41. Bölüm

Çocuğuyla sınamak en zoruydu dimi. Normal bir gripte bile aman çocuklarımız olmasın biz olalım diyorduk. Şimdi benim çocuğumun ne durumda olduğunu , ne kadar acı çektiğini düşündükçe elinden gelen birşey olmaması çok kötüydü. Doktor bizimle konuştuktan sonra gitti. Oktay kaldı yanımız da benim yıkılmış halim . Mert'in sahraya bakıp gözlerinin dolması ... İkimizi koltuğa oturtup konuştu. Şuan için gerekli değil ama ileride ne olur vücudu ilaçlara ne tepki verir bilinmez bu sürede yine aramaya devam ederiz diyerek teselli veriyordu. Belki en son çare eğer ki ihtiyaç olursa ve tek yol o olursa bir kardeş . Biliyorum zor sizin için demişti, şu durumda bir kardeş ama gerekirse ki oda kesin değil ama olasılığı en yüksek ...

Oktay şu durumda zor demişti.saniyordu ki sadece çocukları hasta anne babayiz. Biz yıllarca ayrı kalmış bir anne babayiz. Daha tam anlamıyla barismamış bir anne babaydık. Oktay gittiğinde , merti iş yerinden aradılar gitmek istemesede zorundaydı. Adamlar balikkesire gidip gelirken bile taviz vermişlerdi.sonrada bu hafta izin vermişlerdi. Hem mertin yapacağı birşeyde yoktu. Ona soylediğimde istemeyerekte olsa işine gitti. Biz sahramla kaldığımızda ona hicbirsey belli etmemek için kendimi sahra ile oyuna verdim.

Hem oyun oynuyor , hem sohbet ediyorduk.

- anne evimize ne zaman gidecegiz dedi sahra ...

- biraz zaman var fıstığım ne oldu . Bak burada bir sürü akrabamız var seni de çok seviyorlar.

- evet ama cihanı özledim.odami özledim . Haklıydı. Ayrıca ilk kez şehirdışına çıkmıştı, bu durum uzun sürmüştü ve sürecekti.

- haklısın bitanem ama cihanı nehir teyzen seni görmesi için getirebilir , şuan değil ama hastaneden çıktığımızda gideriz evimize ... Belki burada da bir evimiz olabilir.

- ama ben evimizi istiyorum . Cihanı istiyorum .canım sıkılmaya başladı benim. Hep büyüklerle mi oyun oynucam.okulumuda özledim. Ne dese hak veriyordum. İlk geldiğinde değişik ortam ,resimlerde gördüğü yeni tanıştığı ailesi , gördüğü ilgi hoşuna gitmişti. Ama tabiki evini özleyecekti , arkadaşlarını özleyecekti. Ne diyeceğimi bile bilmiyordum.

- hmmm saate bakalım diyerek saate baktım . Daha cihanın okuldan çıkmasına var. Nehir teyzene mesaj yazayım eve gittiklerinde görüntülü konuşalım olur mu ? Yüzü biraz gülümsedi.

- olur annecim dedim. bugünlük kapatmıştık konuyu ama sahra canı sıkıldığında yine bu konuyu açacak , eve gitmek istiyorum diyecekti.

2 ay sonra 🍁

Günler geçiyor , sahranın ilacları artarak veriliyordu. İlk hastaneye geldigimiz zamanki gibi değildi. Artık halsizlesmis . Genelde uyuyarak geçiriyordu günlerini . Doktor şuan durumu iyi demişti. Ama korkmaya başlamıştım. Başta belki çok hasta gibi gözükmediği için ne kadar korksamda şu halini gördükten sonraki korkum git gide artıyordu. Bursa'da olduğumuza şükrettim bu sürede. Birgün asya geliyor , birgün sultan annemler onlarda da esin , Suzan abla da biri gelse diğeri kalıyor sırayla geliyordular. Abimde hemen her akşam uğrayıp öyle gidiyordu eve. Ceren desen sürekli yanımızdaydı ama artık doğum iznine çıkmıştı. Mert her akşam iş çıkışı yanımıza geliyor geç saatte eve gidiyordu. Cuma , cumartesi kalıyordu.

Hastaneye geleli 2 ay oluyordu. Ve ben ne kadar yipranmam desemde içimdeki korkuyla , sahraya birşey olacak korkusuyla gün be gün zayıflıyordum . Oktay benim halimi görüp , hergun bu sürek uzun bu şekilde olacak ilaçlar çok kuvvetli biliyorsun desede yinede kabul edemiyordum .

Merttin de benden geri kalır yanı yoktu. İşten çıktığında sahranın yanında alıyordu soluğu . Benim halim , sahranın hali onuda etkiliyordu . Bana ben kalayım haftasonu sen eve git dinlen desede istemiyordum Sahrayı bırakmak. Sultan annem de hep kalalım desede yok ben kalırdım kızımın yanında onun en çok bana ihtiyacı vardı.

Annemler haftada bir kez yanımıza geliyordu bir gün ablam ağlaya aglaya arayıp gelmek istediğini söylediğinde kabul ettim. Kimseyle savaşacak gücüm yoktu. Annemle birlikte ablamda geldi adayi da getirdi . Adayı özlemistim.onunla sarılıp hasret giderdim ama ablamla aramızda mesafe vardı. Bu mesafeyi ben istesemde tuhaftık. Ona onu affettigimi söyledim ama artık eskisi gibi olamayacağımızıda ....

