9. Bölüm Eksik Hisler

Duyduklarımı işitmek istemiyordum, kulaklarım çınlıyordu. Bunlar doğru olamazdı. O sırada yanımdan ateşin sesiyle kendime geldim “ gece noldu, ne dediler? Gece bir cevap ver korkutma beni!” “ ateş, annemle babam…” dedikten hemen sonra dizlerimin bağı çözüldü ve kendimi yere bıraktım, ama beni saran kollar ilk günki gibi yine ateşe aitti.

“ gece sen iyi misin noldu?”
“ ateş öldüler ateş öldüle…”

“ tamam sen uyu her şey geçecek”

İLAHİ BAKIŞ AÇISI

Gece kollarımda bayılmıştı. Onun için korkuyordum ama bilinci yerinde değilken daha az acı çekerdi, hemen Sinan’ı aradım “ Efendim abi bir arzun mu var?”

“ Sinan sana bahsettiğim kız var ya gece, annesiyle babası trafik kazasında ölmüşler bu olayı araştırmanı istiyorum bir de kız bayıldı bize ormandaki evi ayarla evin içine uyku ilacı ve ağrı kesici falan da getir uzun bir gün olacak”

“ tamamdır abi hemen hallediyorum sana da şoför Hasan’ı gönderiyorum.” Deyip telefonu kapattı bende onu en yakındaki banka yatırdım başını da dizlerimin üstüne koydum ve saçlarıyla oynamaya başladım. İnşallah araba gelmeden bilinci yerine gelmezdi. Onu bu halde görmeye dayanamıyordum.

beş dakika sonra
Hasan gelmişti, biz de garaja giriyorduk, yolun yarısındayken gece kendine geliyordu ama ben villaya gitmeden uyanmasını ve kriz geçirmesini istemiyordum, bu yüzden istediğim şeylerin haricinde özel durumlar için olan kloroformu ona koklatarak tekrar bayılttım ellerimi kırmak istiyordum ama onu o halde göremezdim.

araba park edilince kapıyı açtım ve onu kucağıma aldım. Çok güzel gözüküyordu.merdivenleri bir bir çıktım ve onu kendi yatağıma götürdüm, yavaşça onu bıraktım ve Sinan’a bakmak için aşağıya indim. Sinan oturma odasında ayaklarını uzatmış beni bekliyordu. Yanına gittim ve Sinan sabırsızca söze girdi:

“ abi bu ne ilgi sen mafyasın, hayatına birini sokamazsın bunu kendine olmasa bile ona borçlusun.”
“ Sinan yapacak bir şeyim yok benim elimde değil olanlar, kalbim tek başına hareket ediyor ona karşı. Ne kadar uzak durmaya çalışsam da ya bunu yaparken onun kalbini kırıyorum ya da onu bırakamıyorum.”
“ abi bu işin şakası yok, peşinde Alparslan gibi bir adam var, zaten adam en küçük açığını bekliyor. Beni ve kendini bu işlerle bulandırma lütfen”

“ tamam o zaman sen de işin için…”

gecenin anlatımıyla

gözlerimi zar zor açtığımda kendimi bir odada buldum. Buraya nasıl geldiğimi bilmiyordum, sadece bir arabadaysan bir gözlerimi aralamıştım ve ateşi görmüştüm. Bana ne olmuştu. Yattığım yerden buram buram amber kokusu geliyordu ve aşağıdan sesler, sonra en son gelen telefonu hatırladım ve… hemen kalktım tabi kalkmamla başım dönmedi değil ama telefonumu baş ucumda bulunca işim daha da kolaylaştı. Hemen koridora çıktım zaten koridorun sonunda merdivenler vardı. Aceleci adımlarla merdivenleri inmeye başladım. O sırada aşağıdan sesler geliyordu. Ama duramazdım annemle babam…

aşağı indiğimde ateşle bir adam konuşuyordu. İkisinin konuşmasını yarıda bölmüştüm ateş bana baktı ve bir şeyler söylememi istiyor gibiydi. Ama ben tam tersine hemen kapıya gittim o sırada ateş benim kolumu tuttu ve beni kendine döndürdü “ sen iyi misin bir şey söylesene istersen oldukları hastaneye gidelim” gözlerim dolmaya başlamıştı

“ gerek yok beni havaalanına bırakır mısın”

“ neden nereye gidiyorsan ben götürürüm”

“ gerek yok sen beni bırak yeter lütfen bu kadar büyük acım varken bana karşı biraz saygılı ol” dedim ve arkamı döndüm o sırada ateş beni yine durdurdu. Ben tam ona bir şeyler söylemeye hazırlanırken ateş elime arabanın anahtarını verdi. Bunu beklemediğim için afallamıştım. Hemen gittim ve arabaya bindim, en yakın havaalanına gittim ve İzmir’e bilet aldım. İlk uçuşla da basıp gittim.
Artık bu dünya bana ağır geliyordu, ablamın ne halde olduğunu bilmiyordum. Tek bildiğim şey yanıma hiçbir şey almadan aile yazlığımıza gitmekti. Belki acım biraz dinerdi, ama sönmezdi okulumu da bırakacaktım ve oraya yerleşecektim, eski mesleğime dönüp sörf yapacaktım, belki deniz dalgalarıyla beni alıp içine çekerdi…