4. Bölüm

Yazım yanlışlarını fark ederseniz lütfen bana bildirir misiniz? Hatalarımı düzeltmek için elimden geleni yapıyorum. Ancak, bunu nazik bir şekilde ifade etmenizi rica ediyorum; zira kendimi iyi bir yazar olarak görmüyorum ve böyle bir iddiam da yok. Yazarken hatalar yapmam oldukça muhtemel, özellikle telefon üzerinden yazarken bu hatalar daha da sık oluyor. Kusurlarımla beni kabul etmenizi umuyorum. Şu an bile yazarken yazım hataları yapıyor olabilirim ve bu nedenle hoşgörünüze sığınıyorum. Desteğiniz ve anlayışınız için şimdiden teşekkür ederim.

___

Yalnızlık paylaşılmaz payalaşılsa yalnızlık olmaz...

Özdemir Asaf

Bölüm 4; Yalnızlık senfonisi

Hazar Saraçoğlu

『♡』

Yatakta yüz üstü uzanmış bir elimde telefon bir elimde sigara sosyal medyada geziniyordum, kendimi bildim bileli sessizlikten nefret etmişimdir, kalabalık ortamları severdim en azından kendimi yalnız hissetmiyorum.

Ve unutmadan kulağımda Kulaklık vardı ve en sevdiğim parça çalıyordu bazen kendimi aşırı derecede melankolik hissediyorum acaba psikolojik olarak çökmüş olabilir miyim?

Yalnız kalmak bana yaramıyordu.

Birden öyle bir çarpma sesi geldi ki yataktan sıçradım, ne oluyor bu siktiğimin evinde? Bi rahat yoktu merdivenlerden yukarı tırmanma sesleri ve 'bam' yan odanın kapısını sesi geldi kapıyı sökseydin yataktan doğrulup oturur vaziyette geldim.

Acaba gidip ne olduğuna baksam mı?

O kadarda meraklı değilim ben ama yinede her neyse önemli bir şey olabilir bu yüzden yataktan kalkıp elimde unuttuğum sigarayı külüğe bastırıp odadan çıktım. Karşı odanın kapısı zaten açıktı içeriye girmeye türdüt etsem de odaya girdim.

İkizler den biri vardı içeride galiba Erdeniz di bu odanın içinde turlamaya son verip bana baktı merakımı sikeyim. Kırmızı renk görmüş gibi görünen bir boğa vardı.

"Senin yüzünden."

"Ne benim yüzümden?"

Ne oluyoruz lan sabahtan beri uslu uslu evde durmuştum ben ne yapmış olabilirim?

"Niye hayatımıza dahil oldun lan? Senin yüzünden herkes babamın annemi aldattığını öğrendi çık git odamdan piç kurusu."

Sinirli bir soluk verdim.

Onun dibine girip ona ölümcül bakışlar atmaya başladım.

"Kes sesini ben mi dedim babana git annemle birlikte ol bana sakın sesini yükseltme, ses tellerini kopartıp eline veririm abisi anladın?"

Yutkunup kafasını salladı salak herif onu orada yalnız bırakıp kendi odama geçtim. Sanki ben adama git annemle birlikte ol dedim amk salak herif bu bana ders olsun ölseler dahi gidip bakmam onlara sırtımı duvara yaslayıp gözlerimi kapadım. Sakinleşmek adına yüze kadar saymaya başladım.

Sinir hastası olmakta zordu şimdi.

Evde yavaş yavaş sesler gelmeye başladı ben az önce kalabalığı sevdiğimi mi söyledim? Unutun onu bu saatten sonra nefret ediyorum.

Bir çok ayak sesi yan odanın kapısının önünde geliyordu geçip yatağa oturdum.

"İyi insanlar" iyi insan yoktu hepsi iğrenç ve bencil insanlardı hayattan herkesten nefret ediyorum. Konuşmaları duymamak için kulaklığı takıp sesi sonuna kadar açtım.

Ne kadar öyle kaldım bilmiyorum ama uyuya kalmıştım uykuyla uyanıklık arasında konuşma sesleri duymuştum.

"Baba yemek hazır seni bekliyoruz."

"Aç değilim siz yiyin."

"Ba-"

"Can aç değilim dedim."

Kapı açılıp kapanma sesi geldi uykum ağır gelince uykuya tekrar kucak açtım. Sanki çölde haftalarca susuz kalmışım gibi hissedince güzelim uykumdan uyanmak zorunda kaldım.

Oda karanlık değildi çünkü gece lambası yanıyordu dönecek ken duyduğum sesle bir küfür savurdum.

"Biraz daha uyusaydın öldüğünü düşünecektim."

"Ananı satayım."

Bu adamın odada ne işi vardı? Yataktan doğrulup oturur vaziyette geldim. Saçlarımı dağıtıp ona baktım.

"Burda ne işin var?"

"Uyku sorunum var uykum gelmediği zamanlarda mutlaka bir oğlumun yanına gidip onunla birlikte uyurum."

Ee amk ne demeye benim odamdasın der gibi baktım.

"Bu hala neden burada olduğunu açıklamıyor."

"Kimse beni kabul etmedi bu yüzden son çare olarak buraya geldim."

