Gözlerimi bembeyaz bir kış gününe açtım. Daha 4 yaşındaydım fakat kimse tarafından sevgi görmüyordum. Annem benden tiksiniyo , babam ise benden nefret ediyodu. Bir anne nasıl kızından tiksinir ki anlam veremiyorum. Babam benim yüzüme bile bakmaz iken ondan sevgi istemek aptallıktı. Kendi çocuklarını nasıl sevmezlerdiki? Daha 4 yaşında onlara ne yapmış olabilirdim? Acaba istemeden kırdım mı veya kızdırdım mı? Gözlerim kıpkırmızıyfı çünkü tüm gece ağlamıştım. Neden mi ağlamıştım , çünkü annemin hakaratleri eşliğinde yanlışlıkla kırdığım bardağın camlarını topluyordum. Kapı açıldı o an titremeye başlamıştım . Çünkü babam gelmişti ve ben her bir şeye zarar verdiğimde beni karanlık bir odaya kaptır ve aç susuz bırakırdı. Kanlar içindeki ellerim titriyordu. Babam sinirli bir ifadeyle buraya doğru geliyordu . Elimde ki cam parçalarını yere fırlatıp odama kaçtım. Odada dediğim de bana ait olan bir battaniye , bir yastık ve bir kaç kiyafet vardı. Odama gelip kapımı kappattım ve klitledim . Odadaki eşyaları kanlı ellerimle alıp kalının arkasına koydum. Babam bana bağırıyor ve kapıya vuruyordu. Ellerim aşırı acıyordu, babam küfürler savurup yanımdan gitmişti. Ağlamaya başladım.
Gözlerimi fal taşı gibi açmıştım . Karşımda ki kadın panikle" Bir sorun mu var kızım ? Neden öyle bakıyorsun ?" Dedi. Sesindeki şevkat aşırı gerçekçiydi . Bana göstermediği kadar nazik ve tatlı yaklaşıyordu. Bu oydu hayatımı mahveden kadındı .Bu kadın benim annemdi. Panikle " Yy yok bir sorun. Şey ben ödiyim gidiyim . " dedim sesim şaşkın ve sinirli gibiydi. Kadına yani beni terk eden anneme obolları verip Kiranın yanına döndüm. Aceleli ve telaşlıydı. Kiraya dönüp " İstersen sen otur benim birini bulmam lazım sonra anlatırım." Dedim ve telaşla ordan çıktım. Lunaris Academy of Arcane Arts 'a doğru ilerledim. Aşırı sinirliydim. Ağlamak istiyordum ama insan içinde ağlayamazdım. Hızla ilerlerken birine çarptım. Çarpıştığım çocuğun yüzüne baktım bu Theo'ydu . Theo gözlerimin dolu olduğunu görmüştü ve şaşkın olan yüzünde şimdj endişe vardı. Theo " Saige nede..." onun cünlesini kesip " Konusmamız lazım 2 saat sonra çiflikte Euria'nın kaldığı bölüme gel." Dedim ve cevap beklemeden ordan koşarak uzaklaştım.
Şimdi Euria'nın yanında ona yaslanmış bir şekilde ağlıyordum. Annemi ve babamı görmek duygu patlaması yaşamama neden olmuştu. Hem ağlıyo hemde gördüklerimi Euria'ya anlatıyordum. Büyük ihtimal beni anlamıyordu çünkü hıçkıra hıçkıra ağlıyordum buyüzden sesimi duyması bile çok düşük bir ihtimal.
Ben Euria'nın yanında yaklaşık bir buçuk saattir hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Ben ağlarken zamanın ne kadar hızlı geçtiğini anlamamıştı. Kolumda hissetiğim elle başımı kaldırdım.
Karşımda Theo , Zane , Hero , Faldo ve Tom vardı. Theonun gözlerindeki endişeyi görbiliyordum. Benim gözlerim ise ona sinirle bakıyordu. Ağlamaktan sesim kısıldiğindan sesim çok çıkmıyordu . Çıkarabildiğim sesimle " Tek gelsen daha iyi olurdu" dedim . Sesim ne kadar kısık olsada bir o kadarda sinirli çıkmıştı. Theo yanıma oturup endişeli sesiyle " Seni iyi tanıyorum Saige kolay kolay ağlamazsın . Şimdi söyle neden ağlıyorsun?" Dedi. Kısa bir cevap verecektim anlayacağından emindim " Onları gördüm ." Dedim ve biyanda her kez sesizleşti. Theo hatici herkez anlamaz gözlerle bizi incelerken Theo sinirden ellerini sıkıca sıkmış ve sakinleşmeye çalışıyordu. Bense kafamı kollarımın arasına gömmüş nefes almaya çalışıyordum. Hero " Bizede anlatacak mısınız?" Dedi. Theo " Ufak bir işi hallettikten sonra anlatırım." Dedi ve sinirle ayağa kalktı . Onunla beraber bende kalktım. Theo'nun kolundan tutup." Hayır . Hiçbir şey yapmayacağız." Dedim sesim sinirli ama biyandanda korkan bir çocuk gibi çıkmıştı. Theo kolunu kurtarıp " Neden , o insanlara neden hiç bir şey olmazken sen mahvoluyorsun Saige neden?" Diye bağırdı. " BANA BAĞIRMA THEO" Diyerek bende ona bağırdım. " BAĞIRIRIM ÇÜNKÜ HAKLIYIM. NEDEN ONLARA HİÇ BİR ŞEY YAPMİYORUZ?" diye bağırdı Theo . Sesizce " Çünkü onlar benim ailem" dedim sesim artık tamamen korkan bir çocuk gibiydi. Theo hiçbir şey demdi sesizce arkasına dönüp derin nefesler aldı ve sonra bana geri döndü ." Sana onca şey yaşattıktan sonra hala onları ailen olarak mı görüyorsun Saige?" Dedi. Haklıydı bana onca şey yaşattılar ama ne yapabilirdim ki . Sesizce geri Eurianın yanına oturdum ve sustum hiç bir şey demedim sadece sustum. Euriayı sevmeye başladım. Sevmeye devam ederken kısık ve çocukmuş gibi çıkan sesimle konuştum." Ya artık beni sevmeye baslarlarsa. Ya tekrardan bir aile olursak." Dedim çocuk gibi. Theo hala sinirlerini yatıştırmaya çalışır gibi" Olamaz Saige . O insanlar bunu yapamaz , yapmaz. Anla işte seni sevmiyorlar." Dedi. " Ama..."
Okur Yorumları | Yorum Ekle |