36. Bölüm

Bugün erken geldim ... Nasılsınız bakalım...

Bugün benim çok işim var ama size iyi okumalar....

Kapının önünde dikilmiş birbirimize bakıyorduk . Sahra ise şaşkınlıkla

- aaaa babannem dediğinde sultan annenin gözleri sahrada takılı kaldı. Birşeyde diyemiyordu. Haklıydı yıllar sonra karşısında ben ve hiç tanimadigi torununu bulmayı beklemiyordu.sahra karşısında ilk kez gördüğü , ama benim ona resimlerle kim olduğunu ögrettiğim kişilere bakıyordu şaşkınca . sözlerine devam etti meleğim , dedemmm anne bak dedemde burada , aaaa halammm çocuğum önce babasıyla sonrada tüm akrabalarıyla tanışıyordu . Sultan anne dayanamayıp bana doğru yürüdü Sahrayı idrak edemiyordu büyük ihtimal yoksa beni gözü bile görmezdi.

- Sare kızımmmm hoşgeldin ,hoşgeldiniz diyerek sarıldı . Bende özlemistim . Zor zamanlarımda belki annemden bile çok arayıp destek olmuştu , yanımda olmak istemişti. Mert'in beni evden kovdugunu söylediğimde ben onu kovarim sen gel evine diye ne diller dökmüştü. Ben bu kadının sevgisinden de merhametin de şüphe duymazdim.

- hoşbuldum anne dediğimde geri çekilip yüzüme baktı. Tekrar sarıldı. Anne dememi beklemiyordu sanırım ama o bana annelik yapmıştı. Başka türlü hitap edemezdim. Biz sarılırken mert homurdanim içeriye doğru adımladı.

- içeriye almayacak mısınız bizi ? Diyerek eve girdi. Salona geçti direk bizde arkasından. Salonda Suzan ablayla , esinle sarılmıştım. Babaminda elini öpüp sarıldigimda. Efsun geldi yanıma , sarılıp öptügümde

- yenge bana arkadaş mi yaptiniz ? Efsun evdeki herkesin dili olmuştu şuan . Ve hepsi meraklı gözlerle Mert'in kucağında etrafa çipil çipil bakan kızıma bakıyordular. Enisteylede tokalasip , koltuklara oturduk. Mert ile yanyana oturuyorduk. Ve karşımizda hepsi dizilmiş bize bakıyordu.

-baba , beni sevmiyorlar mi ? Niye hep anneme sarıldılar . Kızımın masum sorusu karşısında hepsi dahada şaşkındı. Hala bir cevap bekliyordular haliyle. Mert sahranın sorusuyla karşısındaki ailesine baktı ;

- sahra dedi kızım , kızımız birazdan anlatacağız size ... Mert sözünü bitirmeden sultan annem;

- hiç özlemez olurmuyuz ? Sen in gel bakalım önce bı elimi öp sonra babannem de ben sana nasıl sarılırım. Sahra bunu bekliyorcasına hemen indi babasının kucağından ama direk babama yürüdü önüne geçip elini uzattı öpmek için hepimizin gözleri sahradaydi bu sefer . Babam sahraya elini uzattiginda meleğim öptü , alnına koymayı akıl edemedi ama annemin elimi öp demesiyle bunu yaptığını biliyorum. Esin ve Suzan abla şaşkın ve hayranlıkla bir sahraya bir biza bakiyordular. Babam Sahrayı kucağına alıp ,

-sen beni tanıyor musun ? dediğinde sahra bana döndü .

- tabi dedemsin dedi meleğim. Sonrada sanki yıllarca tanıyor gibi boynuna sarildi . Babamda sarıldı. Bu kızın kimseyi yadırgamaması beni daha ne kadar sasirtabilirdi. Yavrum kalabalık ailemi seviyordu acaba. Sırayla babannesi , esin ve Suzan ablayla sarıldılar. Efsunla karsilikli bakistiklarinda enişte

- hadi gelin eve çıkalım Sahra ile hem bebeklerinden ver sahraya dedi. Çocukları uzaklaştırmaktı niyeti ve çok iyi olurdu sahranın yanında konuşmak istemiyordum . Sahra bana dönüp onay baklerken ,

- tabi çok güzel olur , efsuncum kuzenine hem odani göstermiş olursun dedim. Sonra efsun bir abla edasıyla sahranın elini tutarak kapıya ilerledi. Enistede arkalarından gittiğinde odada , annem , babam , Suzan abla , esin ve biz kalmıştık. Onlar merakla ve kafasında sorularla bize bakarken , bizde nereden baslasak diye düşümüyor değildik.

- sahra dedi Suzan abla , sizin kızınız mi ? Hala inanamayan gözlerle bize bakıyordular.