Nehirler iki haftada bir geldiler cihanın ilk gelişlerinden sonra sürekli gelmek istediği için , nehirde görmeden rahat olamıyorum dediği için ne kadar gelmeyin desemde geldiler. İkinci gelişlerinde oktayla da buluşup , beraber kahvaltı yaptılar. Hasanda çok sasirmisti oktayın burada olduğunu söylediğimde. Ve Hasan nehir ve cihanın baskılarına dayanamayıp Bursa'ya tayin istedi.Sonuç daha açıklanmadı ama olur gözüyle bakılıyor. Daha sonrada nehir eş durumu ile isteyecek. büyük ihtimal bende ....

Oktay bu sürede surekli yanıma gelip destek oldu bana . Sahrayla o ilgilendiği için onun söyledikleri beni umutlandırsa da sahranın şimdiki hali yani halsizligi , sürekli uyuması canımı çok yakıyordu. Birgün oktay odada otururken , neden yüzük takmadığımı sordu. Anlatıp anlatmamak arasında kalsamda kısaca sorunlarımız vardı çıkartmıştım ,tam merte bir şans verdiğimde sahra hastalandi . Yüzüğü düşünmedim bile diyerek geçiştirdim. Bir dahada sormadı. Mert oktaydan hala rahatsız oluyordu , daha doğrusu kıskanıyor , kuduyordu . Ama birşeyde diyemiyordu. Hele hasanla ve nehirle arkadaş olduklarını öğrendiklerinde nedense daha bir sinir oldu oktaya . Oktayın da mertten iyi elektrik aldığını soyleyemeyeceğim. Çünkü hep o yokken geliyordu yanıma .

Haftasonuydu ve mertle oturmuş az önce ilaçlarını alan kızıma bakıyorduk. Bugün mert yokken yine oktay ve Ferit bey gelmişti yanımıza ve Sahrayı muayene ettikten sonra.

" Kardeş fikrine ne düşünürsünüz bilmiyorum ama ilaçlarla bir süre devam edeceğiz sonra vücudu toparlansın diye ara verilecek . Eve yollayacağım tabiki durumuna göre . Bir süre evden tedavi , sonra tekrar başlanacak hastanede ilaç tedavisine , eğer kardeşi olur ve iliği uyarda nakil olursa ikinci tedaviye gerek kalmadan sağlığına kavuşur * demişti. Onlar gittiğinden beri bu konuşmayı düşünüyordum. Sahramı böyle görmek bana hiç iyi gelmiyordu. Kimse kızını böyle görmek istemezdi. Bıcır bıcır olan kızım şuan halsiz konuşurken yorulan çocuk olmuştu.

- mert dedim . Kızındaki gözlerini bana çevirdi hemen . İkimizde kötüydük. Yorgun hem ruhen , hem bedenen...

- efendim güzelim dedi bana bakarak. Lafı dolandirmadan direk söyleyecektim.

- kardeşi olsun sahranın dedim hemen. Mert yüzüme şaşkın şaşkın bakarken devamı getirmem gerektiğini hissettim ama ben konuşmadan mert konuştu.

- nasıl dedi , ne kardeşi bizim çocuğumuz mu ? Başka kimin olacak diyecektim. şu durumda bile tebessüm edecek halde gelmiştim . Onun şaşkınlığına .

- bir dur mert , doktorlar geldi bugün tedavi bir süre böyle devam edecekmiş. Sonra ara verilip sahranın durumuna bakılıp tekrar başlanacakmışlar . Eğer kardeşi olur ve iliği uyarda nakil olursa tedaviye gerek kalmayabilirmiş. Sahranin tekrar bu acıyı çekmesini istemiyorum. Bencilce olacak ama kardeşi olmalı mert .

- yavrum , olsun olsunda bu halde nasıl ... En çok ben istiyorum bir tane daha çocuğumuz olsun , ben bu sefer her anınızda yanınızda olalım.

- pazartesi sultan annemi çağıralım sahranın yanına gelsin. Dememle Mert'in gözleri kocaman oldu.

- ciddisin dedi.

- tüp bebek merkezine gidelim konuşalım mert dediğimde

- - güzelim bizim çocuğumuz oluyor ya bak karşımızda hatta deyip Sahrayı gösterdi. Adam mala bağlamıştı .

- offf mert şu halde , ki hala dahada seni tam affetmeden seninle bir birliktelik yasamayacagım ki aklım sahradayken imkansız . Tüp bebek yaptıralım diyorum hem olma olasılığı daha yüksek. Konuşmam bittiğinde mert bir bana bir sahraya bakıyor hala şaşkın şaşkın cevap bile veremiyordu.

Tüm gün bu konuyu düşünmüş en iyi yolun tüp bebek olması gerektiğine karar vermistim. Mertle şuan böyle birşeye hazır değildim.hemde aklım sahra ile doluyken. Mert'in bu fikri kabul edeceğini biliyorum. Zaten ne istesek kabul ediyordu ... Sürekli etrafimizdaydi.heleki kızımız için en iyisi buysa mutlaka kabul ederdi. Ama önce gidip bir konuşmamız lazımdı.

Kardeş kardeş evet kardeş gelmeli ama bakalım kardeşle birlikte neler gelecek...

Sahra iyilessip eve çıktıklarında neler olacak ....

Evleri hangi ev olacak....