13. Bölüm

Pars Araf DEMİREL

İnsan en değerlisine bunu yapar mıydı?

İnsan sevdiğini öldürür müydü?

Sevdiği kadının canını alır mıydı hiç?

Babam yapmıştı... Sevdiği kadının canını ondan korktuğu için almıştı... En acısı da bu olayın gözlerimin önünde gerçekleşmesiydi...

Geçmiş Zaman

Annemin gözü yaşlıydı, babam öfkeliydi...

Daha bu sabah beraber el ele gezmişlerdi oysaki...

Annem o gün çok güzel bir elbise giyinmişti, nazlı nazlı dolaşıyordu ortalıkta. Babamı çok seviyordu ama belli ki bu sevginin karşılığı ölüm olmuştu...

Beraber dışarı çıkmıştık, güzel biryemek sonrası çarşıda dolaşıyorduk. Herşey buraya kadar mükemmeldi... Ta ki babamın bir adamın üstüne yürüyene kadar...

Babam onun anneme baktığını iddia ediyordu, adam orda babam denen şerefsiz yüzünden can vermişti... Annem korkuyla yerdeki adama bakıyordu... Babamdan biraz uzaklaşıp beni kucağına alıp uzaklaşmaya çalıştı, yalpalayarak koşuyordu daha doğrusu koşmaya çalışıyordu... Fakat bir kurşun çoktan onun canını almıştı... Kanı bozuk babam denen şeref yoksunu hıncını almak ister gibi 3 kurşunu daha ard arda ateşlediğinde annem son sözünü söyleyemeden çoktan melek olmuştu...

ANNE!

ŞİMDİKİ ZAMAN

​​​​​​Ben onun gibi olmayacaktım, çok sevecektim, çok kıskanacaktım ama kılına dâhi dokunmayacaktım.

Şuan nerede miydim?

Ringin tam ortasında rakibimi bekliyordum, büyük bir sorunum vardı fiziksel olarak değil kalp olarak... Laçin buraya gelmemi istememişti, o zaman benim burada ne işim vardı?

Anlık bir karar ile ringden çıktım ve kimseyi dinlemeden üstümü giyinip evime doğru yol aldım, yani Laçine...

Laçin Ela SARGIN

​​​​​​Efendim anne!

BU anama seslenişimin 4. tekrarıydı... İnatla cevap vermiyordu!

Annemin yanına, salona doğru ilerledim. Annemin yanına geldiğimde karşısına dikildim. Taze fasulye kırıyordu, bayılırdım.

'geldin mi ay parçam'

Sabır... Yok anne gelmedim!

Buyur anne?

'geç otur bakayım şöyle yamacıma.'

Dediğini yapıp yanına oturdum.

'sen bu Pars nereye gitti biliyonmu?'

Biliyorum anne biliyorum...

Gitmişti, beni bırakıp gitmişti o her zaman, her gece can aldığı yere...

Ben bunları düşünürken kapı çalmıştı, kalkıp kapıya doğru ilerledim aynı zamanda etrafı inceliyordum. Sonuçta evine ilk defa gelmiştim ve incelemeye vaktim olmamıştı.

Kapı daha şiddetli çalmaya başlayınca biraz daha hızlanıp kapıya doğru seslendim.

Geldim!

Kapıyı açtığımda karşımda saçları bozulmuş, her zaman önem verdiği üstü dağınık olan bir Pars...

Gitmemişti beni bırakmamış, beni seçmişti... Ya da işini hızlı bitirmişti, emin olamayan gözlerle ona baktım.

'kim gelmiş Laçin?' annem içeriden sesleniyordu, kenara çekilip içeri girmesine izin verdim.

Pars gelmiş anne!

İçeri geçtiğinde kapıyı kapatıp ilerleyeceğim sırada kendimi kapıya yaslanmış ve bana aç gözlerle bakan Parsın hepsinde olduğumu fark ettim.

Pars çekil lütfen.

Gözlerine bakmıyordum.

Eli saçlarıma doğru ilerledi ve bir tutamını parmağına sardı ve geri bıraktı, bunu birkaç saniye boyunca tekrarladı.

'geldim. Dokunmadım o adama, yanındayım... Ve sen istediğin sürece de orada olmayacağım yavrum.'

Hanımcı Parssss

En sevdiğim en sevdiğim, harika!

Bölüm hakkında düşüncelerinizi lütfen belirtinnn

Yıldızlar parlasınnnn

15 oy 10 yorum