28. Bölüm

Zordu ailem zordu , mert zordu . Mert'in gel gitleri vardı . Çok iyiyken birden hayat tersine dönebiliyordu. Ailem zaten elalem ne der kafasında yaşayan insanlardı .

Ablama odada Mert'in duydugunu sonra sorduğunu anlattım .

- Neden soylemedin peki dedi , o zaman neden duyduğunu gördüğün halde söylemedin bana .

- ağlıyordun abla mertin ne duyduğunu bile bilmiyordum. Nasıl söyleyeyim hepten ortalığı karıştırmayayim dedim.

- sen söylemedin dimi Sare . Ağlıyordu yine. Damardan giriyordu. Üzgündü , ama ben daha kötüydüm . Yine ve yeniden basliyorduk. Kocam anlattıklarımın yalan olduğunu , ablamda merte bilerek söylediğimi düşünüyor . İnsanın en yakını bunları yapıyorsa kendimde aramaya baslamaliydim suçu . Ben sürekli yalan söyleyen ortaligi karıştıran birimiyim diye düşündüm.

- saçmalama abla , niye böyle birşey yapayım. Bak zor zaten mertte inanmadı büyük ihtimal nasıl inansın. Kadir abi hiç söylememiş onlara bir kız var diye . Ölmeden önce söylemiş merte .

- Sare mert söyler mi ? Sultan ablalar biliyor mu ?

- abla kadına nasıl diyeceğiz , ablamla ölen oğlun işi pisirmis , sonra oğlun gitmiş , ablam evlenirken geri gelmiş ablam istemeyince içmiş içmiş kaza yapmış diye . Ben sözümü bitirmeden kapı bir hışımla açıldı.

- ne dedin Sare sen ? Annemin gözler alev topu resmen. Buyrun cenaze namazına ... Ablamın ağlama sıklaştı , sesi duyan abim babam odada aldı soluğu. Annemin sinirden gözü kimseyi gormedi. Üstüme gelip ne dedin diye bağırdı tekrar. Babamlar ne oldu diye soruyor .. bayılmam an meselesiydi. Ben birşey demeyince ablamın üstüne yürüdü " anlat " diye .

El mecbur anlattık. Zaten merte hiç güvenmiyordum . Aile içinde de olsa olayın iç yüzünün bilinmesi iyi olurdu. Yarın birgün anlaticam derdi mert bey belli mi olurdu.

Ablam anlaticam dedikten sonra annemler koltuklara oturdu. Hepsi pür dikkat bize bakıyordu. Ablam başladı anlatmaya , her kelimesinde annemlerin yüz ifadesi değişiyordu. Babam zaten gözlerini kapatıp burun kemerini sıkmaya başladı. Ah abla ah.. geç kalınmış hesabı veriyordun da , benim suçum neydi ...

Ablam anlatırken annem arada ayağa fırlayıp ablamın saçlarına saldirsada durdurdum , zaten zor anlatıyordu. Bittiğinde ablam iyice kendini kaybedip ağlamaya başladı. Annem " seni geberticem , kız ben bu çocuk neden kaza yaptı diye burada baş bas bağırdım düğün istediklerinde ne diye demiyordun"

" Abla adaya dua et , yoksa bu iş çok kötü olurdu " diyerek abim çıktı odadan evden...

Babam hiç birşey demeden çıktı omuzlarını düşürüp . Adam inanamadi tabiki bende inanamamistim . Annemi kimse tutamadı, ablamın saçları ellerinde kaldı ne kadar ayirmaya calissamda kadına deli kuvveti gelirdi böyle zamanlarda. Herkes duyduklarını sindirmesi için ayrı ayrı odalara cekildi. Ev sessizlesti. Ablam sakinleyip evine gitti. Abim gece sarhoş geldi. Babam odadan bile çıkmadı. Annem hep kafasında hesaplar yaptı duyulursa diye. Ertesi gün abim geri döndü. İzin bittiğinde beni gelip alacağını söyleyip. Abim merte hak veriyordu , bende yapamazdim dedi. Zaten kafaları aynıydı. Ama banada kıyamıyordu..

