30. Bölüm

Mert'ten

Kreşin önünde dikilirken Sarenin geldiğini gördüm . O kadar dalgın yürüyordu ki beni farketmedi bile. Sahra kapıdan çıktığında koşarak sareye sarıldı. Bu sahneyi neredeyse bir yıldır haftada bir kez görüyordum. Sahra kreşe başladığından beri , Her hafta geliyor sarenin Sahrayı kresten almasını izliyordum. Onlar benim varlığından habersiz hayatlarına devam etse de , ben onlarsız bir hayat düşünmüyordum. Er yada geç beraber olacaktık .

Sareyle son kez hastanenin önünde konuştuktan sonra , o hastaneye gitmediğimi sansa da ben hergun gittim. Onu görmeden nasıl yapacaktım. Onu kaybedince dahada anladım kıymetini . Beni yokluguyla cezalandirdi. Haklıydı . Öfkemi kontrol edemiyordum. Abimden sonra en çok yıkılan ben olmuştum. O ölmüştü. Beni bu halde bırakıp gitmişti. Hatta gün geçtikçe daha da kötü olmuştum. En yakın arkadaşımı , abimi kaybetmistim . Hemde çok kötü bir şekilde . Onu atlattım derken esinin kazası , arkasından Zehra abla ile abimin ilişkisini öğrenmem.

O gece Sahrayı evden kovmasaydim , belki zarar bile verebilirdim. Gözüm dönüyordu , ne , ne söylediğimi , ne de yaptığımı bilmiyordum. Sahranin arkasindan annemleride kovdum evden ,sabaha kadar kafayı yedim . Sabah toparladim ama geçici toparlanmaydi , biliyordum. İyi değildim ama ilacimda sareydi benim . Onsuz olmak delirmeme sebep olurdu.

Ailesinin evinde boşanacagiz dediğinde , bilerek tehdit ettim onu. Ayrılmak demek bir daha dönüşü olmayan yoldu. Ailesinden başka tehdit edeceğim birşeyde yoktu zaten. Sameti çok iyi tanıyordum. Nerede ne tepki vereceğini biliyordum. Annesin de hep bir elalem ne der kafası vardı. Sikerdim elalemi sareye gelen tek lafta ortalığın anasını aglatirdim ama ben sevdiğimi onlarla tehdit ettim. Sarenin herkesi silip buradan gittiğinde burada değildim. ilk önüme yurtdışı projesini kabul ettim. Uzak kalmak iyi gelir , uzaklaşmak sareye de bana kafamızı toparlamaya yardım eder , diye düşündüm. Sareyi özlemekle geçmiş 6 aydan sonra yaza doğru geldiğimde Sare hastanede yoktu. Acaba yeri mi değişti diye düşündüm. Biraz araştırdıktan sonra tayin istedigini öğrendim.

Yeni sehirine doğru yol alıp onu gördüğümde gözlerime inanamadim. Sarem , güzel kadınım , böyle görmeyi hiç beklemiyordum . Kocaman olmuş karnı ile yürüyüşü bile değişmişti. Onu izledikçe gidip elini tutup evimize götürmemek için zor tuttum kendimi. Bizim bir bebeğimiz olacaktı. Ve ben bunu şuan öğreniyordum. Evden çıkarken söyledikleri kulaklarımda yankilandi. " Benim üstümde hiçbir hakka sahip değilsin " demişti. Bebeğimizin peki ? Annesini evden kovan bir babayı istermiydi bebeğimiz.

O gün eve dönüşüm darma dağın oldu. Ne düşüneceğimi şaşırdım . Sareyi alıp gelme fikri kafamda dönüp durdu . Gelmeyeceği biliyordum. Boşanırsa diye ödüm kopuyordu. Sarenin beni sevdiğini biliyordum. Onun sevgisini de nefretini de iliklerime kadar hissettim. Bir şekilde dayanamaz diyordum. Ayrılsak bile tekrar evlenirdik , ben ondan başkasını istemiyordum ki , o da seviyordu siniri geçince ikna olurdu demiştim ama hülle diye dini nikahla ilgili bir kural varmış ve ben onu duyunca boşanmamak için elimden geleni yapmaya koyuldum. Benle tekrar evlenmesi için başka biriyle evlenip boşanması gerekiyormuş. Nasıl olur ben onu gözümden sakınırken , baskasiyle evlenmesine razı gelemezdim. Kıskançlık tüm bedenimi etkisi altına almıştı. Sareden bosanmamak için tek yapacağım şey şuan ondan uzak durmaktı. İnadı inatti bosanirdi benim onun karşısına çıkmam demek ,sarenin sinirle boşanmaya kalkışması demekti. Biraz daha beklemeye karar verdim. Belki siniri gecerdi.

