14. Bölüm

Canı ortadan kaldırmak istemiyor değilim ama kötü karakterler lazım bize.

Her oy yeni bir bölüm demek bu yüzden oy atmayı unutmayın

Keyifli okumalar.

___

Ne gereksiz insanlar tanıdık

Bölüm 14; İş yemeği

Hazar Saraçoğlu

『♡』

Dediği gibi olmuştu Karan beni arayıp evine çağırmıştı bende cevap olarak telefonu yüzüne kapattım. Ve herşeye rağmen yine o eve gittim artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı.

Günler geçtikçe onlardan daha da nefret ediyorum özellikle Karan ondan daha çok nefret ediyorum boynumdaki kıravtı çekip aldım.

Gömleğin iki üç düğmesini açıp saçımı karıştırdım. Boynuma ve el bileğime parfüm sıkıp ceketi alarak odadan çıktım.

Bugün iş ortakları ile akşam yemeğine katılacak tık bunu istememiştim ama Asrın kibarca isteyince red edemedim dağ kaçkınları bileğimin üzerinde beş parmak izi vardı Merdivenlerden aşağı inmeye başladım.

Kapının önünde onları beklemeye başladım. Hepsi aşağıya inince bizi bekleyen arabaya bindim. Ellerim dizlerime vurarak ritim tutmaya başladım. Asrın, Erdeniz ve ben aynı arabaya binmiştik Asrın dikiz aynasından bana baktı.

"Orada saygısızlık istemiyorum o dilini tut."

Alaycı bir tavırla elimi kaldırıp kalbimin üzerine bastırdım.

"Kalbimi kırıyor sun ben ne zaman saygısızlık yaptım?"

Hiçbir şey söylemeden yola baktı.

"Onlar yılardır babamla ortaklar o yüzden bugün onlara saygısızlık yapma."

Erdeniz beni kibarca uyarıp geri dışarıya bakmaya başladı 'Hedef üç'

Kara listeye ekledim birini daha görecek ve onun hakkında iyi bir karar verecektim. O sözde iş ortağı Çakır ailesinin bütün kötü işlerinin ortağı ve Karan ile çocukluk arkadaşı pislik herifler.

Arabalar durunca derin bir nefes alarak arabadan indim Karan bana bakınca yüzünü buruşturup yürümeye başladı haspam ben bu serseri tipim ile senden daha yakışıklı gözüküyorum.

Lüks otelin içine girip cam kenarında bulunan masaya doğru yürümeye başladık ve unutmadan mekanı kapatmıştılar bunu duyunca bi şoka girip çıkmıştım sonunda masaya yaklaşıp selamlaşma ya başladılar görende yılardır bir birlerini görmüyorlar sanacak göz devirdim.

Adam ,kızı ve karısı bana bakıyordu kadın gülümseyerek yanıma geldi.

"Sen Hazar olmalısın bende Didem Seçkin."

Bende gülümseyerek elini tutup sıktım.

"Hazar Saraçoğlu tanıştığıma memnun oldum."

Kızları bana hülyalı hülyalı bakıyordu.

"Menekşe Seçkin."

Onunla kısaca tokalaşıp babasına baktım.

"Şeref Seçkin."

Şerefsiz şeref onunla da tokalaşıp yerime geçip oturdum. Yemek yerken sohbet ediyordular mutlu mutlu bu görüntüyü dayanamayıp konuşmaya dahil oldum.

"Şeref bey bildiğim kadarıyla Karan ile çocukluk arkadaşı olmalısınız öyle değil mi?"

Dikkatler üzerime çekilmişti adamın koyu mavi gözleri gözlerimde durdu.

"Evet Karan ile çocukluk arkadaşıyız."

Mendili alıp dudağımı sildim.

"O zaman benim annemi de tanıyor olmalısınız."

Bacağıma tekme yedim bu salak Can dan başkası değildi.

"Tanıyorum güzel kadındı kendisini öldürmesi ne çok üzülmüştüm."

Buradan üzerine atlayıp bıçağı boynuna saplasam ne kaybederim?

Dişlerimi sıkmaya başladım kafamı salladım. Bundan sonra konuşmadım bana sorulan sorulara da kısa cevaplar verdim. Lavaboya gitmek için masadan kalktım.

İçeriye girince suyu açıp elimi yüzümü yıkadım. Yapmacık insanlar kafamı kaldıracak ken boynuma bir şey dolandı gözlerim fal taşı gibi açıldı

Hemen ellerimi boynumdaki şeye götürdüm. Sanki çok ince bir ipti lan bu diş ipiydi vicdansız köpek siktir ya ellerimde iz çıkacaktı çırpınmaya başladım yok böyle olmayacak.

Yüzüm kıpkırmızı olmuştu nefes almakta zorluk çekiyordum. Siktir bir lavabo kenarında geberip gidecektim kafamı geriye atınca inleyerek beni serbest bıraktı deli gibi öksürmeye başladım.

