10. Bölüm

Geleneği bozmadan bir günde üç bölüm atıp kaçıyorum. Bölümü okumadım yazım yanlışları için kb

Her oy yeni bir bölüm demek bu yüzden oy atmayı unutmayın

Keyifli okumalar.

___

Ve insan, tercihleriyle kaderini imzalar..

Bölüm 10; Hatalar ve sonuçları

Hazar Saraçoğlu

『♡』

Gözlerimi açmak istiyorum ama sanki tonlarca ağırlık vardı zorlukla gözlerimi açtım gözlerimin içine giren ışıkla gözlerimi kısıp ışığa alışmasını bekledim. Sürekli ötüp duran bir alet vardı. Bib.Bib...

Hastane odasında ne işim var benim?

En son evdeydim lan ben birden tüm yaşananlar gözlerimin önünde geçip gidince iç geçirdim. Yapmamam gerekiyordu ama olan olmuştu kalkmak istedim ama yapamadım.

"Ani hareket etme dikişlerin patlar."

Siktir alet daha hızlı ötmeye başladı sakin ol sorun yok hiçbir şey bilmiyor o kendini ele verme kafamı çevirip koltukta oturmuş adama baktım.

Perişan halde gözüküyordu gözleri kıpkırmızı olmuştu.

"Nu-Nur öldü mü?"

Zorlukla yutkundum ama boğazımda ki yumru gitmedi 'O nun öldüğünü zaten biliyorsun.' dişlerimi sıkmaya başladım.

"Maalesef onu kaybettik."

Alt dudağımı dişlemeye başladım.

"Nasıl oldu herşey hayata kalan tek kişi sensin."

Derin bir nefes alıp anlatmaya başladım.

"Siz gittikten bir kaç dakika sonra bir den fazla koruma içeriye girdi Nur ne olduğunu sordu ama kimse cevap vermedi birden biri silahını çekti ben ne olduğunu anlamadan kendimi yerde buldum."

Susup derin bir nefes aldım.

"Size hiçbir şey söylemeden öylece sıktılar yani?"

Ona ters ters baktım. Şuanda bile beni suçlamanın derdine girmişti sevimsiz herif karın için üzül biraz amk.

"Yalan mı söylüyorum ben? Bize kaçmak yada konuşmak için fırsat vermediler."

Kafasını salladı boğazım kurumuştu zorlukla yutkundum.

"Bekle hayata kalan tek kişi derken?"

Gözlerimi kısıp ona bakmaya başladım.

"Evin içinde olan korumaların hepsi ölmüştü kendilerini öldürmüşler."

'Tanık yok temiz iş' ürperdim kesinlikle bu konu hakkında düşünmek istemiyorum.

Dilimi kurumuş dudaklarımın üzerinde gezdirdim.

"Ne zamandan beri buradaydım?"

Eliyle yüzünü sıvazlayarak cevap verdi.

"Bir buçuk hafta oluyor."

Ben aylardır yatığımı hissediyorum.

Oturduğu yerden kalktı.

"Doktor birazdan seni kontrol etmeye gelecek bugün gidelim hastaneden."

Kafamı salladım hastane kokusu rahatsız ediciydi dediği gibi olmuştu doktor taburcu ola bileceğimi söylemişti pijama altını giyene kadar nefes nefese kalmıştım. Sweatshirti de giyince hazırdım.

Odadan çıkınca Karan gördüm beni bekliyordu sesizce ilerliyorduk arabaya binip kemeri takıp ona bakmaya başladım.

"Mezarlığa gittin mi?"

Tüm dikkatini yola vermişti kafasını salladı.

"Bende gitmek istiyorum."

Bana kısa bir bakış atıp tekrar önüne döndü.

"Gideriz önce iyleş."

Hızlıca kafamı iki yana salladım.

"Hayır mezarlığa gidelim ama önce bir çiçekçi bul."

Sen bilirsin dercesine omuz silkti bir iki saat sonra bir çicekçinin önünde durunca ona elimi uzattım. Elime boş boş bakınca göz devirdim.

"Para lazım."

Cüzdanında para çıkartıp elime bıraktı kapıyı açıp arabadan indim. Çiçekçi ye girince beni yaşlı bir kadın karşıladı.

"Hoş geldin evladım?"

"Lavinia çiçeği varmı?"

"Var oğlum hemen hazırlıyorum."

Hızlıca öne atılıp onu durdurdum.

"Ekilecek çiçek olsun lütfen."

Çiçeği alarak arabaya bindim. Elimdeki çiçeğe kaşlarını çattarak baktı mezarlığa girince kalbim deli gibi atmaya başladı sakinleşmek adına derin nefesler alıp vermeye başladım.

Onun mezarına yaklaşık dizlerimin üzerine çöktüm. Hiçbir şey söylemeden çiçeği dikkatlice kutusundan çıkardım. Elimle mezarın üzerini eşeleyip çiçeği ektim. Ben demiştim sözümü tutarım ben.

"Neden Lavinia çiçeği?"

Omuz silkip ellerimi çırpıp yerden kalktım.

"Güzel gözüktüğü için aldım ve ismini senden öğrendim."