Ama Sare inat çıktı. Evet çok üzülmüştü, üzmüstüm. Ama iyi değildim. Evet mazeret değildi. Onu bu kadar severken üzmek hiç adil degildi , ayrı kaldığım uzaktan sevdiğim ,her gün bedenime bıçaklar battı. Hele de sahra doğduğunda hastanede onu kokladığım da onları orada bırakıp dönmek iskenceydi.

O günden sonra tedavi olmaya karar verdim. Sare şimdi beni affetse ki affetmezdi ama umut işte. Yine ondan acısını çıkartırım , yine ona patlarım diye korkmasını istemiyordum. Hele de minik sahram varken... Tedavi zordu haftada iki kez seanslara gittim . Bu surede de sahra ile sareyi takip ettim. Sarenin karşısına çıksam bosanacagını biliyordum. Nefreti sevgisinin üstündeydi. Ve tam anlamıyla tedavim bitmeden karşılarına çıkmayacağıma kendi kendime söz verdim. 3 ay önce tedavi bitse de ancak cesaretimi toplayıp sahranin dogumgununden bir gün önce kreşin önüne geldim.

Sareyi balikkesir de ilk gördüğümden beri orada tek başına nasıl yaşadığını araştırdım. Çok sürmeden üniversiteden arkadaşı nehir ve eşinin yardım ettiğini öğrendim. Hasan doktordu. Randevu alıp muayeneye gittim önce , nasıl biri olduğunu görmek için . Ama o beni gördüğü gibi tanıdı .

* - Buyrun mert bey şikayetiniz nedir.

- bogazımda ağrı hissediyorum bir kaç gündür. Kulak burun boğaz doktoruna ne diye bilirdim ki.

- hmmm başka ... Mesela beyin , kalp buralarda var mı bir sıkıntı. Ne diyordu len bu adam resmen kafa buluyordu benimle .

- anlamadım doktor bey.

- diyorum ki mert bey . Sizin bencee kalp ve beyinle ilgili sıkıntılarınız var . Sareyi özlemek , arkadaslarindan kıskanmak gibi dimi . Şaşırdım , bellide ettim zaten .

- ha siz biliyorsunuz beni.

- aynen dostum. Bence sen kantine in benden bir çay şöyle kendine , iki hastam daha var onlara bakıp geleceğim yanına konuşuruz demişti. Adam resmen beni test köşe yapmıştı . O akşam beraber yemek yedik hasanla . Uzun süre sohbet ettik. Sarenin instagramından görmüş , biz bu olayları yaşamadan önce. Sare yanlarına gelimce de araştırmış beni. Bela olurmuyum diye . Belanın alası olurdum da elimi kolumu bağlayan sareydi. Dönülmez yollara girmek istemezdim . Yaşananları birde benden dinledi. Sarenin hala kızgın olduğunu söyledi . Hala seviyor ama nefreti aşkının önünde işin çok zor dedi. Sahranin doğacağı zaman bana haber veren , görmemi saglayan hasandi. Her hafta sareyle sahrayı görmeye geldigimde hasaninda yanına uğruyorum. İyide anlaşmıştık hatta baya baya kankamdı. Sareyle ilgili , sahramla ilgili ondan başka konuşacağım kimsede yoktu zaten. Sare görmese de elimde gözümde onların üzerindeydi.

Dayanacak gücümde kalmamıştı sahraya sarılmak istiyordum artık. Tedavimde bittiği için tek engelim sarenin ikna olmasıydı. Bundada kızıma güveniyordum. Hasan'ın soyledigine göre , sahra beni uzakta calışıyor olarak biliyormuş, birgün gelecek diye bekliyormuş . Bu bile umut etmemi sağlıyordu. Sare baban yok diyebilirdi. Gerçi sarenin soyismi bile Özdemir . Benim nufusuma kayıtlı. Sarem o kadar hinlik düşünmüyordu ki aklıma bile gelmiyordu , ögrenebileceğim.

Hasan son zamanlarda cihana babam gelsin artık dediğini duyduğunu ama anneme söyleme üzüldüğümü bilirse oda üzülür dediğini duymuş. Bunları duyunca kendime ettiğim kufurlerin haddi hesabı yoktu. Artık tek düşüncem , temennim sarem ve sahram ile birlikte olmak . Sareyi ikna edip tekrar bir aile olmayı başarmak.