İzin bitene kadar ablam hiç gelmedi annemlere , aramadı , sormadı . Annem evde ara ara bir yükselip kendi kendine ne yapacağını düşünüp durdu. Babam herzamanki sessiz hali işte . Bir gece yatmadan yanıma geldi . Ne yapacaksınız diye sorduğunda bosanacagim dedim. Böyle olmaz . Mert ne kadar eve gel desede unutmaz . Hep kafasının bir yerinde ablamla kadir abi olur ,en ufak kavgada yine karşımıza çıkar dedim.

Biraz bekle bosanmayin dedi. Babam sessiz biriydi karismazdi çok zaten , annemle abim sağolsun yetiyordu herşeye. İzin bittiği gün abim geldi diye kapıyı açtığımda karsimda merti gördüm. Özlemistim sakinleyince daha da ama kabul edemiyordum. Ve güvenmiyordum merte . Arkasından da abim geldi . Beraber gelmişlerdi büyük ihtimalle .

Mertin geldigini gören annem çok sevindi. Tabi hem benim evliliğim bitmeyecek ,hem ablamın. benim evliliğim devam ettiği sürece duyulmayacaktı olaylar . Kimseye de rezil olmayacağız böylelikle . Geri kafaligin alası vardı bizde . Abimde onun gibi düşünüyordu ki merti getirmişti.

mert sanki hicbirsey olmamış gibi girdi içeriye .babamla annemin elini öptü . Bana döndü

- biraz konuşalım mı ? Başımı evet anlamında salladim. Buraya gelmiş illa konusacaktik , zaten konuşmadan nasıl olacaktı ki. Odama gittik. Odaya girdigimiz gibi bana sarıldı . Nasıl sıkı , hareket etmek istesemde edemiyordum. Özlemistim hemde köpek gibi. Burnuma gelen kokusu ruhumu ele gecirdi , ellerinin dokunduğu tenim yandı . Sesimi cikartmadim benimde ihtiyacım vardı belki son kez buna. Sonra bedenlerimizi ayırıp ellerini yanaklarıma koydu ona bakmamı sagladi. Hiç konusmuyor ona ayak uyduruyordum . Gözlerimiz birbirini bulduğunda öldüm.

Mertte benim sindiremedigim belki biraz düşünelim deseydi , başka çözümler arasaydi ama bana direk yapamam senle demeseydi ... Ama demişti geçti artık .

- çok özledim , Çooook dedi. Birşey demedim . Özlediysemde içimde kalsındı . Kimsenin bilmesine gerek yoktu. Ben konusmayinca devam etti . " Evimize gidelim , konuşalım orada , özlemedin mi evimizi , beni " elleri hala yanaklarımdaydı. Baş parmagiyla oksuyordu. Ben konuşmuyor tepki vermiyordum. Çünkü Mert'in gel gitleriyle ugrasmayacaktim . O gece beni o evden kovdugunda , ben giderken dur demediginde kafamda bitmişti bu evlilik.

- özleyecek bir evim yok , sende yoksun mert . Konuşalım bu süreci daha sorunsuz atlatalim diyerek ellerinin arasından çıktım. Yatağa oturdum. Öylece kalakaldı ayakta ,bana dönüp yanıma geldi , oda oturdu. Gözlerini üstümden hiç ayırmadan konuşmaya başladı.

- Sare sen olsan ne yapardın , kötüydüm .

- sen kötü olduğunda ilk gözden çıkarttığın olan bendim mert . Gerçekten uzatma , lütfen ben buradan döndüğümde ayrılacağım zaten bugün abimle dönerim. İlk fırsatta da açarım davayı . Yada sen aç .

- ne kadar kolay söylüyorsun. Bosanmayacagim . Sesi git gide yükseliyordu. Mert böyleydi ben görmüyordum. İşine gelmediginde bagirmaktan ortalığı yıkamaktan cekinmiyordu.

- ben bosanacagim , açacağım davayı. Bitti o gece o evde bitti. Seni uyardım pişman olma diye . Gitme bile diyemedigin birisi için gelipte bana bosanmayacagim deme.

- yok boşanma falan Sare , şimdi ister eve gel , ister git abinle yaşa nerede yaşarsan yaşa boşanma yok. Sen benim karimsin ölene kadarda karım olacak kalacaksın. Bağırıyordu. Biliyordu evdekilerinde dinlediğini duysunlar istiyordu.