Karısının mezarına hüzünlü bir bakış atıp önden ilerlemeye başladı 'merak etme yakında onun yandaki yerini alacaksın.' bende onu takip etmeye başladım. Eve girince salona bakmadan odama geçtim. Yatağa yaklaşıp yorganı kaldırıp içine girdim, yorulmuştum be uykum gelince gözlerimi kapadım.

Gözlerimi açtığımda karşılaştığım ilk şey yeşil gözler olmuştu irkildim. Yataktan doğrulup oturur vaziyette geldim bu kaçık herif burada ne yapıyordu?

"Neden buradasın?"

Bana dik dik bakmaya devam ederse hiç düşünmeden odadan kaçardım amk.

"Annemin mezarına çiçek ekmişsin?"

Olamaz mı yani? Sevmiyor olabilirim ama benimki de vicdan 'Onu sen öldürdün o zaman vicdanın neredeydi?' karıştırma olayları.

"Evet bunu yapmak istedim."

Oturduğu yerden kalktı kapıya yaklaşıp konuşmaya başladı.

"Akşam yemeğine katıl."

O odadan çıkınca yataktan kalkıp banyoya girip işlerimi hallettikten sonra odaya geri döndüm. Odadan çıkıp merdivenlerden aşağı inmeye başladım. Salona hiç bakmadan yemek odasına girip boş sandalye geçip oturdum.

Artık boş bir sandalye daha vardı 'Neden üç olmasın' Acilen ilaçlar almam gerekiyordu önümdeki yemeği sesiz sakin yemeğe koyuldum.

İkizler den Erdeniz Can iti ve eflatun berbat görünüyordu anne acısı zor gelmiş olmalıydı ama alışırlar herkes alışır. Eren konuşunca onları dinlemeye başladım.

"Baba cidden de bu evden ayrılmak zorunda mıyız?"

Ne! Benim bundan neden haberim yok?

"Evet bir hafta sonra yeni evimizde yaşamaya başlarız."

Benim için iyiydi o salonu görmek istemiyorum.

"Hazar!"

"Hım.."

"İyi misin?"

Ben şok ben iptal aha da bunun için kurban kesilir Karan benim nasıl olduğumu soruyordu.

"İyiyim."

Kafasına taş mı düştü la bunun?

"Baba Servet Çetin bizim işleri bozmaya çalışıyor."

Hii ben o iti unutmuşum oturduğum yerden kalktım. Hepsi bana bakınca konuşma gereği duydum.

"Kendimi çok yorgun hissediyorum odama gitsem iyi olacak."

Odama gidince telefonu alıp odanın içinde turlamaya başladım.

Siz

Atakan sana işim düştü bak bi?

18:40

✓✓

Atakan

Sorun nedir hemen halledeyim.

18:41

Siz

Servet Çetin onu öldür ve telefonunu ortadan kaldır

Atakan

Hallederiz ama zor biraz

Siz

Halledersin sen hadi koçum görev seni bekliyor.

19:45

✓✓

Atakan ile iyi bir arkadaşlık kurmuştum. Şuan itiraz etmemiş olabilir ama yüz yüze gelince bu işi düşerdi öldürse bana yeterdi galiba kötü biri olmaya adım adım ilerliyordum.

Bu deliller arasında iyi olmak zordu kötü olup onların anladığı dilden konuşmak gerekiyordu yatağa yaklaşıp yatağa uzandım. Keşke karnıma falan sıksaydım dikişler çok acıyordu amk.

Genç yaşımda katil olmuştum ben ama pişman değilim yine olsa yine yaparım. Benim çektiğim acıları onlarda çeksin yıllarca kimsesiz yaşamaya zorlandığım gibi onlarda kimsesiz kalsın istiyorum.

Ben çocukluğuma bunu borçluyum sokaklarda yaşamaya mahkum edildiğim için intikam almak istiyorum beni ailesine alıp sonrasında bana sırtını dönen adamın acı çekmesini istiyorum.

Hayatım bir yalanın üzerine kurulu bunu bir ben bir Allah biliyor içimdeki acıyı nefreti bitirmek için çok uğraştım ama olmuyor içimdeki yangın bir türlü sönmüyordu kimsesizim.

İçimdeki çocuk nefretle büyüdü şimdi ise o nefreti yok edemiyorum birinden yardım istesem bana yardımcı olacak kimsem yoktu bu koca evde yapa yanlızım çığlık atsam bu duvarlar sesimi yutardı çok şey gördüm ve çok şey yaşadım.

Şimdi ise yaşadığım şeylerin hesabını sormak istemem beni kötü birimi yapar? Bilmiyorum ne yapacağımı bilemiyorum yolumu kaybettim şimdi ise yolumu bulmama kimse yardımcı olmazdı.

Sırt üstü yatağa uzanmıştım. Bu dikişler den kurtulmam gerekiyordu rahat hareket edemiyorum ve çoktandır boks yapamıyorum çünkü elimi kullanmakta güçlük çekiyorum.

Kocaman bir kurşun ve iğrenç dikiş izi vardı elimde bu yetmezmiş gibi kanla kirlenmişti.

Tiksintiyle süzdüm elimi nefret ediyorum, kendimden her şeyden nefret ediyorum. Bu izi görmek istemiyorum. Dövme yapsam izi kapata bilirim. Telefona gelen mesaja baktım.

Atakan

Servet Çetin evinde ölü bulundu başımız sağolsun kardeşim.

22:41

✓✓