Kreşin önünde hayatımı bile gözümü kırpmadan vereceğim iki fıstık bana bakıyordu. Sare donup kalmıştı. Ama sahra yerinde duramıyorum yol olmasa koşacağına eminim. Demek beni görünce bile tanıyacak kadar öğretmişti kızımıza beni . Gözlerimi ikisinin üzerinden hiç cekmeden onlara doğru attım adımlarımı . Kalbim yerinden çıkacaktı , seneler öncesine gitmistim. O zaman tek Sare kalbimi böyle attırırken , şimdi birde sahram vardı. İlk karsilasmamiz nasıl olacaktı . Hem merak , hem korku ile ilerledim. Tam yaklasmistim ki Sare , Sahrayı kucagina alıp bana arkasını dönüp hızlı adımlarla uzaklaşmaya başladı.

Sare' den

Mertti , karismda gözlerini benden ayırmayan , ne tepki vereceğimizi anlamaya çalışan . Nasıl , ne ara , Sahrayı öğrenmişmiydi. En önemlisi sahra onu görmüş ve tanışmıştı. Keşke ogretmeseydim. Ne yapacaktım . Tüm düşünme yetimi kaybetmiştim. Sahra desen elini sımsıkı tutmuyor olmasam çoktan koşup babasına sarılmıstı. Mert ne tepki verecekti. Yaaaa kreşin önünde , sahranin yanında bagirirsa ... Bu kadar düşünceyi saniyeler içinde düşünmüştüm. Mert bize doğru gelmeye başlayınca. Korkuyla Sahrayı kucağıma alıp merte arkamı döndüm . Hızlı adımlarla oradan uzaklasmaya çalıştım.

- anne babam , sahra kucağımda debelenip duruyor bir taraftanda babam diyordu. Oturup aglayacaktım şimdi . Ne kollarımda , ne ayaklarımda güç kalmamıştı. Gözlerim benden habersiz dolmuş ve akiyordular.

- yok annem diyordum ama ben bile duyamiyordum. Nereye gidecektim. Ani bir kararla ara sokağa girdiğimde

- sareeee . İşte duymaktan korkugum , özlemekten geberdigim ses. Artık ayaklarim hareket etmiyordu. Durdum. Ne olacaksa olsun zaten Sahrayı tutmakta bile zorlanıyordum. Arkamı dönmedim . Kurbanlık koyun gibi , bekliyordum . Kalbim hiç iyi değildi. Korku , özlem , ne ararsan vardı. Özlemin ne işi vardı şimdi. Nefret ediyorsun ondan unutma Sare dedim içimden. Adım sesleri yaklaştıkça kalbimin sesi de yükselmeye başladı.

- babaaa , babaaam geldinnn. Sahranin sevincle söylediği sözler kalbimin her santimine bıçak sapladı. Kızım baba özlemiyle yaniyordu. Mert uzun boyuyla arkamda durdu ellerini sahraya uzattiginda sahra hiç tereddüt etmeden Mert'in kucağına gitti. Kaçamazdim artık bende döndüm.

- kızımmmm . Nasıl kızım demekti o be adam . Sahra babam diyor , mert kızım diyor . Ben geberiyordum. Nasıl bir an yaşıyorduk şuan. Gözlerim yaştan önünü zor görüyordum. Elimin tersiyle sildim. Ama yine akıyordu. Durduramıyordum.

Sahra Mertin boynuna minik kollarını dolayıp sarılmıştı. Sanki yeni görüyor gibi değilde , Kısa bir süre ayrı kalmışlar gibi. Zaten cana yakın bir kızdı sahra ama bu kadarda beklemiyordum. Mert ise tek eliyle sahraya öyle bir sariyordu ki ... Diyecekte konusacakta birşey bulamıyordum. Gözlerim yavaş yavaş mertin yüzüne çıktı . Sahranin sadece sırtını görüyordum. Mert gözlerini kapatmış , sahraya burnunu dayamış hem kokluyor, hem sarılıyor. Kızımı oda hissetmek istiyordu. Birden gözlerini açtığında gözlerimiz birbirine kenetlendi . Damlalarım artık üzerimdeki kıyafetimi bile ıslatıyordu. Mert'in de gözleri dolmuştu ama akmıyordu damlalar.

Mert Sahrayı diğer koluna aldı. Elinde kırmızı gül buketi vardı. Sahrada hala Mert'in boynuna sarılı bana döndü .

- anne babam gelmiş , hala inanamıyorum gibi Mert'in yüzüne bakıyordu. Mertte sahrada ikiside aynı anda ellerini yanağıma uzatıp gözyaşlarımı silmeye başladığında daha çok agladımm... İkisininde elleri yaktı yanaklarımı , birisi yara , diğeri ilaçtı...

​​​​​​Şuan ne bundan sonra olacakları düşünüyordum. Ne şimdiyi sadece agliyordum. Konuşamıyordumda...

Veee yillar sonra baba kız buluşması ....

Sahra mert karsilasmasi .....

Nasıl buldunuz....

​​​​​​

​​​​

​​​​​​

​​​​​​

​​​​​​

​​​

​​

​​​

​​​​