25. Bölüm

Mert'ten

Sare hayatıma girmesiyle hayatımda hep güzel olaylar oluyordu. Annemde zaten bunun farkındaydı abimden sonra ben kendimi kaybetmistim. 1 yıl zar zor geçmişti. Sonra kendimi toparlasamda hayatımda evlilik istemiyordum. Abimin bir kız yüzünden kaza yaptığını düşündükçe , bir kız yüzünden bizden gittiği aklıma geldikçe aşk ve sevda bana göre değil demiştim. Annemin baskısı son zamanda artınca bir de esinin evleneceğim demesiyle artık bir yuva kurmam gerektiğini anladım . Ama ne çevremde , ne de aklımda kimse yoktu. Annemin tanıştırdığı bir iki kişiyle kahve içmiştim, ama etkilenmemiştim. Ne dış görünüş, ne konuşma , ne hayat tarzımiz uyusmamisti . Ama Sare ismini annemden duyduğumda aklıma gelen görüntüsü , gün icindeki halleri daha konuşmadan etkisi altına almıştı beni. Bütün gün onu izlemem , yanımdaki kendinden emin halleri , güzelliği ile beni büyülenmişti resmen. Ben onun boncuk gözlerine , gülünce beni benden alan gamzelerine aşik olmuştum.

Bıcır bıcırdi bir kere insan yanında yaşlanmazdı. Bir bakıyorum küçük bir çocuk , bir bakıyorum beni yakıp küle çeviren kadın. Biraz üstüne gidince de karşılık aldım . sonra kimse tutumadi beni. Evet onu hep yanımda istiyordum, evimde o olsun , yatağımda , koltugumda , mutfağımda .. evlenmek istemeyen ben sareyle evlenebilmek için herkesi karşıma bile alırdım. Arkadaşımın kardeşi bile demedim düştüm peşine.

Önce Sare ikna oldu . etkilendiğini fark ediyordum ilk zamanlar ama artık aşkını iliklerime kadar hissediyorum. Benim kadınım bana aşık , tıpkı benim ona aşık olduğum gibi. Abim den sonra yaşadığım kadinlara karşı kin , öfke , korku hepsi sareyle yok oldu. Hayatımı her anlamda guzellestirdi . Ailemde benden çok kabullendi onu , o da ailemi ... Hep evliymisiz , hep bu evde yasiyormusuz gibiydi.

Hayatımız bu kadar güzel giderken esinin yine evlenemek istiyorum demesi sinirimi bozmustu , hatta o an sinirle sareyi üzmüstüm. Abim den sonra elimde sanki tek esin kalmıştı . Onu kutuya koyup evde tutasım bile vardı. İlk bir yıl disariya bile zor çıkmasına izin vermiştim esinin .hep başına birşey gelecek diye korkuyordum. Onu her an korumam gerek gibi hissediyordum. Bu zamanla azalsa da şimdi bu evden gitmesi fikri beni deli ediyordu. El mecbur kabul ettik. Tek tesellim onu mutlu görmekti.ve gerçekten seviyor seviliyor oluşuydu. nişandan sonra tatlı yemek için çıkalım dediklerinde kabul ettik. Onlar önden gitti , Sare selvi annelerin yataklarını hazırlayıp indiği icin arkadan onların yanına yola çıktık. Yolda eniştemin aramasıyla hayatım 4 yıl öncesine geri gitti resmen. Yine bir kaza , yine canımdan can. Esinlerin Kaza yaptıklarını söylediğinde canım çekilmiş hissettim.