Aman ne güzel sabah ilk iş odanın anahtarını isteyecektim. Sapık gibi biri tarafından izlenmek rahatsız ediciydi her neyse açım lan ben vicdansız köpekler insan bi yemeğe çağırır en azından.

Yataktan kalkıp odanın ışığını açınca bir anda çarpılmış gibi hissettim. Zavallı gözlerimi kırpıştırdım banyoya girip işlerimi hallettikten sonra odaya geri döndüm. Hâlâ gözleri kapalı sandalyenin üzerinde oturuyordu. Acaba aç mıdır ki?

"Açım ben."

Tek gözünü açtı.

"Ne yapayım?"

Ağzının ortasına bir tane geçiresim vardı ki bunu yapmıştım zaten. En aksi ses tonuyla konuşmaya başladım.

"Beni bu eve hapseden sensin kalk bana yemekte eşlik et."

Oturduğu yerden kalkıp esnedi eh her yeri tutulmuş olmalıydı aman bana ne odanın kapısını açıp merdivenlerden aşağı inmeye başladım. Mutfağa girip ışığı açıp buz dolabına yöneldim. Kapağı açınca hayal kırıklığına uğradım. Yemek namına hiçbir şey yoktu alt dudağımı dişlemeye başladım.

Dolapı çarpmadan zar zor kapattım. Aç olunca sinirli oluyordum şuan o dolap kapağını defalarca kez çarpmak yada yerinden sökmek istiyorum ama bunun yerine tabureye geçip oturdum.

"Ee aç değil miydin sen önünde neden bir şey yok?"

Zeki insanın hali bi farklı oluyor.

"Yemek yok çünkü."

Sesim nerdeyse ağlamaklı çıkmıştı o da bunu fark etmiş olacak ki çarpık bir şekilde sırıtma ya başladı bu herifin ailesinden bir bok olmaz düşüncesiz gerizekalı herifler kadına diyecek bir şeyim yoktu o da Alahından bulsun ne diyim.

"Ağlama hemen bizde kahvaltı yaparız?"

Ona ters ters baktım.

Eli ve yüzü ıslaktı en azından temiz biri.

"Zeytin peynir bile olsa tamamım ben."

Gülüp buz dolabını açıp kahvaltılık bir kaç şey çıkardı sonunda her şey hazır olunca ben yemeğe koyuldum.

"Çay?"

Tch sesi çıkardım.

"Çay içmem ben su olur."

Bir bardak su doldurup önüme brakıtı karnım doyunca ellerimi çırpıp konuya girdim.

"Çocukların beni istemiyor gibi görünüyor."

Tezgahı toparlıyordu.

"Evet seni istemiyorlar ama yapacak bir şey yok zamanla buna alışacaklar zamanında yaptığım bir hatayı düzeltemem."

'Zamanında yaptığım bir hatayı düzeltemem.' beynimin içinde defalarca kez yankılandı ben bir hataydım ve bu hep böyle kalacaktı sikik herif yutkundum ama boğazımda ki yumru gitmedi.

"Sana söyledim benim bir düzenim var bırak gideyim işte bende seni ve aileni istemiyorum."

"Olmaz burada bizimle birlikte yaşayacaksın bu konu burada kapandı hadi odana uyumaya git genç adam."

"Benden nefret edeceksin bu sözümü unutma babalık."

Senden nefret ediyorum bakışları atarak mutfağı terk ettim. Genç adam mış! Salak herifler hepinizden nefret ediyorum özellikle kendimden merdivenlerden yukarı tırmanıp odamın kapısını açıp içeri girdim.

Artık uyuyamadım bu yüzden kendimi banyoya attım. Soğuk su iyi gelmişti yatağa girip yorganı kafama kadar çektim.

Siz

Hayırsız evlat ne yapıyorsun?

03:40

✓

04:12

✓✓

Deha

İyiyim de bir şey mi oldu?

Siz

Burada olaylar biraz karışık

Deha

Yani istenmeyen evlatsın?

Siz

Doğru tahmin kardeşim ve bende onları istemiyorum.

Deha

Ee ne halt yemeye orada kalmaya devam ediyorsun?

Siz

Sabıka kaydını silecek mış o kesinleşince buradan siktir olup gideceğim

Deha

Uyanık it

Siz

Hadi siktir git uykum var

✓✓

04:50

Uykum yoktu bu yüzden telefon üzerinden kitap okumaya başladım. Tabi aklım almıyordu kitabı Karan Çakır için sadece bir hata olduğumu öğrenmek ne bilim tuhaf hissettirdi birde bana piç diyip duran oğulları var artık ağızlarını payını vermem gerekiyordu.

"Madem gidemiyorum o zaman onları kendimden bıktırırım, yapacak başka bir şey yoktu. Odadaki çalışma masasını odadan çıkarmayı düşünüyorum. Oraya güzel bir kum torbası güzel olurdu ve beyaz duvar ne? Hastane odası gibi... Her neyse, bunu sonra değiştirebilirim."

"Ah evet anahtar... Odanın anahtarını isteyecektim. Odaya boy aynası fena olmazdı, birkaç spor eşyası da olabilir. Ne düşünüyorum ben? Ben burada kalıcı değilim. En iyisi uyumak, çünkü düşünmek bana iyi gelmiyordu ve böylece tekrar uykuya daldım."