- evet abla dedi mert. Sahra , sareyle benim kızım. Şuan sanki sadece ben değilde . Mertte bu evde yokmuş , biz yıllar sonra gelmişiz gibiydi. Sultan annemin,

- eee niye söylemedin kızım dediğinde gözlerim doldu. Nasıl söyleyecektim.

- söyleyemedim. Sonrada korktum dedim açıkça. Zaten gitmiştim buradan kimse duymaz dedim.

- abim dedi esin abim biliyormuydu . Yüzlerinden kızgın mi şaşkın mi olduklarını anlamıyordum. Benim daha fazla konuşmayacağımı anladı mert söze girdi.

- bakın dedi sarenin bu evden nasıl gittiğini biliyorsunuz. Hepsi benim hatamdı. Dönmesi için yanına çok gittim ama dönmedi. Haklıydı da. Yurtdışına gidip geldiğimde sare balikkesire gitmişti. Bende gittim , ama gördüğümde karnı burnundaydi. Konuşurken sürekli bana bakıyor iyi olup olmadığımı kontrol ediyordu. Ve Allahtan Mert'in ailesi kötü insanlar degildiler. Ama yinede ne derler diye bakıyordum yüzlerine.

- sareee dedi sultan annem. Kızım bana söyleseydin.

- söyleyemedim mertin haberi olsun istemedim. Benim yüzümden merte yalan söylemenide istemedim. Dönemezdim merte o zaman , gerçi şimdide tam döndüm sayilmazda. Benim sozlerimle mert yine bana döndü. Ama daha fazla devam etmedim. Şu aciklamayı yapıp biran önce konuya girmeliydik.

- eeee dedi esin. Babamın ne sesi çıkıyordu , ne tepki veriyordu. Mert devam etti.

- çok düşündüm sareyi geri getirmeyi ama kovulduğu eve gelmeyeceğini biliyordum. Beni affetmediğini de .. nefeslendi. Zordu onada konuşmak biliyorum ama yapmak zorundaydık. Sare üniversitesiden yakın arkadaşı nehirin yanına gidip, orada sağlık ocağında işe başlamış. Nehirin eşi doktor oda yardımcı olmuş. Ben geri gelip düşününce gidip nehirin eşiyle tanıştım . Sonra arkadaş olduk. Sarenin benden boşanmasından deli gibi korktuğum için karşısına çıkamadım. Uzaktan takip ettim , hasandan aldım haberlerini. Bu arada da tedavi oldum biliyorsun anne dedi. Sultan annem hem düşünüyor hemde başıyla onayliyordu.

- hep senin bok yemen dedi sultan anne merte. Bak ben torunumun büyüdüğünü göremedim. Kocaman olmuş. Ne hayallerim vardı . Aşağıya yukarıya kosacakti apartmanda. Böyle konusunca benim gözler yine doldu.

- annee dedi mert. Ve kaldığı yerden devam . Tedavi olmadan karşısına çıkmayacağım diye söz verdim. Geçen hafta gittim yanlarına sahra beni aynı sizi karsiladigi gibi karşıladı. Daha ilk andan sarıldı. Zaten iş için başka yerde olduğumu saniyormuş.

- yazık değil mi , çocuğunuza size , bize ? Bunu gece boyu konuşmayan babam söylemişti. Birşey diyemedim. Onlara söylemediğim için suçlu hissediyordum kendimi zaten.

- tamam geçti gitti dedi mert daha fazla uzatmadan. Şimdi daha önemli birşey var.

- Daha ne olabilir ki dedi esin . Biraz tavırlıydı. Ama umrumda bile değildi.mert zar zor

- sahra dedi durdu. Elimi tuttu. Biz doktordan geliyoruz , sahra hasta .

- neee diye bir ses yükseldi hepsinden.

- Sahra lösemi , bugün çıktı sonuçlar biz hemen ilik örnegi verdik , sizde verirmisiniz. Sultan annemin elleri ağzına gitti . " Hiiih " dediğini duydum . Zaten benim dolan gözlerimden yaşlar akmaya başlamıştı bile.

- lösemi mi ? Suzan ablaydi bunu söyleyen .

- evet abla , tedaviye başlayacaklar . Ama her ihtimale karşı ilik nakli için yakınlardan örnek alınmalı. Mert tane tane anlatsada anlamakta zorluk cekiyordular.

- tamam hemen verelim ne verilecekse dedi babam. Suzan anne yanıma gelip sarıldı.bu sefer ikimizde daha şiddetli ağlamaya başladık. odada ağlama sesinden başka ses duyulmuyordu. Biraz geri çekildi sultan anne. Bize baktı mertle tekrar sarıldı. Sonra kendini toparlayıp.