Aniden yaptığım frenle bir duraksayıp , daha sonra sakin ol diyerek bastım gaza , hastaneye varmamız uzun sürmedi zaten. Arabadan inip hemen koştuk. Sarenin çalıştığı hastane olduğu için , acile girince Sare içeriye girdi bilgi almak için . Ablamlar bekleme yerinde ağlıyor kimse tam olarak bilmiyordu durumlarını.bir tarafta seyitin kuzenleri , diğer tarafta bizimkiler oldum olası sevmezdim hastaneyi şimdi Acilin kapısı açılıp annemin bagirislarını duyduğumda aklım bana oyun oynamaya başlamıştı. Geçmiş beynime oturdu tekrardan , ayaklarım beni taşımadı. Yere çöktüm . İçeride olan esindi ama aklım yıllar öncesindeydi. Abimin yanına ilk ben gitmiştim. Daha arabadan cikartilmamisti. Bilincini açık tutmak için konuşturmaya calisiyordular. Abim beni görünce ;

* Çok sevdim mert , inanmadı bana istemedi beni , çok sevdim diyerek bağırıyordu. Sensiz yapamam dedim inanmadı .. bu son kelimeleri oldu abimin sesinden duydugum. *

Sonrası zaten hastaneye geldikten sonra bilinci kapandı . Vücudunda bir sürü hasar ve bizi mahfeden ölümü.. hayat doluydu , hicbirseyi takmaz hayatı günlük yaşardı. Onun birisini bu kadar seveceğini hiç düşünmemiştim o güne kadar . Genelde günlük takılırdı ve hiç söylememişti haberimiz olmamisti birisinin varlığından.

Hemşireler annemi sedyeye alıp sakinleştirici yaptılar . Sare ortada yoktu , o bölgeye giremedigim içinde içim içimi yiyordu . Yarım saat sonra Sare geldi . Gözlerine bakınca biraz duruldum. Panik hali gitmişti onunda , haberin gelmesi benim arabadaki halim korkutmustu onuda. Yanıma geldiginde ablamlarda hemen geldiler. Hepimiz bir ağızdan esinle seyitin durumu sorduk. Esinin durumunun iyi olduğunu ayak bileğinde kırık , vücudunda sıyrıklar olduğunu ama başını çarptığı için yinede 12 saat gözetim altında tutulacağını söyledi. Seyitin de durumunun iyi ama onunda kırıkları olduğunu söyledi. Esini görmeden kendime gelemeyecektim. Ne kadar iyi olduğunu söylese de duramıyordum.

- saremmm esini görmem lazım lütfen götür beni dediğimde

- Esini birazdan odaya gotüreceğim ben, gideriz beraber bekle annemlere bakayım dediğinde içim birazda olsa rahatladı. O annemlerin yanına giderken , Ben oturup su içtim biraz sakinlemek için . Sarede annemin yanına gitti , annem sareyi görünce rahatlardı . 5 dk sonra annemi tekerlekli sandalyeye oturtmuş , babamda yanında geliyordular , Sare sandalyeyi itekliyordu . Annemde görmek istemişti kesin. Bende gittim yanlarina ablamı , Zehra abla bahçeye çıkartmıştı yoklardi onlar. Hep beraber asansörün önüne gelince 3. Kata çıkıp bekleyin ben esinle gelecegim diyerek gitti. Kalbimin sahibi yine kalbimi feth ediyordu. Her zaman yanımda oluşuyla.

Esinin odasına gitmemiz , esinin gelmesi , onu görmemiz derken saatler saatleri kovalamisti. Esinin iyi olduğunu gördüğümde yaşadığım hafifliğin tarifi yoktu. Ama aklım yine yıllar oncesine gidip geliyordu. Antidepresanlar la atlattigim o günlere dönmek istemiyordum. Şimdi benim antidepresanim sareydi. Psikolojimin bu kadar kötü olması , abimi son gören olmam , konuşmamız , sonrasında cenazesiyle karşılaşmamdi.

Seyitide normal odaya aldıklarında onuda gormustuk , çok şükür ki ikiside iyiydi. Kazada karşı taraf sucluydu. Sürücü rahatsizlanıp direksiyon hakimiyetini kaybedip Seyit sürdüğü arabaya çarpmış. Evet suçlu ama elinde olmadan büyük bir felakete yol açıyordu. Ne kadar kizmiyorum desemde görmek dahi istemiyordum onları . Esin görmüş şuan oda iyiymiş şükür.

