14. Bölüm: Bungalov Ev

Ateşten

geceyi beklerken belizi görünce donup kaldım. “ gece nerde bana o çorba getirecek diye biliyordum” dedim. Beliz yapmacık gülümsemeyle bana dönüp “ tatlım o çok yorgunmuş, kızcağız napsın evine gitti ama ben burdayım merak etme direncim güçlüdür benim.” Dediğinde çok şaşırmıştım. Beni bu halimle bırakıp gitmişti. Hem de hiçbir şey yokken, beni vuran eski sevgilisiyken bir de! Anlam veremeseydi beliz yanıma oturdu ve eliyle çorbamı yedirdi. Daha sonra dinlenmek için gözlerimi kapadım ama hala içimde cevapsız sorular vardı.

BİR HAFTA SONRA ( geceden)

bir haftadır onu görmüyordum ve meraktan içim içimi yiyordu. Bunları düşünürken duru beni aradı açtığımda “ kanka acilen bizim sapancadaki bungalov eve gitmen gerek. Sürpriz parti hazırlıyorum annemlere evlilik yıldönümleri koş!”

“ tamam kanka konum ben 2 saate orada olurum.”

“ tamam kanka çok sağol hadi öptüm” diyip konumu bana gönderdi. Kendime yararım yok bari başkalarına olsun diyerek evden çıktım.

2 SAAT SONRA

sonunda dediği konuma varmıştım. Kapıda siyah range rover görünce şaşırdım. Demek ki bana evi süslemeyi birileri daha yardım edecekti. Eve girdiğimde odunsu bir koku karşıladı beni, ne olduğunu anlamadan da içeriden çıkan kişiyle dudaklarım bir karış açık kaldı. Ateş buradaydı, ama ne alaka ya. Abi ben ne alakaaa!! Ateş bana dönüp “ senin burada ne işin var” dedi. Fazla duygusuzdu bana karşı.

Tam bir şey söyleyecektim ki ikimizin arabasının da burdan gidişini izledim. Bu da ne demek oluyordu. Ben.. onunla.. burada.. yalnız başımıza.. yok artık daha neler ya ben neler düşünüyorum böyle. Tövbe, tövbe,tövbe…

ateşe dönüp “ nolur telefonunun yanında olduğunu söyle”

“ sende mi almadın, cidden şimdi sıçtık işte.” O bunları söylerken benim aklımdan daha farklı şeyler de geçiyordu. Dışarıda yağmur da vardı. Ona tekrardan dönüp “ yaran nasıl oldu kapandı mı ben seni orada tek bıraktığı-”

“ sana ne sen beni düşünür müydün? Hasta yatağında beni tek bırakıp gittin. Ne olursa olsun ben sana bunu yapmazdım. Ve bana bir haber de vermedin, bu kadar insafsız ve bencil misin? Ben sana söyleyeyim dünya senin etrafında dönmüyor” dedi ve salona geçti. Beni dinlememişti bile.

gözyaşlarımı kimse görmesin diye dışarı çıkıp yol gittiği kadar yağmurun altında yürümeye başladım.

Bir Kaç Saat Sonra

Artık çok fazla üşümeye başlamıştım, havada kararıyordu neyseki eve sağsalim dönmüştüm. Eve girdiğimde ateş bıraktığım yerdeydi. Bende yukarı kata çıktım. Tek yatak odası vardı hemen girdim ve ağlayarak ıslak kıyafetlerle yatağa yatıp kendimi uykunun kollarına bıraktım.

ATEŞTEN

bir kaç saat olmasına rağmen gece aşağıya inmemişti. Onu merak etmemeliydim. Sonuçta o beni hasta yatağında bırakmıştı, yemek yapmıştım ama onu çağırmamak hayvanlık olurdu. Merdivenin başına gidip “ gece yemek yaptım gel ye istersen ben vicdanlı biriyim” diye bağırdım.

Ses yoktu.. bir kaç basamak merdiven çıktım ve “ gece peşinden koşmamı istiyorsan çok beklersin!” Diye bağırdım yine ses yoktu yukarı koşar adım çıktım ve kapalı kapıya bir kaç kez vurdum ses gelmeyince açmaya çalıştım ama kilitliydi. “ gecee! Komik değil hadi bir ses ver” dedim ama yok nafile. Kapıysan biraz uzaklaştım ve koşarak tüm gücümle kapıya vurdum. Kurşunun geldiği yer biraz acısada kapı açılmıştı. Gördüğüm manzarayla kendime gelmekte zorlandım. gece yatakta ıslak kıyafetlerle cenin pozisyonunda yatıyordu ve pencere açıktı, tüm rüzgar sırtına vuruyordu.

“ gece” diyerek yanına gittim ama bir tepki vermedi korkmaya başlamıştım. Yavaşça yanağına vurarak

“ gece.. güzelim aç gözlerini hadi ben geldim bak yanıyorsun sen”

“ a-ateş”

“ gece hadi çıkar şu üstündekini, havale geçireceksin güzelim”

“ ateş s-sen haklıydın, ama beni tehdit e-etti” dediğinde hiçbir şey anlamamıştım. Sevdiğim kadını tehdit eden kimdi. Bana bunun hesabı verilmeliydi. Ama ilk başta kar tanemle ilgilenmeliydim çünkü gözlerimin önünde eriyordu.