6. UFAK BİR ESKİ SEVGİLİ PROBLEMİ
Sabah olmuştu ve ben yanımdaki koltukta oturan yunan heykelimi yarım saattir izlemeden duramıyordum. Manyak ben uyuduktan sonra bir de tişörtünü çıkarmış, yemin ederim şu anda sahibinden mama bekleyen köpeklere döndüm! Ağzımdan salya akmadığı kaldı yani… Neyse ben şu uyanmadan hazırlanayım yoksa aynı evde bir gün daha kalamam. Tam kalkmıştım ki başımın dönmesiyle tekrar oturdum. Kafama top çarptığından beri başım dönüyordu. Neyse geçer diye aldırış etmedim ve dolabı açtım. Bugün hava güzeldi bu yüzden canlı renklerle yapacaktım kombinimi. Altıma penye, kısa, turuncu bir şort giydim üstüme de hafif açık yeşil bol bir tişört. Bence çok güzel olmuştu. Bugün her şeyim renkli olacaksa çoraplarımı da pembe giydim ve ayağıma lacivert adidaslarımı giyinip çantamı hazırladım. Tam çantayı sırtıma takmıştım ki arkamda bir hareketlilik ve sinirli bir homurdanma duyunca durmak zorunda kaldım
- Hayır okula falan gitmek yok, bir günlük dinlenmeden bir şey olmaz
- ya arkadaşım ben iyiyim diyorum hem okulda at koşturmayacağım dersime girip çıkacağım!
- bir şartla okula gidebilirsin bugün
- ya senden mi izin alacağım okula giderken!
- bugün için evet ayrıca şartımı merak etmiyorsun sanırım ben yine de söyleyeyim okulda gün boyu yanımdan ayrılmayacaksın ve seni eve ben bırakacağım, tamam mı?
- mecbur tamam artık neyse hadi hazırlan da gidelim ilk derse geç kalmak istemem.
sonunda okula gelebilmiştik neyseki derse sadece 5 dakika geç kalmıştım hoca da bu sayede beni derse almaya ikna olmuştu. Oturacak çok bir yer olmadığı için bir kızın yanına oturmuştum, dersin ilerleyen saatlerinde de ikimizde çok sıkıldığımız için aramızda şöyle bir konuşma geçti:
- aa dün şu kafasına top gelip Ateş’in kucağına aldığı kız sen misin! Tanıştığıma çok memnun oldum ben de Duru.
- bir şey sorabilir miyim Duru?
- ben okulda senin bahsettiğin gibi mi tanınıyorum cidden?
hayyyy bin kunduz aşkınaaa! Ben cidden ilk günden milletin alay konusu mu olmuştum, yok artık bu en son isteyeceğim şeydi. Beni ise bu düşüncelerimden arındıran dersin bitip hocanın sınıfı terk etmesiyle olmuştu. Tam kalkıp kantine gideceğim sırada sınıfın önünü bir kalabalık sardı, noluyordu burada böyle? O sırada tanıdık bir gölge kapının eşiğinde gözüktü ve yine tanıdık bir ses “ burada daha çok bekleyecek miyim, biz seninle ben senin koruman olayım diye değil benim yanımdan ayrılma diye anlaştık” dedi. Bende mecbur çantamı toplayıp onun olduğu yere doğru yürümeye başladım ta ki liseden eski sevgilim Kerem’in “ Gece nasılsın, seni çok özlemişim uzun zaman oldu…” demesiyle bizim yunan heykelinin öfkeli bakışlarını üzerimde hissedene kadar.
| Okur Yorumları | Yorum Ekle |