Esini yatirdiklarinda yanında Sare ben kalacağım dediğinde kimse itiraz etmedi. Hemşire oldugu icin herkes daha rahattı. Zaten bu süreçte çok yardımcı olmuştu . Ablamla beraber kalacaklardı. Yarın akşam çıkar büyük ihtimalle durumu iyi gözüküyor demisti doktor. Sarede yarın çalışacağı için hiç eve gitmeden mesaiye başlayacaktı. Dinlenemeyeceksin dediğimde kestirim sorun değil diyerek gecistirdi. İki kişi olduklari için kalmasına itiraz etmedim. Annemleri , Zehra ablayı alıp eve geldim. Ama ne uyuyabildim nede oturabildim. Bu kaza hiç iyi olmamıştı. Bastırılmış duygularım gün yüzüne çıkıyordu. Korkularım yeniden kendini gostermeye başlıyordu.

Bu gece ve önümüzdeki günlerde de böyle geçeceğe benziyordu. Bu olayı kolay kolay atlabilecege benzemiyordum. Ne kadar esin iyi olsada.

Sare esin cikacak dediğinde ben almaya gittim. Selvi annelerde bizde kalmıştı esin eve gelince görüp öyle döneriz demişler. Annem esin geliyor diye zaten neredeyse zil takıp oynayacaktı. Sevdiği yemekleri yaptı , selvi anneyle bir hazırlık ki sormayın gitsin.

Esini almaya gidince sarenin de mesaisi bittiği için onuda aldım hep beraber eve döndük. Annemin evi bayram yeri gibiydi şuan esinin sagsalim kurtulmasina şükrediyorduk.

Annemlerde yediğimiz yemekten sonra selvi anneler gidelim dediler. Bu sırada Zehra abla sareyle konuşmam gerekenler var konuşalım gideriz diyerek sareyi alıp bizim eve çıktılar. Biz biraz daha oturduktan sonra esinin ilaçlarından eksik olduğunu gören annem git nobetci eczaneden al dediginde , Anahtarı almak için merdivenleri ikişer ikişer çıkıp içeriye girdim. Sarenin yüksek çıkan sesini duyunca istemsizce dinlemeye başladım. Neye bu kadar kızmış olabilir diye.

- böyle bir şeyi nasıl bana soylemezsin diye bagirdigini duydum. Zehra abla ağlıyordu. Ne oluyordu böyle . Sare sinirden bağırıp duruyor, Zehra abla mahsupca ağlıyor .

- nereden bileyim kadir evlenmeyecegim ben dedi. Bu duyduğum şey doğru mu diye sorguladım kendimi . Kadir dedi kadir ..

- ağlama abla kaç aydır niye söylemedin . Sarenin sinirden sesi titriyordu resmen.

- kimse bilmiyordu , nerden bileyim ama Mert'in halini görünce çok korktum bil istedim. Sonradan duyarsa haberin olsun diye

- hah biraz geç kaldın sanki diyerek deli gibi gülmeye başladı bu sefer . Ben duyduğum ismi daha idrak edemiyorken duyduklarınla ne yapacağımı şaşırdım

" bunu daha önce soylemeliydin çok geç kaldın abla " diyerek kızdı , bağırdı. Kapıya doğru döndüğünde göz göze geldik... Neye uğradığını şaşırdı . Benimde ondan aşağı kalır yanım yoktu... Yıllarca kim diyerek kafayı yediğim kadın meğersem , karımın ablasıymış....

Bölüm nasıldı.

Ara ara mertten de dinleyeceğiz artık bu hikayeyi....

Yeni bölüm yarın öglen ama o saate kadar 9k olursa okunma hemen atacağım canlar 😉