31. bölüm

Cavit Fuat'ın evinde ve bir çarşamba akşamı;

Ve işte kış...

Büyük bir buz kütlesinin yere düşmesini andıran koca ökçeli bir sesin hissedilmesi gibiydi o koca kış, ve soğuk kış günlerinde Cavit'in genzini yakan viskinin o mayhoş tadı. Nihayet gelip çatmıştı. Pencerenin yanındaki sobanın üzerindeki güğümün fokurdayan sesi...

Ve lavaboda açık kalmış bir musluğun şıpırtı sesleri o soğuk ve dondurucu soğuğun insanlara yansıttığı o ses hissediliyordu sanki Cavit'in kulaklarında.

<<Hadi bakalım evli evine ,köylü köyüne>> der gibiydi sanki.Çıplak ağaç gövdeleri nasıl da beyaz bir elbiseye bürünmüştü.

Koca bir yalnızlık , sigara izmaritleri, ve denizin kayalıklara her çarpışında çıkan o uğultulu ses efekti.

Sabaha kadar gözüne uyku görmeyen Cavit, ekledi günlüğüne bu duygulu sözleri.

-Kumar illetini yasaklıyorum artık kendime. Duysun sesimi koca İstanbul, ve yalnızlığımı sigara paketlerinde aradığım bir akşamüstü.

-Ağlamamak için zor tuttum kendimi ve o soğuk duvarlar bana bakıp bakıp şöyle dedi sanki.Erkek adam ağlamaz Cavit. Haydi açıl sonsuzluğa doğru.

Şöminede yanmaya yüz tutmuş alevin kor karanlığına gözünü dikerek saatlerce kalan Cavit; saatin her tıkırtı sesinde bir hüzün hissederek kendini karanlık bir odaya kapattı.Sanki bir cehennem çukuru gibiydi burası.

Gözünü kapatır kapatmaz dışardaki tedirgin bir kız sesini anımsadı Cavit.

-Ay vallahi nermin başka bir gün inşallah. Biliyorsun bizimkiler izin vermezler. Ne diyebilirim ki ben sana yani...

Cavit, kafasını kaldırıp baktığında bu genç kızın biranda Şehriban olduğunu anımsayarak uzun uzun gidişine baktı. Sonra ince ince karanlıklara gömülerek bu ses en icra köşelere kaybolarak uzaklışıverdi.Bu kız o muydu? Şehribanmıydı? Hayır hayır bu o değildi olamazdı.

Biraz önce pencerenin önünden ateşten kızıl saçlarıyla genç bir kız geçmemiş miydi?

Karşı balkondaki kadının biran gürültülü sesiyle irkilen Cavit, bu koca popolu kadının bir yığın portakal kabuğunu balkondan aşağı fırlatıp içeri girdiğini fark etti.

Şaşkınlıkla pencereyi ve perdeyi çarparak kendini karanlıklara gizledi Cavit.

Güm! diye bir ses. Hayret yine o koca popolu kadınmıydı bu sesin sahibi ve dışardaki arabaların korna ve egzoz sesleri birbirine nasıl karışıvermişti gecenin bu sessizliğinde.

Saatler ilerlerken gecenin soğuğu daha çok bastırmıştı, ve araç alarmının ince tiz sesi...