12. Bölüm: Her şeyimsin

Ağlayarak üst kattaki daireme çıktım. Her şey eskisi gibiydi ama kalbim asla, ortalıkta gördüğüm ne varsa gecenin köründe kırıp dökmem bir oldu. Bunu bana nasıl yapardı. Tama aramızda bir şey yoktu ama benim ona olan bir güvenim vardı. Her yer tuzla buz olmuştu, ellerimde kanlar içindeydi ama kalbimden daha az acı veriyordu. Odama geçtim ve yatağıma uzandım. Gözyaşlarıyla da uykuya daldım.

Sabahın ilk ışıklarıyla gözlerimi aralamıştım. Ateşten ne bir mesaj ne de bir arama vardı. Banyoya yönelip sıcak duş aldım. Elim o sırada çok acımıştı ama yapacak bir şeyim yoktu. Ayrıca ateşin dün ayağımı da sardığını fark etmiştim ama umursamaz bir tavırla çıkarıp attım. Ondan gelen iyiliğe karşıyım artık. Duştan sonra sıcak bir kahve yaptım ve üzerime uzun gri eşofman altı ve üstüme de dar uzun kollu siyah bir bluz giydim. Çantamı aldım ve evden çıktım, okula gidecektim çünkü aklım bir tek öyle meşgul olurdu.

okula gelmiştim ve ne yazık ki ateşte buradaydı sınıfıma giderken kerem benim önümü kesti. “ napıyorsun fıstık sana kahve ısmarlayayım mı?” Normalde reddederdim ama daha fazla insan kırmak istemediğim için hafif bir tebessümle “ olur” dedim.

bana kahvemi almıştı ve birlikte sınıfıma kadar yürümüştük. Ama artık bana dostça davranıyordu. Sebebini bilmesem de. Sınıfa girecekken arkamdan gür bir ses benim adımlarımı bıçak gibi kesmişti “ geceeee!!!” Tabiki ondan başkası değildi. Ona döndüm ve bana bağırmaya başladı. “ dün gece seni yatağa bıraktım ama sen yoktun! Haber vermeden gidersen bu iş yürümez. Sen nasıl bir insansın bir mesaj bile atmıyorsun! Ama ben seninle yola çıkılamayacağını önceden anlamalıydım. Sana nazik olayım dedikçe beni kendinden soğutuyorsun!” Cümleleri göğsümü sıkıştıracak kadar aşağılayacıydı ve biraz sağıma baktığımda dünkü fotoğrafta koynunda olduğu kızı gördüm. O da bunları duymuş ve zevk almıştı, gözümden bir yaş akarken

“ sen ne kadar bencilsin, önündekini bile göremiyorsun. Yazıklar olsun sana da hayatına da!” Ne dediğimi anlamamış olacak ki ben tam arkamı dönüp gidecekken beni sertçe elimden yakaladı tabi benim de ağzımdan anında “ ahhh” iniltisi döküldü. Kördü bu adam gerçekten kördü.

elime baktığı an avucumun içinin yarıklarla dolu olduğunu gördü. Adem elması hareket ettiğinde artık tutuşu ilki kadar sıkı değildi.

“ n-noldu bu eline, özür dilerim ben canını ya-yakmak istememiştim.” Elimi sertçe çektim ve

“ işte sen bu kadar körsün ateş!” Hızlı adımlarla ilerlerken arkama bakamıyordum, kampüsün dışında çıktığımda en uzak banka gidip oturdum. Ellerimi önüme alıp içli içli ağlamaya başladım. Arkamdaki adım sesleri önümde diz çöktü ve yaralı elimi alıp binlerce kez onların üstünden öptü. Ona baktığımda artık hissizdim ta ki onun bana “ güzelim benim ben çok özür dilerim dün gece noldu anlat bana gerçekten çok üzgünüm” demesiyle içimde bir kıpırtı oldu.

“ dün sen g-gittikten sonra benim telefonum mesaj geldi. O sesle uyandım, sonra mesaja baktım bilinmeyen bir numaraydı.” Hıçkırarak tekrardan ağlamaya başladığımda

“ Şşş, sakin ol ben burdayım kar tanem. Anlat sen güzelim. Noldu?” Ona bir şey söylemek yerine bana gelen fotoğrafı ona gösterdim. İlk başta çatık kaşlarla telefona baktı sonra bana döndü.
“ güzelim benim belki bu lafları benden ilk kez duyacağına ama son olmayacağına eminim. Ben seni seviyorum. Sen benim yazımda üzerime düşen tek ve ilk kar tanesisin. Senin üstüne birini bulmam. O fotoğraf şu yüzdendi, kız beni aradı ve eski sevgilisinin onun peşine düştüğünü ve eski sevgilisini inandırması gerektiğini söyledi sevgilisi olduğuna ben de içmiştim senden sonra hiçbir şekilde yapmayacağım şeyi kabul ettim. Çok özür dilerim kar tanem”

“ bende seni seviyorum ateş ama ben sizi öyle aynı yatakta.. kan beynime sıçradı, ben dün resmen kendimden geçtim.”

“ özür dilerim kar tanem, hadi eve gidelim elin çok kötü olmuş zaten”

“ biz şimdi neyiz yani ben senin neyinim ?”
“ sen benim her şeyimsin”