- tamam iyi olacak , benim torunum o , hem daha ben onu sevemedim bile .. iyi olacak ağlayıp ağlatma beni Sare. Acikmadiniz mi siz. Özlemedin mi sen benim yemeklerimi ? Ortamın havasını değiştirmeye çalışıyordu. Karnımız aç olmadigi için yemek yemedik ama esin hemen çay demledi. Çay içtik bu süreç hakkında konuştuk. Ayrıyken olanlar hakkında konuştuk. Bu aileyi zaten seviyordum , uzak olunca aramız nasıl olur diye düşünmüştüm ama sanki herşey aynıydı. Çocuklar geldiğinde sahra Mert'in kucagina geçip ,

- anne ben yoruldum , uykumda geldi . Evimize gidelim dediğinde. Herkes birbirine baktı.

- bu gece buradayız kızım dedi mert Sahrayı öperek.

- eee nerede yatacagiz. Mert bana baktı. Eve çıkmak istiyordu biliyorum. Ama ben istemiyordum. O kadar hazır değildim. Hevesle hazırladığım evden , kovularak çıkınca dönmek kolay olmuyordu. Mertle zaten herşeyi halletmiş değildik.

- sorun olmazsa burada kalabilirmiyiz anne dediğimde.mert

- sareee , evimize çıksak dedi ama duymazdan geldim.

- tabi kızım dedi , senin evin istediğin kadar kal , sorupta benimkileri getirme . Ben hazırlarım şimdi diyerek çıktı odadan . Esin ve Suzan abla evime gitti. Seyit zaten disaridaymis geldiğimizden haberi yoktu. Babamda ben yatayım sabah görüşürüz diyerek çıktı odadan.

- sareee , güzelim yukarı çıksak. Evimiz bizim orası haaa

- mert zorlama hazır değilim.

- anne bizim evimiz uzakta babam hangi evi diyooo .meraklı bıcırık , herseyide anliyordu. Gözünden uyku akıyor ama etrafıda dinliyordu.

- aşkım , sonra konuşalım olur mu ? Çok yorulduk bugün. Biz yatalım babanda eve çıkıp gitsin yatsın. Sahra benim soylediklerimle Mert'in kucağına iyice yerleşip.

- babam gidemez , söz verdi gitmeyecek hep kalacak.

- evet fistigim babannnen banada yer yapsın söyle. Siz gitmezseniz bende gitmem eve diyerek oturdu. İnattı ama ugrasmayacaktim onunla.

Yataklar yapıldığında mert Sahrayı uyutmak için yattı bende biraz daha sultan anneyle konuşmak istediğim için mutfağa geçtik. Bize bir kahve yaptım masaya oturduk.

- iyi misin kızım dedi ellerini ellerimin üstüne koyarak.

- iyi olacağım anne , sahra iyi olsun herşey daha güzel olacak. Sana anlatacaklarım var . Yalan olsun istemiyorum, daha sonra ortaya çıksın aramıza girsin istemiyorum. Merti affetmedim ben , bir tarafım hala kırık, ama sahra ile arasına girmek istemiyorum , çokta seviyorum.

- çok zaman geçti be kızım bak kızınız var , sahrada babacı belli baksana nasıl güzel bir aile olmussunuz.

- biliyorum dedim. Benimde bir yanım o kadar çok aile olmayı istiyor ki ama bak eve çıkamıyorum. Şimdi sana gerçek nedenini söyleyeceğim kavgamızın Mert'in söylemediğini biliyorum. Seninde nasıl biri oldugunu bildiğim için söylüyorum .

- kızım çok zaman geçti. Ne ben duymak istiyorum , ne senin yaranı desmek. Bak ne olduysa oldu. Hayat kısa , görüyorum ki mert çok pişman zaten sen o evden çıktığın dakika pişman oldu o. Senin yokluğun onu perişan etti. Yaktı yıktı. Sonra bir iyileşti öfkesini kontrol eder oldu. Doktora gittiğini yine tedaviye başladığını ama bu sefer iyice iyilesecegini söyledi. Herşeye köpüren çocuk melek oldu. Ama üzüntüsü dinmedi. Sahrayı kucağına aldığında sahrada mertte ne kadar mutlu , sende kendine itiraf edemesende içten içe istiyorsun. Mert seni seviyor hemde çok. Ben oğlumun sevgisine kefilim.helede sahra için üzmeyin birbirinizi , destek olun. affet oğlumu pişman . Hayatınıza bakın mutlu olun kaç yıl geçmiş artık .

- aynen öyle anne . Duyduğum sesle kapıya baktığımda merti gördüm. Bizi dinliyordu. Geldi arkadamdan sarıldı. Karşı koymadım. İyice sıktı.

- önce sahramizi iyilestirip , sonra bizi iyilestirecegiz inşallah diyerek yanağımı öptü...

Suzanin kaynanaligi şaka mı var mı böyle Kaynanalar ya ...