sarıldı.

“Metehan sen ne yaptığını sanıyorsun?” Diye sordu Doruk.

“Kardeşini seçiyor.” Dedim ve birlikte arabaya bindik, dedem arkaya abimin yanına geçmek istedi ben ise her zaman ki gibi araba kullanıp Doğa ile sohbet ediyordum ta ki Doğa’nın telefonu çalana kadar. Telefona baktı sonra bana baktı, Ayaz arıyordu o kadar emindim ki.

“Aç konuş benim için sorun yok.” Dedim ve gülümseyip telefonu açtı.

“Sakin ol iyiyiz.” Dedi sonra sustu Ayaz’ı dinledi ve konuşmaya devam etti. “Yaren ve ben.” Dedi sonra derin bir nefes alıp verdi. “Erkek sesi dışarıdan geliyor benim sevgilim var arabada erkek ne yapsın Ayaz?” dedi Doğa ciddi bir sesle. “Tamam Ayaz, böyle şeyler yapmayıp yanımızda olup sevdiğin kadını aldatmasaydın o zaman hayatına sonsuza kadar karışabilirdin şimdi lütfen Yaren için en iyisini yap ve onu sorma!” Dedi Doğa ve telefonu suratına kapattı.

“Ayaz sana ne yaptı Yaren?” Diye sordu dedem.

“Ben ölmek üzereyken, Mira ile birlikte oldu ve…” konuşamadım nasıl konuşabilirdim ki.

“Ayaz baba olacak Asaf amca.” Dedi Doğa ve dedemin gözlerini üzerimde hissettim.

“Yaren Su o pislik adam üzdü mü seni?” Diye sordu abim.

“Üzmedi.” Dedim gülerek. İyiyim demek zorunda hissettiğim için hep gülmek zorundaydım, yalanımı herkes anlıyordu ama beni kırmamak için anlamamazlıktan geliyorlardı.

“Öyle olsun Yaren Su.” Dedi abim ve kafamda sorularla eve geldim. Asu ilk bana sonra abime baktı ve koşarak abime sarıldı.

“Abi!” Dediği an kalbimde hissettiğim acı ile gözlerim dolu güldüm. “Bir daha bizi bırakıp gitmeyeceksin dimi?” Diye sordu Asu, o sırada İrem kapıda bizi izliyordu onu öyle görünce yere çöküp onu çağırdım. Koşarak geldi ve bende oma sarıldım abimin bakışlarını hissettim ve ona baktım başımı kaldırıp.

“Gitmeyeceğim abiciğim.” Dedi ve Asu’yu öpüp elini tuttu ve içeri girdiler.

“Abimiz mi?” Diye sordu İrem.

“Evet abimiz.” Dedim dolu gözlerle.

“Bana hiç bakmadı ama.” Dedi hüzünle.

“Çünkü onun şu an kafası karışık.” Dedim ve ayağa kalkıp elini tuttum.

“Abi İrem’e oda yapıyoruz yardım etsene bize.” Dedi Asu heyecanla.

“Hadi İrem’in odasını göster bana.” Dedi abim Asu ile giderken.

“Metehan!” Dedi dedem İrem’i göstererek. Abim Asu’yu bırakıp İrem’i öptü ve onun da elini tuttu.

“Had git.” Dedim gülerek.

“Abla sende gel.” Dedi çekinerek.

“Tamam siz çıkın geliyorum.” Dedim ve Doğa’ya baktım. “Sen bir şeyler hazırlasana İrem bensiz gitmez.” Dedim ve Doğa gülümseyerek mutfağa gitti. “Teşekkür ederim.” Diye içeri seslendim.

“Rica ederim sen mutlu ol yeter.” Dedi Doğa ve ben yukarı İrem’in odasına çıktım onlar İrem’in yatağını kuruyordu. Ben ise dolabına kıyafetleri yerleştirmeye başlamıştım.

1 saatin sonunda bütün işlerimiz bitince yemek yedik ve Asu’yu abim İrem’i ben uyutmaya gittik. İrem bu kadar sevgiye bu kadar ilgiye alışık bir çocuk değildi ama Asu böyle sevilmeye alışık bir çocuktu o yüzden korkum hep İrem’i kıskanması oldu. Odadan çıktım ve abim bana baktı ve yanıma geldi.

“Bana oda var mı?” Diye sordu ve onu odasına götürdüm.

“Buyrun odanız.” Dedim gülerek.

“Ben duşa giricem.” Dedi ve duşa girdi ben aşağı da Tarık’ın sesini duyunca koşarak indim.

“Çocuklar uyuyor Tarık sesini kıs biraz, ne oluyor?” Diye sordum herkes bana bakınca.

“Öğrendi.” Dedi Doğa bana bakarak.

“Neyi?” Diye sordum korkarak ve Tarık bana baktı.

“Ayaz’ın, dedenin, abinin, Doğa’nın ve İrem’in vampir olduğunu!” Dedi Tarık ve korkarak yüzüne baktım.

“Başka.” Dediğimde gülmeye başladı.

“Senin kraliçe olduğunu, Eva hocanın ise senin aslında halan olduğunu ve teyzenin neden Asu’yu senden almak istediğini.” Dedi ve şok içinde ona baktım.

“Benden öğrenmen gerekiyordu.” Dedim gözlerim dolu bir şekilde.

“Her zaman yanında oldum Yaren, ağladığında güldüğünde her istediğinde yayınındaydım ama sen benden çoğu şeyi saklayıp gizlemişsin, dostuluğun çok güzelmiş.” Dedi Tarık ve ağlamaya başladım.

(Ayaz’dan)

“Doruk hoş geldin geçen gün sözün yarıda kaldığı için seni çağırdım.” Dedim, merak ediyordum her şeyi ve Mira hakkında artık bir şeyleri öğrenme zamanım gelmişti çünkü yarın evlenecektik.

“Ayaz bırak Mira’yı çık git!” Dedi ve sinirle yüzüne baktım, düşmanım olması yetmiyor bir de emir veriyor.

“Sanane lan!” Diye bağırdım.

“Ayaz, Yaren’in dedesi, İrem ve abisi geri döndü bak o hayatına devam edebiliyor ama sen böyle yapamazsın.” O hayatına devam edebiliyor demek ki.

“O edebilir ben edemem yani bunu mu demek istiyorsun?” Diye sordum sinirle.

“Hayır Ayaz bak eski dostun olarak diyorum, Mira eski Mira değil ruh ikizliği de bozuldu artık içinde hiç bir vicdan yok.” Nasıl yani artık Yaren ile ruh ikizi değiller mi?

“Ne zaman bozuldu?” Diye sordum.

“Dedesi geldiğinde bozdu ve esas konuya gelecek olursak Ayaz. Mira çok şeytani bir plan yaptı.” Dedi ve dikkatlice dinlemeye başladım.

“Ne planı?” Diye sordum.

“Yaren’i o gün bıçaklayan oydu öldürmek istedi ama Yaren bir şekilde yaşadı vampir yanı korudu onu ama plan bu kadar değildi.” Dediği an derin bir nefes alıp verdi. “Ayaz o bebek senin değil siz tatildeyken Mira benimle oldu.” Dediği an hayatımda ilk defa kararsızlık yaşadım. Mutlu mu olmalıydım, yoksa üzülmeli miydim bilmiyordum.

- - -

Bugün son günümüz, bugün finalimiz ve bugün son kez RK okumamız yakında geri döneceğim çok güzel bir RK2 ile geri döneceğim…

Sizi Seviyorum

~Tubanur