İpi boynumdan çıkardım kafamı kaldırınca yüzüme yediğim yumruk ile sırt üstü yere düştüm adam üzerime çıkıp ellerini boynuma sardı hayvan herif kaç kiloydu bu it?

Iyy yerler mikrop doludur şimdi bari iyi bir yerde öleydim. Ne saçmalıyorum ben? Dizimi kırıp bacak arasına tekme atınca adamın boynumu tutan eli gevşedi ama serbest bırakmadı içeride Çakır ailesinin fertleri varken neden ben ödüyorum?

Galiba beyaz ışığı görüyorum. Lavabo kapısını biri zorlamaya başladı bu her kimse umarım içeriye gire bilirdi konuşamıyorum ve nefes almakta zorluk çekiyordum yüzüm morarmış ola bilir ve sıcak bir sıvı akıyordu boynum resmen alev alev yanıyordu.

Çırpınmaya son verdim elerim her iki tarafıma düştü gözlerimin önünde küçük siyah noktalar gözüküyordu birden üzerimdeki ağırlık kalktı ama tepki veremiyordum bayılmadan önce hatırladığım kadarıyla birinin adımı söyleyerek yanıma gelmesiydi.

Bir hafta iki gün

Hazar Saraçoğlu

Kendime geldiğimden beri boş boş tavana bakıyordum. Doktor şimdilik ses tellerine fazla baskı uygulandığı için geçici bir süre boyunca istesem bile konuşamıyacağımı söylemişti bunu duyunca bayılmıştım evet ciddi ciddi bayıldım.

Ben çok konuşan biri değildim ama yinede konuşmak benim için önemliydi çünkü insanlara laf sokmak ve cevap vermeden yaşayamam ben neden beni öldürmeye teşebbüs ettiler? Bu soruyu defalarca kez kendime sordum ama bir cevap bulamadım.

Boynum ve ellerim sikilmişti resmen ip izi geçici gibi görünmüyordu kalıcı izlerden nefret ediyorum. Boynuma ve ellerime dövme yapmak şart oldu ve unutmadan beni kurtaran Asrın dan başkası değildi bir ara ona sarılıp kahramanım dememek için kendimi zor tuttum.

Odanın kapısı açıldı ve içeriye en sevmediğim aile üyesi içeriye girip kapıyı kapatı Can boynumu ve ellerimi inceledi ve dudağının bir kenarı havaya kalktı.

Lan yoksa bu it beni öldürmeye kalkmış olmasın? Bu şeref yoksunu herşeyi yapardı o beni öldürmeden benim bir şeyler yapmam gerekiyordu. Eğer konuşa bilseydim ona siktir git odamdan derdim de işte.

"Kedilerin dokuz canı vardı dimi?"

Yüzümü buruşturup baktım ona.

"Senin kaç canın kaldı?.. 7 mi?"

Seni kesin olarak o tabuta sokacağım merak etme salak herif. Kapı birden açılınca yanıma yaklaşıp elini anlıma koydu.

"İyimisin ateşinde yok."

Ağzım açık kaldı piçe bak? Elini iterek ondan uzaklaştım. İçeriye Karan girmişti şeytan kılıklı herif ben bu Can denilen gereksiz insandan çok çekecektim.

Vicdan muhasebesi yapmadan bunu öldürsem mi? Yok lan daha sırada bekleyenler var bu it ile sonradan ilgilenirim. Karan ikimize kısaca göz atıp konuşmaya başladı.

"Bugün taburcu ola bilirsin hazırlan bir saatte çıkalım."

Can onunla birlikte odayı terk etti ya bunlar çok düşüncesiz gerizekalı herifler keşke ölseler yerimden kalkmaya mecalim yoktu ama zorlanarak yataktan kalktım. Hastahane ünlüğünü üzerimden çıkarıp iki saatlik bir giyinme faslından sonra odadan çıktım. Onların yanında ilerlemeye başladım Can bana yaklaştı.

"Çok güvendiğin Eren birkez bile seni sormadı biliyormusun çok safsın."

Daha hızlı yürümeye başladım. Cevap vermemek ne kadar kötüymüş Allah'ım ama elim iş görürdü biraz daha beni sinir ederse yüzüne yumruğu yerdi benim sabrımda bir yere kadardı aga.

Arabanın ön koltuğuna oturdum yoksa elimden bir kaza çıkacaktı araba çalışırken dışarıya baktım. Peşimizden ona yakın araba geliyordu bizi ortalarına almıştılar her ne hikmetse bana bir şey olunca bu sikik korumalar etrafa bulunmuyordu.

Bunlarla birlikte yaşamaya başladığım güne nağlet gelsin beni hayattan bezdirdiler bir yıla kalmaz kanser ederdi bunlar beni.

Deha ve Atakan bir hafta boyunca sürekli benimle ilgilenmişti sözde aile üyelerim ise bir kere durumuma bakmaya gelmemişti.

Karar vermiştim yanımda çakı bulunduracaktım bir daha bana zara gelmesine asal izin vermezdim.

~🦋~

Hazarın psikolojik sorunları olduğunu fark etmiş olmalısınız.