- neyin kafasi bu , istemiyorum seni. Boşanmasam bile senle yanyana gelirmiyim ben artık, ki bosanacagimda.

- hadi bakalım boşan ben seni seviyorum bosanmayacagim , ister kötü olayım ki öyleyim biliyorum ,ama senden bosanmam için herşeyi yapacağım. Ayrida kalsan bosanmayacagim.

- kafayı yemişsin sen , ne sanıyorsun bir süre sonra geri mi dönerim. Yok öyle bir dünya umutlanma , bosanacagim . İkimizde bağırıyorduk , ayağa kalktı , parmağını bana uzatıp .

- iyi boşan bakalım o zaman sonuçlarına katlanacaksin , ablanla abimi herkese söylerim sebebi bu , bunlar yüzünden boşandık derim . Geriside senin problemin .

- psikolatmisin sen be , kimi tehtit ediyorsun. Söylersen söyle

- iyi sen bilirsin , adayı düşünmüyorsun annenin aksine elalem ne der demiyorsun madem yaşa gör . Ama seni de rahat bırakmam. Boşanmazsan rahat bırakırım , kimseye birşey söylemem ... Delirdim gerizekalı beni tehtit ediyordu. Ailemle vuruyordu beni .

- defol diye bağırdım , kolundan tutarak kapıya doğru ittirdim . Kalipliydı ,ilerlemiyordu . Kendi yürümeye başladı kapıyı açıp çıktı. Annemlere gözükmeden , dış kapidan çıktı gitti. Boşuna demiyorlar bosanabileceginiz erkeklerle evlenin diye. Mert iyiyken iyi , ama ters düşünce yapacağı herşeyi yapıyordu.

Odama geri dönüp yatağa attım kendimi , içim çıkana kadar ağladım . Annem geldi bir süre sonra , ne diyeceğini çok iyi biliyordum ki beni yanıltmadı. Boşanma kızım , bak seviyorsun barışırsın diyor bana. Ya ben anlamıyorum niye yanimda olmuyor destek olmuyordu. O gece annem , babam , abim konuştuk. Daha doğrusu onlar konuştu. Hepsi boşanma diye tekrar edip durdular. Ne zamnediyordular , bosanmayip 2-3 ay sonra barısacakmıydım. Sonra mert hicbirsey olmamış gibi mi yapacakti. İlk tartismada kavgada yine bu konu acikacakti . Bosanacagimi anlayınca annem bu sefer " Mert'in dediklerini duyduk" diye girdi söze , "herkese söylerse ki sesinden bile belli ciddi olduğu" dedi . " Ablanın evliliği biter , sende bosaniyorsun o zaman işi falan unut gelip burada otur , elalem ne der dediğimde kızıyorsun . Uzaktan bakmayacaksın burada yaşayıp sende çekeceksin yasanilanlari."

Ailemde anlamıyordu , mertte beni tehtit edip birşeye zorluyordular. Bütün gece konuştuktan sonra anladım ki ne annemler dediklerinden vazgecip beni dusuneceklerdi , ne de benim fikirlerimi kabul edecekti . Madem bosanmamami istiyordu ailem, ablanın evliliği bitmesin gibi sebeplerle , o zaman onları ablamla ve elalemle basbasa bırakıp abime beni cerene bırakmasını söyledim. Abimde onlarla aynı şeyi düşünüyordu. Hele ki Mert'in gelip eve götürmek istemesi herşeyin telafisiydi onlar için. Evime gitmeliydim..

Ailem , ablam ve elalalemi tercih ettikleri için , mert ise beni bu duruma düşürüp ona olan tüm güvenimi bitirdiği için hayatımdan çıkmaya mecburcular. Onların hayatından , onların istediği gibi çıkacaktım . Artık tartışma kavga gürültü istemiyordum . Bir süre sonra zaten mert kabullenip kendi boşanmak isteyecekti . Ailemde rahat nefes alır , korkmazlardi .

Mert ve sare için geri dönülmez yollar ...

Nasıl gidiyor bölümler

Pazartesi görüşürüz canlar...

​​​​​​

​​​​​​

​​​​​​

​​​

​​​​​​

​​​

​​​​​

​​